“Εμείς οι εκπαιδευτικοί διανύουμε καθημερινά πάρα πολλά χιλιόμετρα για να πάμε στο σχολείο, τρέχουμε από νομό σε νομό για να καλύψουμε τα κενά της εκπαίδευσης, διορισμένοι και αδιόριστοι, βάζουμε σε κίνδυνο τη ζωή μας, πηγαίνουμε ακόμη και σε διαφορετικά σχολεία την ίδια ημέρα… Στη συγκεκριμένη διαδρομή έχουμε χάσει πολλούς συναδέλφους…θρηνούμε πάλι..ως πότε;;;;;”.
Η κραυγή αγωνίας ανήκει στην εκπαιδευτικό Άντα Γκοτσούλια. “Δύο νεκροί συνάδελφοι και δύο σοβαρά στη καρμανιόλα της Ελλάδας. Πατρινοί, Καθηγητές σε Λύκειο της Ηλείας. Το φτωχό μεροκάματο του τρόμου”, γράφει ο εκπαιδευτικός Θεοχάρης Μασσαράς. Η εκπαιδευτική κοινότητα πενθεί και φωνάζει! “Όχι άλλο αίμα συναδέλφων”. Είναι πολύ μεγάλος ο αριθμός των εκπαιδευτών που κάθε μέρα, πρωί – μεσημέρι, μόνοι τους ή με παρέες συναδέλφων (απαραίτητη είναι και η οικονομία στη βενζίνη) διέρχονται την “καρμανιόλα” της Πατρών – Πύργου. “Κάνουμε τον Σταυρό μας και μπαίνουμε στα αυτοκίνητα…”, μας μεταφέρει νηπιαγωγός που διδάσκει σε ορεινή περιοχή της Αχαΐας. “Δεν μπορούμε να κάνουμε διαφορετικά…Και είχα πει φέτος ότι ήρθα πιο κοντά από την Ηλεία σε χωριό της Αχαΐας αλλά και πάλι τρέμω στο δρόμο…”, συμπληρώνει νεαρή εκπαιδευτικός. “Αυτές οι τοποθετήσεις είναι λες και είναι τιμωρητικές”, παρεμβαίνει ένας συνάδελφός τους. Μάλιστα όπως μας αναφέρουν εκπαιδευτικοί από την Πάτρα, προτιμούν να δηλώνουν περιοχές της Αιγιάλειας, πολύ πιο μακρινές και με μεγαλύτερο κόστος (διόδια), παρά αυτές που συνδέονται με την Πατρών – Πύργου! “Πολυδάπανος δρόμος, αλλά πιο ασφαλής”, συμπληρώνουν.
