Δεν έχει το όνομα της Άρσεναλ που αποτελεί κάτι σαν τη μόνιμη παρτενέρ του Ολυμπιακού στις κληρώσεις για τον Φλεβάρη και τον Μάρτη εδώ και χρόνια.
Δεν έχει τρόπαια στα ράφια της, ούτε δημοφιλία που ξεπερνά το στενό πλαίσιο του Μπέργκαμο.
Για την ακρίβεια δεν είναι καν στα 7-8 πιο εμπορικά brand της Serie A. Και μάλλον δεν θα μπει ποτέ καθώς το legacy δεν αγοράζεται.
Δεν πρέπει όμως να υπάρχει και κάποιο ταχύτερα αναπτυσσόμενο ποδοσφαιρικό project σε ολόκληρη την Ευρώπη, από αυτό που ο Τζιαν Πιέρο Γκασπερίνι επιμελείται στον Ιταλικό Βορρά την τελευταία 5ετία.
Η Αταλάντα και το μικρό θαύμα της. Το ομορφότερο ποδόσφαιρο στην Ευρώπη, για κάποιους που έχουν την ικανότητα να βλέπουν το παιχνίδι δίχως οπαδικά γυαλιά και αγκυλώσεις.
Μια ομάδα που εδώ και μια τριετία την ψάχνεις στο τηλε-κοντρόλ και αποτελεί εγγύηση ψυχαγωγίας.
Πραγματικά δυσκολότερη κλήρωση ο Ολυμπιακός δεν μπορούσε να έχει με θέα στους «16» και αυτό δεν αφορά τις πιθανότητες πρόκρισης, αλλά το ποδοσφαιρικό επίπεδο του αντιπάλου.
Η Αταλάντα είναι καλύτερη ομάδα από τη σημερινή Μπαρτσελόνα.
Είναι πιθανότατα καλύτερη ομάδα και από τη σημερινή Σεβίλλη.
Από τη στιγμή λοιπόν που οι πιθανότητες έδιναν σχεδόν 45% πιθανότητες να είναι μια από τις τρεις η αντίπαλος των πρωταθλητών, τελικά προέκυψε ο μεγαλύτερος μπελάς.
Και ας μην του φαίνεται σε πρώτη ανάγνωση.
Στον όμιλο του Champions League η ομάδα του Γκασπερίνι πέτυχε 12 γκολ απέναντι σε Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, Βιγιαρέαλ και Γιουνγκ Μπόις. Πέτυχε όμως όλη και όλη μια νίκη: συμπτωματικά στη νύχτα που ολοκλήρωσε δίχως παθητικό (1-0 τους Ελβετούς).
Τυπικά δεν προκρίθηκε στους «16» διότι αυτοκτόνησε στο φινάλε: 2-3 η Βιγιαρεάλ στο Μπέργκαμο, την περασμένη Πέμπτη.
Πρακτικά την κατέστρεψε ο Κριστιάνο Ρονάλντο και η βαριά φανέλα της Γιουνάιτεντ. Από 0-2 στο Ολντ Τράφορντ ανατροπή 3-2 με τον Πορτογάλος να σκοράρει στο 81΄. Και έπειτα 2-1 στο Μπέργκαμο ως το 90+1΄με τον CR7 να ισοφαρίζει.
Θα μπορούσε να μαζέψει 4-6 βαθμούς με τους Άγγλους και να αλλάξει την ιστορία με το ζόρι. Πήρε έναν με το ζόρι…
Φυσικά τα νομίσματα έχουν πάντα δύο όψεις. Από το δεύτερο ματς με τους Άγγλους και πέρα, ξεκίνησε το μεγάλο της σερί στην Serie A: 6 νίκες στη σειρά (με «διπλά» στις έδρες της Νάπολι και της Γιουβέντους).
Αυτή είναι ίσως μια λεπτομέρεια που μπορεί να παίξει τον ρόλο της. Ο πρωταθλητισμός και η ενδεχόμενη επιρροή του αν πιάσει Φλεβάρης. Το μπάσιμο για το Scudetto. Αλλά ο Φλεβάρης είναι τόσο μακριά…
Τι κάνεις λοιπόν, για τα μαντάτα της Νιόν αν είσαι ο Ολυμπιακός; Τίποτα παραπάνω από το αυτονόητο. Το αποδέχεσαι ως ύψιστη πρόκληση. Και φιλοδοξείς ο δικός σου Φλεβάρης να είναι ο μήνας που θα εμφανίσεις στο χορτάρι τον καλύτερο (φετινό) Ολυμπιακό.
Με οτιδήποτε λιγότερο, οι πιθανότητες κατρακυλούν δραματικά.
