“Θα πάρω και είκοσι μέρες ακόμα. Τον Οκτώβρη του 2019 θα γίνουν οι εκλογές”, δήλωσε ο πρωθυπουργός κ. Τσίπρας στην πρόσφατη τηλεοπτική του συνέντευξη, συμπληρώνοντας ότι “o ΣΥΡΙΖΑ θα είναι πρώτο κόμμα στις ευρωεκλογές”. Η δεύτερη πρόταση στηρίζει την πρώτη, καθόσον θα υπήρχε εγγενής αντίφαση στον ισχυρισμό περί εξάντλησης της κυβερνητικής θητείας αν ο πρωθυπουργός παραδεχόταν ενδιάμεση ήττα στις ευρωπαϊκές εκλογές.
Ωστόσο πρόκειται για επικοινωνιακή μπλόφα. Καταρχάς για τον εξής απλό λόγο. Είναι σχεδόν απίθανο ο ΣΥΡΙΖΑ να καταφέρει να είναι πρώτο κόμμα στις ευρωεκλογές, καθώς η ψαλίδα των δημοσκοπήσεων δεν προλαβαίνει να κλείσει. Ακόμα κι αν η τελευταία αρχίσει να μειώνεται λόγω, πρώτον, της αναβολής της περικοπής των συντάξεων (προσοχή -όχι ματαίωσης, με δεδομένη την αδυναμία της εθνικής οικονομίας), δεύτερον, των υποσχέσεων για προσλήψεις (με την κερδοσκοπία της πολιτικής «μόχλευσης», υπό την έννοια της δημιουργίας προεκλογικής πυραμίδας χωρίς αντίκρισμα -πάνω στη βάση των δέκα χιλιάδων προσλήψεων στις θέσεις των κληρικών), και τρίτον, της διανομής χριστουγεννιάτικων επιδομάτων (ως μερίσματος των πλεονασμάτων, που χαρακτηρίζονταν με τον όρο «ματωμένα» επί αντιμνημονιακής ρητορικής), τόσο η παράσταση νίκης όσο και η διαφορά μεταξύ των δύο πρώτων κομμάτων δεν επιτρέπουν τέτοιου μεγέθους ανατροπή και σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα. Η συνήθως χαλαρή ψήφος των ευρωεκλογών ενισχύει περαιτέρω το επιχείρημα. Κατά συνέπεια, καθώς ο πρωθυπουργός γνωρίζει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα είναι δεύτερο κόμμα στις ευρωεκλογές, είναι αποδεδειγμένα πολύ καλός τακτικιστής ώστε να μη ρισκάρει τον διπλασιασμό της εις βάρος του διαφοράς στις εθνικές εκλογές, όπως συνέβη με αντίστροφους ρόλους το 2014.
Επιπλέον, ο κ. Τσίπρας γνωρίζει την παρακάτω αλληλουχία γεγονότων. Η όλη διαδικασία τροποποίησης του Συντάγματος αναμένεται να ολοκληρωθεί στα Σκόπια περί τα μέσα Ιανουαρίου. Τότε η μπάλα θα έρθει στο ελληνικό γήπεδο. Η Βουλή των Ελλήνων θα πρέπει να κυρώσει τη Συμφωνία των Πρεσπών, για την οποία οι δύο πρωθυπουργοί έχουν αναλάβει σοβαρές δεσμεύσεις έναντι του δυτικού παράγοντα (Ηνωμένων Πολιτειών και Γερμανίας). Αν ο μικρότερος κυβερνητικός εταίρος δεν κάνει ηρωική έξοδο με πρόσχημα τη διαφωνία στο ονοματολογικό, αλλά επιλέξει απλώς να αποσύρει τους υπουργούς του από την ελληνική κυβέρνηση διατηρώντας την εμπιστοσύνη του σε αυτήν, τότε με μαθηματική ακρίβεια θα οδηγηθεί σε δραματική συρρίκνωση των εκλογικών ποσοστών και θα τεθεί εκτός Βουλής στις εθνικές εκλογές. Αυτό θα αυξήσει τις πιθανότητες για πεντακομματική Βουλή, γεγονός που χαμηλώνει τον πήχη της αυτοδυναμίας για το πρώτο κόμμα. Συνεπώς μια τέτοια απόφαση του ελάσσονος κόμματος του συνασπισμού που κυβερνά τη χώρα από τον Ιανουάριο του 2015, θα αποβεί αρνητική και για το ίδιο αλλά και για το κόμμα του κ. Τσίπρα, που θα είναι δεύτερο. Και βέβαια απαλλάσσει την αξιωματική αντιπολίτευση από το βάρος διαχείρισης της Συμφωνίας των Πρεσπών προτού η τελευταία κυρωθεί από την παρούσα Βουλή.
Ακόμα και αν ο μικρότερος κυβερνητικός εταίρος για άλλους λόγους αυτοκτονήσει πολιτικά, απεμπολώντας το μοναδικό προεκλογικό όπλο που του έχει απομείνει, ο πρωθυπουργός θα προτιμήσει και πάλι την προκήρυξη εκλογών μέχρι τον Μάιο. Ιδανικά μάλιστα, μαζί με τις δημοτικές και περιφερειακές εκλογές. Ο βασικός λόγος είναι ότι η δυστοκία εύρεσης κομματικών υποψηφίων οδηγεί τον ΣΥΡΙΖΑ σε εναγκαλισμό υποψηφιοτήτων από τον ενδιάμεσο χώρο. Αυτό βοηθά μεν το κυβερνών κόμμα στην προεκλογική στόχευση άλωσης της κεντροαριστεράς, όμως θα αποβεί μπούμερανγκ για το πρώτο, αν επιτύχουν οι από κοινού υποστηριζόμενοι στις δημοτικές και περιφερειακές εκλογές, ενδυναμώνοντας τη δεύτερη ενόψει των εθνικών εκλογών, εφόσον αυτές αφεθούν για μετά.
Επομένως συμφέρει τον κ. Τσίπρα να συμπέσουν όλες οι παραπάνω κάλπες. Και η ιστορία έχει δείξει πως ό,τι συμφέρει τον πρωθυπουργό, γίνεται -δικαίως ή αδίκως- πράξη…
πηγή: meaculpa.gr
