ΕΠΙ ΤΑΠΗΤΟΣ ΟΛΑ ΤΑ «ΑΓΚΑΘΙΑ» ΤΗΣ ΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΣΗΣ – ΤΙ ΘΑ ΓΙΝΕΙ ΜΕ ΤΟ ΧΡΕΟΣ
Ο επανυπολογισμός των συντάξεων, η αναθεώρηση των αντικειμενικών αξιών, ο επανυπολογισμός του ΕΝΦΙΑ, η αύξηση του ΦΠΑ σε Μυτιλήνη, Χίο, Σάμο, Κω και Λέρο, η πώληση των λιγνιτικών μονάδων της ΔΕΗ, οι ηλεκτρονικοί πλειστηριασμοί, ο νόμος Κατσέλη και ο εξωδικαστικός μηχανισμός, είναι μεταξύ των ανοικτών προαπαιτούμενων που θα ξεκινήσουν να συζητούν σήμερα (14/05/2018) τα τεχνικά κλιμάκια των Θεσμών με την ελληνική κυβέρνηση.
Στόχος είναι να υπάρξει συμφωνία σε επίπεδο τεχνικών κλιμακίων (Staff Level Agreement) για την τέταρτη αξιολόγηση έως το Eurogroup της 24ης Μαΐου, ώστε το Eurogroup του Λουξεμβούργου να αποφασίσει στις 21 Ιουνίου όλα τα στοιχεία που θα εξασφαλίσουν την επιτυχημένη έξοδο από το πρόγραμμα τον Αύγουστο.
Το εάν αυτό είναι ρεαλιστικός στόχος θα καταδειχθεί από τις 16 Μάιου όταν και οι Ντέκλαν Κοστέλο (Ευρωπαϊκή Επιτροπή), Φραντσέσκο Ντρούντι (ΕΚΤ), Νικόλα Τζιαμαρόλι (ESM) και Πίτερ Ντόλμαν (ΔΝΤ) θα αρχίσουν να διαπραγματεύονται με την ελληνική κυβέρνηση.
Τα εκκρεμή θέματα αναμένεται να απασχολήσουν σήμερα και τις εργασίες του EuroWorking Group στις Βρυξέλλες το οποίο θα κάνει αποτίμηση της τέταρτης αξιολόγησης και θα ασχοληθεί με το ζήτημα της μεταμνημονιακής εποπτείας και του χρέους.
Οι θέσεις που επεξεργάζεται το EuroWorking Group για την ελάφρυνση του ελληνικού χρέους δεν παραπέμπουν σε έναν αυτόματο μηχανισμό, αλλά σε ένα σχήμα που θα συνδέει άμεσα τις παρεμβάσεις στο χρέος με τις δημοσιονομικές επιδόσεις της Ελλάδος και με μια «ρήτρα μη αναστροφής» των μεταρρυθμίσεων.
Η πλέον απτή παρέμβαση για το χρέος αυτή τη στιγμή σχετίζεται με τις επεκτάσεις των ωριμάνσεων των δανείων του Ευρωπαϊκού Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας (EFSF). Για τα δάνεια αυτά, συνολικού ύψους 130,9 δισ. ευρώ και σταθμισμένης μέσης διάρκειας 32,45 έτη μελετάται η επέκταση της ωριμάνσεως τους στα 44,45 χρόνια, δηλαδή κατά 12 έτη. Στη βάση αυτή η εξόφληση των δανείων του EFSF θα εκκινήσει το 2035 και θα ολοκληρωθεί το 2068.
Ακόμη, δεν έχει ξεκαθαρίσει το εάν η εξαγορά των δανείων του ΔΝΤ -που έχουν υψηλό επιτόκιο- ύψους 10 δισ. ευρώ περίπου θα γίνει με τη χρήση των αδιάθετων πόρων του προγράμματος του ESM ή από το ταμειακό μαξιλάρι που σχηματίζει η Ελλάδα για τη μετά το Μνημόνιο εποχή. Στην ίδια βάση ανοικτό είναι και το ζήτημα της επαναγοράς των ελληνικών ομολόγων που έχουν στην κατοχή τους η ΕΚΤ και οι κεντρικές τράπεζες της ζώνης του ευρώ (SΜP και ANFA).
Σε ό,τι αφορά στον «γαλλικό μηχανισμό» για το χρέος, εξετάζεται ένας ημιαυτόματος μηχανισμός επέκτασης των λήξεων των δανείων σε περίπτωση που η αύξηση του ΑΕΠ είναι χαμηλότερη του προσδοκώμενου.
Έτσι, εφόσον η μέση ανάπτυξη της Ελλάδος σε βάθος πενταετίας θα είναι χαμηλότερη από το 2,8%, η χώρα θα απαλλάσσεται πλήρως από την αποπληρωμή χρεολυσίων. Εάν η οικονομία αναπτύσσεται από 2,8% έως και 3,4% τότε θα καταβάλει μέρος των χρεολυσίων. Εάν η μέση ανάπτυξη ξεπερνά το 3,4% τότε θα προβλέπεται πλήρης εξόφληση των δανείων.
Αλλά αυτό θα γίνεται μόνον εφόσον Κομισιόν και ESM επιβεβαιώνουν πως η Ελλάδα είναι συνεπής με τις υποχρεώσεις της. Αυτή, πάντως, η «γερμανικής εμπνεύσεως» προσέγγιση δεν βρίσκει σύμφωνο το ΔΝΤ, καθώς θεωρεί πως θα δημιουργήσει αβεβαιότητα στις αγορές.
