Λεπτομέρειες που συγκλονίζουν από τον γαμπρό του Κωνσταντίνου Κατσίφα, Βαγγέλη Σακελλαράκη. Μιλώντας στην εκπομπή Μαζί Σου, της Τατιάνας Στεφανίδου, ο κ. Σακελλαράκης ανέπτυξε τον συλλογισμό του και περιέγραψε, όπως και ο δικηγόρος της οικογένειας που μίλησε στο newsit.gr την όψη του νεκρού Κωνσταντίνου.
«Είδα ένα πρόσωπο με τέτοια νηφαλιότητα και υπερηφάνεια στο νεκροτομείο. Θα πείτε κι εσείς αν τον δείτε ότι δεν γίνεται! Δεν έχω δει τέτοιο νεκρό. Είχε αποφασίσει να πεθάνει αυτή την ώρα και αυτή την άγια μέρα».
Ο κ. Βαγγέλης Σακελλαράκης είπε ακόμα ότι είδε την σορό του μόνο για πέντε λεπτά ο Έλληνας ιατροδικαστής. «Δεν μας επετράπη κάτι περισσότερο. Κυνηγούσαν έναν άνθρωπο οι ειδικές δυνάμεις. Σίγουρα δεν πυροβόλησε, αλλά ακόμα και αν το δεχτούμε τα πυρά ήταν άσφαιρα. Αναρωτιέμαι, δεν ακολουθήθηκαν κάποια πρωτόκολλα; Ζητήσαμε από τον δικηγόρο μας να ρωτήσει. Θα μπορούσε να είναι ζωντανός. Έναν άνθρωπο με πάνω από 300 ενόπλους τον αφήνεις και πεινάει και διψάει, δεν τον σκοτώνεις. Αυτός ο άνθρωπος θα μπορούσε να περάσει τα σύνορα πολύ εύκολα. Γιατί ενώ βρέθηκε τόσο ψηλά και συνομιλούσε με έναν βοσκό, του ζήτησε λίγο νερό και έμεινε εκεί για περίπου μια ώρα με τρία τέταρτα. Αυτός όμως αποφάσισε να γυρίσει πίσω». Ο κ. Σακελλαράκης είπε ακόμα ότι έφυγε με τα χέρια ανοικτά προς τον ουρανό. Ήταν αποφασισμένος να πεθάνει».
Συντετριμμένος ο δικηγόρος της οικογένειας Κατσίφα στο newsit.gr
Μιλώντας στο newsit.gr ο δικηγόρος της οικογένειας του Κωνσταντίνου Κατσίφα, Κώστας Γιοβανόπουλος δεν μπορούσε να κρύψει επίσης την συγκίνησή του. Ο κ. Γιοβανόπουλος περιέγραψε όσα είδε μέσα στο νεκροτομείο και είναι συγκλονιστικά. Ό,τι ίχνη υπήρχαν όπως λέει ο δικηγόρος έχουν εξαφανιστεί.
«Φέρει δύο διαμπερή τραύματα. Διαμπερή λέγοντας, έχει δύο πύλες εξόδου στη πλάτη, δηλαδή πέρασαν οι σφαίρες. Από μπροστά είναι περίπου στο σημείο της καρδιάς. Δε μπορέσαμε – ήταν τελείως μικροσκοπική η εξέταση που έκανε ο κύριος Βουγιουκλάκης αλλά μπορούσε, ίσως, να εικάσει εκείνη την ώρα με την εμπειρία του ότι ο θάνατος πρέπει να ήταν ακαριαίος, από μία απόσταση, σίγουρα, όχι εξ’ επαφής αλλά όχι και πολύ μακρινή. Τα ίχνη πρέπει να έχουν ήδη εξαφανιστεί, έχουν γίνει συρραφές στα τραύματα οπότε δεν υπάρχουν άλλα βοηθητικά στοιχεία για τους ιατροδικαστές να συμπεράνουν κάτι διαφορετικό τώρα πια, έχει πλυθεί η σορός. Δεν έχουν μείνει ίχνη πάλης, καπνού ή οτιδήποτε. Οπότε δεν καταλαβαίνω και τι νόημα έχει πια η διακομιδή της σορού στα Τίρανα. Είναι κάτι ακατανόητο για μας γιατί εκεί έχουν άλλες διαδικασίες. Τώρα θα πρέπει πρώτα να ληφθεί η δικογραφία, να γίνει μία αίτηση – η αίτηση δε ξέρουμε αν θα γίνει δεκτή, ούτως ή άλλως δε πρόκειται να γίνει άλλη πραγματογνωμοσύνη – παρά μόνο από Αλβανούς γιατρούς. Εμείς, πάντως, σε κάθε περίπτωση, δε ζητούσαμε να κάνουμε δική μας πραγματογνωμοσύνη – γνωρίζουμε τι συμβαίνει στην Αλβανία και σε κάθε ξένο κράτος. Εμείς θέλαμε μόνο έναν τεχνικό παρατηρητή – στη γλώσσα της ιατροδικαστικής λέγεται observer – ο οποίος απλά θα παρακολουθούσε και θα κρατούσε τις δικές του σημειώσεις. Οπότε, και μετά από αυτά τα μακροσκοπικά που ήδη είχαμε στα χέρια μας και μας επετράπη, βέβαια, απ’ την Εισαγγελία, αυτό το κρίσιμο 4λεπτο – 5λεπτο – πόσο μείναμε εκεί. Δεν υπήρχε κάτι διαφορετικό και δεν υπάρχει άλλο ίχνος να είναι αξιοποιήσιμο πια».
Θα σας το πω όπως το αισθάνθηκα – Ένας υπερήφανος και ευτυχισμένος νεκρός
Ο κ. Γιοβανόπουλος περιέγραψε με συγκλονιστικό τρόπο την όψη του προσώπου του Κωνσταντίνου Κατσίφα. «Αυτό είναι μία άλλου είδους εμπειρία και καμιά φορά οι δικηγόροι δε πρέπει να μετάσχουμε σε τέτοια πράγματα, να περνάνε μέσα μόνο οι απολύτως ειδικοί αλλά ήταν και πολύ ειδική η συνθήκη εκεί και όφειλα να είμαι στο σημείο. Τι να σας πω.. Θα το πω έτσι όπως το αισθάνθηκα. Ένας περήφανος και ευτυχισμένος νεκρός με μία φυσιογνωμία – μία νεκρική μάσκα – την οποία δε μπορώ να τη περιγράψω, ήταν κάτι ασύλληπτο. Το νιώσαμε μαζί, και, μάλιστα, δε το ένιωσα μόνο, το ένιωσε και κύριος Βουγιουκλάκης, ότι η φυσιογνωμία του είναι συγκλονιστική. Τι να πω, το παιδί, Θεός σχωρέστον, ήταν η έννοια παλίκαρος, παλικάρι, φιλότιμο – είναι ζωγραφισμένα πάνω του. Συγχωρέστε με, δε μπορώ να περιγράψω κάτι άλλο».
Και συνεχίζει: «Δεν φέρει πουθενά αλλού κανένα σημείο ούτε μάχης ούτε τίποτα. Το παιδί έχει δύο χτυπήματα από ένα βαρύ πυροβόλο όπλο, τίποτα περισσότερο. Επέστρεψα πολύ αργά απ’ την Αλβανία, χθες, 3.30 το πρωί. Τι να σας πω, ήταν μία συγκλονιστική εμπειρία. Προσπάθησα να υπερασπιστώ τη τιμή ενός ολόκληρου χωριού, στην ουσία, γιατί αυτό παιδί ήταν η ψυχή αυτού του χωριού. Οι Βουλιαράτες είναι ένα συγκλονιστικό, ένα συναρπαστικό για τον Ελληνισμό σημείο. Αυτό πρέπει να το ξέρουμε, όπως και όλα αυτά τα χωριά εδώ. Τουλάχιστον τα πιο κοντινά προς τα σύνορα, έχουν έναν δικό τους σφυγμό».
