Εκλογές ΕΠΟ: Η μεγάλη επιστροφή του Θοδωρή Ζαγοράκη

Η ζωή του μοιάζει μ’ ένα ταξίδι γεμάτο μεγάλα στοιχήματα. Τα περισσότερα τα κέρδισε, αλλά ακόμη και σ’ αυτά που έχασε τα έβλεπε σαν μάθημα για τις επόμενες προκλήσεις.

Ο Θοδωρής Ζαγοράκης δεν ήταν ο καλύτερος που έχουμε δει ποτέ να περνά από τα ελληνικά γήπεδα. Δεν ήταν καν ο καλύτερος της γενιάς του.

Ήταν όμως ήταν ένας παθιασμένος μαχητής, ένας πραγματικός αρχηγός, ένας ηγέτης ο οποίος έμπαινε πρώτος στη μάχη κόντρα στα θηρία και τον ακολουθούσαν όλοι οι υπόλοιποι.
Πέρα όμως από την ψυχή που έβγαζε μέσα στο χορτάρι, αυτό που παραδέχονταν ακόμη κι οι αντίπαλοι του ήταν η εντιμότητα και η ντομπροσύνη που τον χαρακτήριζε.

Ποτέ δεν έκρυψε τα πιστεύω του, ποτέ δεν το έπαιξε δήθεν και πάντα έκανε αυτό που πίστευε ο ίδιος ότι ήταν το σωστό κι αυτό ετοιμάζεται να κάνει και στην Ελληνική Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία. Εκεί όπου εκτός συγκλονιστικού απροόπτου θα βρεθεί σε λίγες ώρες (οι εκλογές μετά από πολλές αναβολές θα διεξαχθούν το πρωί του Σαββάτου 27 Μαρτίου), όντας ο πρώτος πρόεδρος κοινής αποδοχής από το Big-4 του ελληνικού ποδοσφαίρου (Ολυμπιακός, Παναθηναϊκός, ΑΕΚ, ΠΑΟΚ).

Η στιγμή της αλήθειας άργησε τρία χρόνια
Τον Μάρτιο του 2018 το ελληνικό ποδόσφαιρο ζούσε μια ακόμη δύσκολη στιγμή στα απόνερα του ντέρμπι ΠΑΟΚ-ΑΕΚ και της εισβολής του Ιβάν Σαββίδη στον αγωνιστικό χώρο. Εκείνες τις ημέρες μία από τις ψύχραιμες φωνές που ακούστηκαν ήταν του Θοδωρή Ζαγοράκη.

«Το έχω αναφέρει πολλές φορές θα το πω και πάλι: Για να βρεθεί η λύση οφείλουν οι ιδιοκτήτες των ομάδων να καθίσουν στο ίδιο τραπέζι και να συζητήσουν με ειλικρίνεια πάνω απ’ όλα για το αύριο του ελληνικού ποδοσφαίρου. Δεν γίνεται κάθε εβδομάδα το πρωτάθλημα να κρίνεται στα δικαστήρια, ούτε να ζούμε όλοι με την απειλή του Grexit. Οι τίτλοι και οι νίκες πρέπει να κρίνονται μέσα στο γήπεδο. Κι αυτό οφείλουν να το γνωρίζουν καλά όλοι όσοι αποφασίσουν από δω και πέρα για το μέλλον του ελληνικού ποδοσφαίρου. Η στιγμή της αλήθειας έφτασε…».

Μπορεί να μη δικαιώθηκε ως προς τον χρονικό ορίζοντας της πρόβλεψης του, επί της ουσίας όμως όλα όσα είχε γράψει στο προσωπικό του προφίλ στο facebookστις 15/3/2018 άρχισαν να επιβεβαιώνονται σιγά, σιγά με το πέρασμα του χρόνου.

Ούτως ή άλλως σ’ ένα τόσο τοξικό περιβάλλον δεν είναι τόσο εύκολη η οποιαδήποτε αλλαγή, αλλά κάθε βήμα είναι σημαντικό. Το πρώτο ήταν η περίφημη συνάντηση του Big-4 (Μαρινάκης, Σαββίδης, Αλαφούζος, Μελισσανίδης) παρουσία των εκπροσώπων FIFA, UEFAτον Ιανουάριο του 2020 στην Αθήνα, ακολούθησε ένα μήνα αργότερα η συνάντηση Μητσοτάκη, Τσέφεριν (ο πρόεδρος της UEFA) όπου υπεγράφη το μνημόνιο για την επανεκκίνηση του ποδοσφαίρου με τις διεθνείς Ομοσπονδίες να αναλαμβάνουν την υποχρέωση να καταθέσουν εντός τριών μηνών μια Ολιστική Μελέτη για την επόμενη μέρα στο ελληνικό ποδόσφαιρο.

Βέβαια κανείς δεν είχε υπολογίζει τον κορωνοϊό και η συγκεκριμένη μελέτη παρουσιάστηκε οκτώ μήνες αργότερα, αλλά τα όσα περιγράφει εφόσον εφαρμοστούν μπορούν όντως να οδηγήσουν την ΕΠΟ σε μια νέα εποχή.

Η επιλογή Ζαγοράκη και τα θέλω των δύο πλευρών
Όταν στις 14 Ιανουαρίου 2020 ο Θοδωρής Ζαγοράκης ήταν ο τυχερός στην κοπή της πίτας των ευρωβουλευτών της Νέας Δημοκρατίας και το συμβολικό δώρο του ήταν ένα γούρι για το 2020, είμαστε σίγουροι ότι δεν μπορούσε να φανταστεί όλα όσα θα ακολουθούσαν.

Δύο εβδομάδες αργότερα (28/1) με αφορμή την εισήγηση της ΕΕΑ για υποβιβασμό του ΠΑΟΚ για την υπόθεση πολυϊδιοκτησίας με την Ξάνθη ο Ζαγοράκης με σκληρή ανακοίνωση εξαπέλυσε επίθεση κατά του Υφυπουργού Αθλητισμού («υπαίτιοι για τη σημερινή κατάσταση που διαμορφώθηκε στο ελληνικό ποδόσφαιρο είναι αυτοί που όρισαν την συγκεκριμένη Επιτροπή») και ουσιαστικά άνοιξε την πόρτα της εξόδου λέγοντας μεταξύ άλλων:
«…εάν ο ΠΑΟΚ δεν δικαιωθεί, εγώ δεν μπορώ να συνευρίσκομαι στην ίδια πολιτική στέγη με όλους αυτούς».

Την ίδια ημέρα ο (τότε) κυβερνητικός εκπρόσωπος Στέλιος Πέτσας ανακοίνωσε την αλλαγή στο νομοθετικό πλαίσιο (που ουσιαστικά διασφάλιζε ότι ο ΠΑΟΚ δεν θα υποβιβαστεί), αλλά παράλληλα και τη διαγραφή από την Κοινοβουλευτική Ομάδα της Νέας Δημοκρατίας στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο του Θοδωρή Ζαγοράκη.

Ωστόσο ο χρόνος που μεσολάβησε, λειτούργησε ευεργετικά για να επουλωθούν οι όποιες πληγές είχαν ανοίξει κάτι που επιβεβαιώθηκε και στην προσωπική επαφή που είχαν Μητσοτάκης, Ζαγοράκης όπου έγινε και το καθοριστικό βήμα για την υποψηφιότητα του για την προεδρία της ΕΠΟ.

Η προσέγγιση έχει γίνει εδώ και αρκετό καιρό με τον Υφυπουργό Αθλητισμού Λευτέρη Αυγενάκη να παίζει καταλυκτικό ρόλο (όπως θα εξηγήσουμε παρακάτω) , ο «Ζαγόρ» είχε ήδη πάρει θετικό feedbackαπ’ όλους τους εμπλεκόμενους (Κυβέρνηση, Big-4, διεθνείς ομοσπονδίες), φροντίζοντας να διαμηνύσει ταυτόχρονα ότι δεν προτίθεται να αναλάβει έχοντας διακοσμητικό ρόλο ή για να του χρεωθούν όλα τα προβλήματα και να θυσιαστεί μέσα σε λίγους μήνες.

Για την κυβέρνηση ο Ζαγοράκης είναι το πρόσωπο κοινής αποδοχής, το οποίο μπορεί να εμπνεύσει και να συσπειρώσει, λειτουργώντας όπως ακριβώς την εποχή που φορούσε το περιβραχιόνιο του αρχηγού της γαλανόλευκης, ενώ κι ο ίδιος είναι ξεκάθαρος ως προς το πως θα λειτουργήσει.

Το τηλεφώνημα Αυγενάκη και η κεντρική πολιτική του Υφυπουργείο για την παρουσία αθλητών στις Ομοσπονδίες
Στην αθλητική αργκό ο όρος «δεινόσαυροι» χρησιμοποιείται για τους παράγοντες που έχουν συμπληρώσει δεκαετίες ολόκληρες στα διοικητικά συμβούλια συλλόγων και Ομοσπονδίων. Στις Ομοσπονδίες σπάνια συναντούσε κανείς κάποιον παλαιό αθλητή, ειδικά αυτούς που είχαν κατακτήσει μεγάλες διακρίσεις.

Κι αυτή ήταν μια κεντρική πολιτική απόφαση της νυν ηγεσίας του Υφυπουργείου Αθλητισμού που ήθελε να ανοίξει  τις πόρτες στα μεγάλα ονόματα του ελληνικού αθλητισμού προκειμένου να υπηρετήσουν   τα σπορ που δόξασαν κι από διοικητικό πόστο.

Κινούμενος σ’ αυτή τη λογική ο Λευτέρης Αυγενάκης πριν από 6 μήνες περίπου, αφού πρώτα ενημέρωσε τον Πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη, έκανε  την κίνηση που άλλαξε το τοπίο όσον αφορά τις εκλογές στην ΕΠΟ.  Ένα βράδυ στις αρχές του φθινοπώρου τηλεφώνησε στον Ζαγοράκη αναφέροντας του την σκέψη του να αναλάβει ο Καβαλιώτης την ηγεσία της ποδοσφαιρικής ομοσπονδίας. Κι αφού η αρχική απάντηση που του δόθηκε ήταν «υπό προϋποθέσεις ναι», όλα πήραν το δρόμο τους.

Ένας δρόμος που δεν ήταν στρωμένος με ροδοπέταλα, καθώς δεν ήταν και το πιο εύκολο να αποδεχθούν όλοι το να αλλάξουν ισορροπίες που είχαν διαμορφωθεί μέσα στο χρόνο.

Κι όμως  ο Αυγενάκης και οι συνεργάτες του  με επιμονή κι υπομονή προετοίμασαν το έδαφος για να συμφωνήσουν κι οι 4 μεγάλοι και να πραγματοποιηθεί το καθοριστικό ραντεβού Μητσοτάκη-Ζαγοράκη (παρουσία του Υφυπουργού Αθλητισμού) όπου αρχικά επισφραγίστηκε η επιστροφή του στην κοινοβουλευτική ομάδα και επί της ουσίας μπήκαν και οι βάσεις της υποψηφιότητας του.

Προφανώς δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι μετά από πολλά χρόνια είναι οι πιο «ήσυχες» εκλογές στην Ελληνική Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία…

Οι προβληματισμοί από τις αντιδράσεις…
Όλο αυτό το διάστημα και μέχρι τις 10 Μαρτίου οπότε και ανακοίνωσε τελικά την κάθοδο του στις εκλογές της ΕΠΟΕ, η αλήθεια είναι ότι υπήρξαν και δεύτερες σκέψεις στο μυαλό του Ζαγοράκη.

Από τη μια η πανδημία που έχει προκαλέσει ουκ ολίγες ανατροπές στην καθημερινότητα όλων (έχοντας αναβάλλει τρεις φορές την εκλογική γενική συνέλευση) κι οι σφοδρές αντιδράσεις των οπαδών του ΠΑΟΚ (κι ειδικά των οργανωμένων) ήταν οι πιο σημαντικές.

Ο «Ζαγόρ» όμως θέλοντας πραγματικά να βοηθήσει το ελληνικό ποδόσφαιρο να ξαναμπεί στο σωστό δρόμο παραμέρισε τα όποια διλήμματα και δήλωσε έτοιμος μ’ ένα ξεκάθαρο μήνυμα με την επίσημη ανακοίνωση της υποψηφιότητας του.

«Οι επικείμενες εκλογές της Ελληνικής Ποδοσφαιρικής Ομοσπονδίας θα αποτελέσουν με τον ένα ή τον άλλο τρόπο σημείο τομής για την πορεία του ελληνικού ποδοσφαίρου. Μπορούν και πρέπει να εξελιχθούν σε μια μοναδική ευκαιρία για να αλλάξουμε και να αφήσουμε στη άκρη όλα όσα μας χωρίζουν.

H κατάσταση που έχει διαμορφωθεί στο χώρο του ποδοσφαίρου τα τελευταία χρόνια είναι σε όλους γνωστή. Δεν είναι, όμως, η ώρα για απόδοση ευθυνών, δεν είναι η ώρα για ένα ακόμη κυνήγι μαγισσών. Είναι η ώρα να προχωρήσουμε μπροστά, κάνοντας όλοι μαζί το επόμενο βήμα.

Το ποδόσφαιρο είναι οι ερασιτεχνικές κατηγορίες, τα χωμάτινα γήπεδα που όλοι ξεκινήσαμε τα πρώτα μας ποδοσφαιρικά βήματα.

Το ποδόσφαιρο είναι όλοι και όλες όσοι στηρίζουν τις ομάδες. Το ποδόσφαιρο είναι ο υγιής φίλαθλος που βρίσκει διέξοδο στην καθημερινότητά του μέσα απ’ τη στρογγυλή θεά.

Για μένα το ποδόσφαιρο είναι ολόκληρη η ζωή μου. Ταυτίστηκα τόσο με το άθλημα όσο και με την μεγαλύτερη επιτυχία του ελληνικού ποδοσφαίρου, την κατάκτηση του EURO το 2004, και νιώθω πραγματικά ευγνώμων για την αγάπη που εισέπραξα από όλους τους Έλληνες.

Για αυτό το λόγο, δεν μπορώ να κλείσω τα μάτια ή να κρυφτώ πίσω από τις εξελίξεις. Η κρισιμότητα των στιγμών και οι κίνδυνοι που ελλοχεύουν για το ελληνικό ποδόσφαιρο δεν μου επιτρέπουν να μείνω αμέτοχος, όσο βολικό και εάν αυτό θα ήταν για μένα σε προσωπικό επίπεδο τη δεδομένη στιγμή. Πιστεύω ότι η πορεία μου όλα αυτά τα χρόνια στο χώρο του ελληνικού ποδοσφαίρου μου επιτρέπει αυτή την εμπλοκή. Δεν χρειάζεται ούτε να συστηθώ στο χώρο, ούτε να επιβληθώ μέσω τρίτων.

Σε συνεργασία με τις διεθνείς ομοσπονδίες ποδοσφαίρου μπορούμε να προχωρήσουμε στις απαραίτητες μεταρρυθμίσεις που θα σημάνουν μια νέα αρχή για το ελληνικό ποδόσφαιρο. Με πλήρη σεβασμό στο αυτοδιοίκητο του ποδοσφαίρου, οι ποδοσφαιρικές ενώσεις της χώρας θα είναι οι φορείς των αλλαγών και οι πρωτεργάτες αυτής της προσπάθειας.

Με όλα τα παραπάνω στο μυαλό μου και με περίσσια όρεξη γι’ αυτή την προσπάθεια ανακοινώνω την υποψηφιότητά μου για τις επικείμενες εκλογές στην Ελληνική Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία.

Απευθύνω προσκλητήριο συσπείρωσης, συνεννόησης και σύμπνοιας προς κάθε κατεύθυνση, για να φτάσει το ελληνικό ποδόσφαιρο εκεί που του αξίζει».

Η καθολική στήριξη που εισέπραξε
«Δεν χρειάζεται ούτε να συστηθώ στο χώρο, ούτε να επιβληθώ μέσω τρίτων», ανέφερε μεταξύ άλλων στην προσωπική του δήλωση, ξεκαθαρίζοντας προς κάθε κατεύθυνση ότι δεν πατρονάρεται από κανέναν και φρόντισε να το αποδείξει με τον πλέον άμεσο τρόπο.

Στο διάστημα που μεσολάβησε από την επισημοποίηση της υποψηφιότητας του μέχρι και σήμερα ο Ζαγοράκης επικοινώνησε (είτε φρόντισαν να επικοινωνήσουν μαζί του) με όλους τους προέδρους των Ποδοσφαιρικών Ενώσεων της χώρας, όχι απλά από ένδειξη σεβασμού στο εκλογικό σώμα (στη ΓΣ της ΕΠΟ ψηφίζουν οι πρόεδροι των Ενώσεων, οι ομάδες της SuperLeague 1 και εκπρόσωποι της SuperLeague 2), αλλά γιατί στόχος του είναι η οικουμενικότητα.

«Δεν θέλω να διοικήσω την ΕΠΟ μόνο με την Εκτελεστική Επιτροπή, αλλά μ’ όλους τους ανθρώπους του ποδοσφαίρου. Πρέπει να αλλάξει αυτή η τοξικότητα που κυριαρχεί στο ελληνικό ποδόσφαιρο κι αυτό είναι κάτι που μπορούμε να πετύχουμε όλοι μαζί χωρίς κανέναν αποκλεισμό», ήταν το μήνυμα του ενώ κάτι ανάλογο συνέβη και με το σύνολο των προέδρων των ΠΑΕ της SuperLeague 1 αλλά και των άλλων δύο επαγγελματικών κατηγοριών (SuperLeague 2, FootballLeague) με τους οποίους μίλησε.

Όσον αφορά το θέμα που προέκυψε με την υποψηφιότητα των Γιούρκα Σεϊταρίδη, Παντελή Καφέ, Άγγελου Χαριστέα, Δημήτρη Παπαδόπουλου στην Εκτελεστική Επιτροπή, ο Ζαγοράκης δεν είχε καμία ανάμειξη, ωστόσο χαιρετίζοντας με θέρμη τις υποψηφιότητες των συμπαικτών του στην εθνική ομάδα, έδειξε ξεκάθαρα ότι οι πόρτες της ΕΠΟ επί της δική του ηγεσίας θα είναι πάντα ανοικτές και εννοείται πως με μεγάλη του χαρά θα έβλεπε και τους 4 να εκλέγονται και να συνεργάζονται όλοι μαζί για το καλό του ελληνικού ποδοσφαίρου.

Κι εδώ είναι που εμφανίζεται ξανά ο σημαντικός ρόλος του Υφυπουργείου Αθλητισμού καθώς με τη δική του στήριξη προέκυψαν οι υποψηφιότητες των πρώην μελών της Εθνικής του 2004 για την Εκτελεστική Επιτροπή της ΕΠΟ, καθώς ποτέ ένας κούκος δεν έφερε την άνοιξη. Πόσω μάλλον όταν αναφερόμαστε σε ένα ομαδικό σπορ.

Πέρα όπως από την παρουσία ανθρώπων που έχουν την ίδια λογική και φιλοσοφία με τον Ζαγοράκη, το πιο σημαντικό εργαλείο που θα έχει ως νέα διοίκηση στα χέρια του είναι η Ολιστική Μελέτη των FIFA και UEFA , γύρω από την οποία μπορούν να στηθούν σιγά, σιγά τα θεμέλια για την ανάπτυξη του ποδοσφαίρου σε μια διαφορετική βάση.

Οι βασικές επιδιώξεις
Επιδίωξη του είναι να οδηγήσει την ΕΠΟ σε μια νέα εποχή, όπως ακριβώς περιγράφεται στην ολιστική μελέτη των FIFA, UEFA με τον διευθύνοντα σύμβουλο (CEO) να είναι αυτός που θα τρέχει την καθημερινότητα και θα οργανώσει τη νέα της δομή και τον ίδιο να έχει την ευθύνη για την αναδιοργάνωση του ποδοσφαιρικού κομματιού.

Ήδη η Κυβέρνηση έχει υλοποιήσει από την πλευρά της το 100% των υποχρεώσεων της που απορρέουν από τη συγκεκριμένη συμφωνία με τις διεθνείς Ομοσπονδίες, που πρέπει με τη σειρά τους να κάνουν πράξη τις δικές τους δεσμεύσεις και να… τρέξει την εφαρμογή της η νέα διοίκηση.

Ο Ζαγοράκης νωρίζει πολύ καλά ότι διαιτησία και αθλητική δικαιοσύνη είναι οι δύο βασικοί πυλώνες που προκαλούν τις μεγαλύτερες εντάσεις στο ελληνικό ποδόσφαιρο και θέλει να διασφαλίσει την ανεξάρτητη λειτουργία τους, όπως αυτή προβλέπεται στο σχέδιο των διεθνών Ομοσπονδιών.

«Η αλήθεια είναι ότι η συνεργασία Ομοσπονδίας, Κυβέρνησης, UEFA και FIFA η οποία μόνο θετικά αποτελέσματα θα έχει. Έγιναν θετικές κινήσεις από την κυβέρνηση έτσι ώστε να εξασφαλιστεί προοπτική και νομιμότητα και μία από αυτές είναι το Μητρώο Αθλητικών Σωματείων.Ως μέλος της Εθνικής Ομάδας του 2004, συζητώντας με τους συναθλητές μου, διαπιστώνουμε, με λύπη, ότι η εικόνα του ποδοσφαίρου αυτή την στιγμή δεν είναι ευχάριστη και πρέπει να αλλάξουν πολλά. Και εμείς θα είμαστε από τους πρώτους που θα πανηγυρίσουν. Οι ισχυροί του ποδοσφαίρου θα πρέπει να κάτσουν στον ίδιο τραπέζι. Πρέπει επιτέλους να ενωθούν όλες οι δυνάμεις που θα μας επιτρέψουν να πανηγυρίσουμε νέες νίκες σε εθνικό επίπεδο», δήλωνε στις 12 Δεκεμβρίου 2020 από τη Ρόδο όπου είχε βρεθεί με την ιδιότητα του Ευρωβουλευτή κι εκείνη η τοποθέτηση είχε εκληφθεί απ’ όλους ως η πρώτη δημόσια επιβεβαίωση των πληροφοριών που τον εμφάνιζαν ως τον εκλεκτό της Κυβέρνησης αλλά και των μεγάλων του ελληνικού ποδοσφαίρου για να ηγηθεί της προσπάθειας για την πραγματική επανεκκίνηση του ελληνικού ποδοσφαίρου.

Οι άμεσες προτεραιότητες του (από τη στιγμή που στη νέα δομή πραγμάτων, όπως περιγράφεται στην ολιστική μελέτη δεν θα πρέπει να ασχολείται με διαιτησία, δικαιοσύνη και όλα αυτά που προκαλούν τη φαγωμάρα μεταξύ των μεγάλων του ελληνικού ποδοσφαίρου) θα είναι οι εθνικές ομάδες και το ίδιο το ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο.
Έχοντας ζήσει τις μεγάλες στιγμές του αντιπροσωπευτικού μας συγκροτήματος, αν μη τι άλλο γνωρίζει πολύ καλά πως πρέπει να φτιαχτεί ξανά η πυραμίδα (από τις μικρές εθνικές έως την ανδρών) προχωρώντας σε ριζικές τομές για να αποκτήσουμε κάτι από τη χαμένη μας αίγλη.

Κι ανάλογες τομές προτίθεται να κάνει και στο κομμάτι που αφορά το ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο, τον αιμοδότη των επαγγελματικών κατηγοριών που ταλανίζεται από τα δικά του προβλήματα (που δεν έχουν να κάνουν μόνο με την οικονομική κρίση ή την πανδημία).

ΕΠΟ και Ευρωβουλή
Η υποψηφιότητα του προκάλεσε αρκετή συζήτηση και για πιθανά κωλύματα ωστόσο δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα, ενώ έχει ήδη διασφαλιστεί ότι δεν προκύψει το οποιοδήποτε κώλυμα με την παρουσία του στην Ευρώπη. Κι εδώ ήταν και  πάλι καταλυκτικός ο ρόλος του Υφυπουργείου που θωράκισε από κάθε πλευρά την παρουσία του Ζαγοράκη στην εκλογική διαδικασία…

Τουλάχιστον μέχρι να ολοκληρώσει τη δεύτερη θητεία του στο Ευρωκοινοβούλιο θα μετατρέψει τη διαδρομή Αθήνα-Βρυξέλλες σε…  Βαρδάρη-Αριστοτέλους, αλλά γι’ αυτό θέλει να έχει στο πλευρό του μια δυνατή ομάδα συνεργατών που θα μπορούν όταν απαιτείται να αναπληρώνουν το κενό. Εξάλλου κι ως παίκτης ο Τεό έβαζε πάνω απ’ όλα πάνω την ομάδα.

Επίσης να συμπληρώσουμε ότι ο Ζαγοράκης θα είναι αμισθί στην ΕΠΟ.

Η πορεία μέσα στο χρόνο
Γεννήθηκε στις 27 Οκτωβρίου 1971 στη Λυδία, ένα πανέμορφο χωριό 20 χιλιόμετρα έξω από την Καβάλα και από μικρός φάνηκε ότι θα ασχοληθεί με το ποδόσφαιρο. Στα 16 του εντάχθηκε στον ΑΟ Καβάλας και τον Δεκέμβριο του 1992 πήρε μεταγραφή για τον ΠΑΟΚ, την ομάδα της καρδιάς του.

Το ντεμπούτο του ήταν ονειρικό καθώς στις 23/12/1992 ο ΠΑΟΚ νικά με 2-1 τον Άρη στο Χαριλάου. Με τον Δικέφαλο αρχίζει να καταξιώνεται και σύντομα βρέθηκε στην Εθνική φορώντας για πρώτη φορά τη φανέλα με το εθνόσημο στις 7 Σεπτεμβρίου 1994 (κόντρα στα Νησιά Φερόε).

Συνολικά κατέγραψε 120 συμμετοχές (μόνο ο Καραγκούνης τον ξεπερνά) έχοντας το ρεκόρ των 57 συνεχόμενων και φυσικά η κορυφαία στιγμή της καριέρας του ήταν το βράδυ της 4ης Ιουλίου 2020 όταν ως αρχηγός σήκωσε στο Ντα Λουζ την κούπα της πρωταθλήτριας Ευρώπης.

Σε συλλογικό επίπεδο, αφήνει τον ΠΑΟΚ τον Φεβρουάριο του 1998 για να μετακομίσει στην PremierLeagueκαι την Λέστερ, όπου μένει για 2.5 σεζόν και πανηγυρίζει την κατάκτηση του Λιγκ Καπ.
Επιστρέφει στην Ελλάδα για λογαριασμό της ΑΕΚ και με την Ένωση πανηγυρίζει τον μοναδικό του τίτλο ως ποδοσφαιριστής, καθώς κατακτά το Κύπελλο το 2002.

Μετά το έπος της Πορτογαλίας και με την ΑΕΚ να ταλανίζεται από οικονομικά προβλήματα, αποχωρεί χαρίζοντας ένα σημαντικό ποσό και μεταναστεύει για δεύτερη φορά καθώς συμφωνεί με την ιταλική Μπολόνια.
Υπογράφει διετές συμβόλαιο, αλλά η Μπολόνια υποβιβάζεται κι ο Ζαγοράκης αφήνει το παχυλό συμβόλαιο των Ιταλών για να επιστρέψει στον ΠΑΟΚ που τότε ταλανίζονταν από χιλιάδες προβλήματα.

Στο αεροδρόμιο Μακεδονία τον υποδέχονται ως Μεσσία, αλλά ο ΠΑΟΚ εκείνης της εποχής δεν μπορούσε να πετύχει και πολλά. Στις 13 Μαΐου 2007 αγωνίζεται για τελευταία φορά και ένα μήνα αργότερα επιβεβαιώνει ότι κρεμά τα ποδοσφαιρικά του παπούτσια και φορά το κουστούμι του προέδρου στον ΠΑΟΚ.

«Νιώθω ότι έφτασε η στιγμή να αποσυρθώ από την ενεργό δράση. Ήταν η πιο δύσκολη απόφαση της καριέρας μου μέχρι σήμερα. Χρειάστηκαν ατέλειωτες ώρες σκέψης και προβληματισμού μέχρι να δεχθώ μέσα μου ότι έφτασα στο τέλος της διαδρομής. Αυτό το συναίσθημα και η συμπαράσταση του κόσμου, επώνυμου και ανώνυμου, μου δίνει τη δύναμη, την πίστη και το όραμα να υπηρετήσω την ομάδα από ένα άλλο πόστο. Από μια άλλη θέση. Εκτός του αγωνιστικού χώρου. Σε έναν χώρο άγνωστο μέχρι σήμερα για μένα. Γνωρίζω τις δυσκολίες του. Δεν κρύβομαι πίσω από το δάχτυλό μου. Είμαι εδώ. Για να υπηρετήσω τον ΠΑΟΚ, όπως τον υπηρέτησα ως ποδοσφαιριστής μέχρι σήμερα».

Επί των ημερών του ο ΠΑΟΚ έγινε ξανά πρωταγωνιστής, αλλά τον Ιανουάριο του 2012, λίγο πριν αναλάβει ο Ιβάν Σαββίδης, αποχωρεί με τον ίδιο να αναφέρει στην ανακοίνωση του ότι πήρε αυτήν την απόφαση «…προκειμένου να επιστρέψει στον σύλλογο το κλίμα αγάπης και ενότητας.».

Ο Σαββίδης του προτείνει λίγους μήνες αργότερα να αναλάβει πρόεδρος, αλλά ο ίδιος θεωρεί ότι ο κύκλος έχει κλείσει και το 2014 ξαφνιάζει τους πάντες όταν αποδέχεται την πρόταση του τότε πρωθυπουργού Αντώνη Σαμαρά για να βρεθεί ως υποψήφιος στο ψηφοδέλτιο της Νέας Δημοκρατίας για την Ευρωβουλή.
Εκλέγεται σχετικά εύκολα και το 2018 ζει ένα μικρό θρίλερ καθώς οι αρχικές εκτιμήσεις τον ήθελαν εκτός Ευρωβουλής, όμως μ’ ένα ντεμαράζ προσπερνά τον Γιώργο Αμυρά και διατηρεί τη θέση του.
Για να φτάσουμε στο σήμερα όπου ετοιμάζεται να ανοίξει ένα νέο μεγάλο κεφάλαιο στην καριέρα του.
«Οι δοκιμασίες,κάνουν τη ζωή πιο ενδιαφέρουσα και η επιτυχία τους κάνουν τη ζωή να έχει νόημα», είχε γράψει κάποια στιγμή η αγαπημένη του σύζυγος Ιωάννα Λίλλη (παντρεύτηκαν το 2006).

Απ’ ότι φαίνεται στην οικογένεια λατρεύουν τις προκλήσεις και συνήθως βγαίνουν νικητές.