Το πιο μοντέρνο δημαρχείο της Ελλάδας βρίσκεται στην ορεινή Ηλεία!

Άκρως εντυπωσιακό και μοντέρνο είναι το κτίριο το οποίο κατασκευάστηκε για να στεγαστεί το Δημαρχείο Λαμπείας, στην ορεινή Ηλεία.

Πρόκειται για μία κατασκευή 710 τετραγωνικών μέτρων που ολοκληρώθηκε το 2009. Ο σχεδιασμός του δημαρχείου της περιοχής έγινε από το αρχιτεκτονικό γραφείο Κ. Ντάφλος & Α. Παναγούλη, μετά από διαγωνισμό του 2000.

Ο σχεδιασμός του κτιρίου επιχείρησε την ανάγνωση του τοπικού πνεύματος, εστιάζοντας στη φυσιογνωμία της περιοχής, στις κατασκευαστικές ιδιομορφίες, στα βιώματα καιτην προσωπική μνήμη.

Στο κτίριο, που ουσιαστικά διαθέτει δύο ορόφους, υπάρχει ηλιακός χώρος που συλλέγει θερμότητα και εμμέσως γραφειακοί χώροι θερμαίνονται γραφειακοί χώροι.

«Για την κατασκευή του χρησιμοποιήθηκαν παραδοσιακά υλικά και ντόπιοι μάστορες» ανέφερε στο thebest.gr η αρχιτεκτόνισσα Αργυρώ Παναγούλη, μιλώντας για την κατασκευή η οποία έχει κερδίσει διακρίσεις και βραβεία.

Ο οικισμός της Λαμπείας στην ορεινή Ηλεία διατηρεί στοιχεία από την ανώνυμη τοπική αρχιτεκτονική και την κατοίκηση αυτών των περιοχών στην κεντρική Πελοπόννησο.

«Οι «διά-κενοι» ανοικτοί χώροι στον οικισμό όπως πλατώματα και πεζούλια με ιδιότυπες κατόψεις που προκύπτουν από μια ελεύθερη τυχαία σχέση κτισμάτων ενισχύουν τη χωρική με την κοινωνική δομή.

Ουσιαστικά λειτουργούν ως βασικές έννοιες για τον σχεδιασμό μέσα από μια νέα διατύπωση της τοπικής αρχιτεκτονικής, λαμβάνοντας υπόψη το ανθρώπινο μέγεθος, το μικροκλίμα ή τη μετάβαση από τον ανοιχτό δημόσιο χώρο στους εσωτερικούς χώρους, παράλληλα με την πρόθεση παρακολούθησης του φυσικού ανάγλυφου.

Η είσοδος ακολουθεί αφηγηματική πορεία από ράμπα στην ανατολική όψη, επιτρέποντας την απρόσκοπτη και ανεμπόδιστη πρόσβαση των Α.μ.ε.Α. σε όλους τους χώρους.

Πρόκειται για κτήριο δημόσιων λειτουργιών περιορισμένων τετραγωνικών, στο φυσικό αγροτικό περιβάλλον του επαρχιακού οικισμού της Λαμπείας, τον οποίο διασχίζει ένας ήπιας κυκλοφορίας εθνικός αυτοκινητόδρομος.

Ο «λιτός» σχεδιασμός εισάγει τον χαρακτήρα του «ανεπίσημου» για την αίσθηση της οικειότητας τόσο ως προς την κατασκευή όσο και ως προς τις χρησιμοποιούμενες τοπικές ύλες και τεχνικές εφαρμογής από ντόπιους μάστορες.

Ο λίθινος τοίχος, εν μέρει υπόσκαφος, περιβάλλει το κτήριο εξασφαλίζοντας στατικά ανεξάρτητο μανδύα αντιστήριξης γαιών. Το φως εισάγεται προς το εσωτερικό από τη δυτική και βόρεια πλευρά, από φεγγίτες οροφής που περιορίζουν τις θερμικές απώλειες και δημιουργούν ατμοσφαιρικό χώρο. Στη νότια όψη ο ηλιακός χώρος του ανοιγόμενου θερμοκηπίου ενισχύει θερμικά τους εσωτερικούς χώρους κατά τη χειμερινή περίοδο.