ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Η ανιδιοτελής προσφορά στην Ηλεία «εγγύηση» επιτυχίας στον Δήμο Ήλιδας!

 

 

 

 

Ο ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ ΜΕ ΔΙΑΡΚΗ ΚΑΙ ΙΔΙΑΙΤΕΡΗ
ΑΓΑΠΗ ΓΙΑ ΤΟΝ ΤΟΠΟ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΤΟΥ

 

Οι διαχρονικές προσφορές του σε
έργα για την Εκκλησία,
την Αυτοδιοίκηση, τη Νεολαία
και τον αθλητισμό!

Σημείο αναφοράς του η συνεχής στήριξη και η αγάπη του για το

χωριό του!

Του Χρίστου Πλευριά
Δημοσιογράφου
Ξεκινώντας από το μακρινό 2007 έως και σήμερα αν ανατρέξει κανείς
στις αναρίθμητες αναφορές που έχουν γίνει στο πρόσωπό του αλλά και
στην διαρκή παρουσία του Δημήτρη στην Ηλεία, εύκολα θα γίνει
αντιληπτή η ακεραιότητα του χαρακτήρα του, το σπάνιο ήθος του και η
απέραντη αγάπη και το ενδιαφέρον του για την Ηλεία κι ιδιαίτερα για το
Δήμο Ήλιδας. Η τεράστια προσωπική προσφορά του στον τόπο μας με
σεβασμό και διακριτικότητα πάντοτε είτε σε θέματα κοινωνικού συνόλου
είτε ακόμη και σε θέματα συμπατριωτών μας είναι πραγματικά
αξιοσημείωτη. Δεν είναι άλλωστε τυχαίο ότι εκατοντάδες συμπολίτες μας
ανατρέχουν στο πρόσωπό του για βοήθεια και τη λαμβάνουν στο
ακέραιο..

Η στήριξη και ανιδιοτελής προσφορά του, στην Ιερά Μητρόπολη Ηλείας
μετά τον καταστρεπτικό σεισμό του 2008 και μάλιστα επί 8ετίας υπήρξε
παραδειγματική!
Πράγματι αποδεικνύοντας έμπρακτα την ιδιαίτερη αγάπη του προς την
εκκλησία αλλά την ιδιαίτερη εκτίμηση και σεβασμό προς τον
Μητροπολίτη Ηλείας κ.κ. Γερμανό και τον Επίσκοπο μας κ. κ. Αθανάσιο
έβαζε… «πλάτη» χωρίς κανένα οικονομικό όφελος και την οποιαδήποτε

ανταποδοτική αμοιβή –αντιθέτως μάλιστα επωμιζόμενος και με
προσωπικό οικονομικό κόστος – υλοποιούσε τον απαιτούμενο
σχεδιασμό και τις απαιτούμενες διαδικασίες για τις χρηματοδοτήσεις
πολλών και σημαντικών έργων.
Χαρακτηριστικά, και ανατρέχοντας στο πρόσφατο παρελθόν, μπορούμε
μεταξύ άλλων να αναφερθούμε στο έργο ΑΝΑΠΛΑΣΗΣ της Σχολής
Βυζαντινής Μουσικής και Αγιογραφίας στον Άγιο Ιωάννη Πύργου ύψους
930.000 ευρώ!
Αξίζει επίσης να σταθούμε στην επίτευξη από μέρους του Δημήτρη της
καθιέρωσης ως ΠΟΛΙΟΥΧΟΥ της Αμαλιάδας του Αγίου Αθανασίου με
την ΑΡΓΙΑ της 18 ης Ιανουαρίου, ύστερα από μία ξεκάθαρη προσωπική
του πρωτοβουλία κατόπιν της προτροπής του Σεβασμιότατου
Μητροπολίτη μας, κ.κ. Γερμανού.
Πρόκειται άλλωστε για μία υπόθεση που απασχολούσε τόσο τη
Μητρόπολη όσο και την πόλη της Αμαλιάδας επί δεκαπενταετίας και
πλέον. Ωστόσο δόθηκε η λύση με τις επίμονες προσπάθειες του
Δημήτρη, με την έκδοση σχετικού Προεδρικού Διατάγματος εντός δύο
μηνών.
Καταγράφουμε ακόμη, πολλά έργα αντιστήριξης και ανάπλαση σε Μονές
και Ιερούς Ναούς της Ηλείας με την «σφραγίδα» του Δημήτρη
Κωνσταντόπουλου και τα οποία έχουν χρηματοδοτηθεί με εκατοντάδες
χιλιάδες ευρώ.
Ως πατριώτης γνήσιος και ως Ηλείος με υψηλό φρόνημα ευθύνης, με
πίστη και ήθος, συνεχίζει και τώρα να πορεύεται στη ζωή,
προσπερνώντας τα κακοπροαίρετα σχόλια, εξακολουθώντας να
προσφέρει όπου μπορεί, και να στηρίζει έργα, ακόμη και με δικές του
οικονομικές χρηματοδοτήσεις.
Παρά το ότι ο ίδιος με το ήθος που τον διακρίνει, δεν επιδίωξε
βραβεύσεις είτε ηθικές αναγνωρίσεις, δυστυχώς ουδέποτε και έλαβε..

ΜΕ ΑΦΕΤΗΡΙΑ
ΤΗΝ… ΑΝΑΛΗΨΗ!

Η έντονη παρουσία του στα δρώμενα ωστόσο, έκανε ιδιαίτερα γνωστή
παντού και τη γενέτειρά του…
Τον οικισμό Ανάληψη που βρίσκεται λίγο έξω από την Αμαλιάδα, το
«μπαλκόνι» του Δήμου Ήλιδας όπως το χαρακτηρίζει ο ίδιος.

Η στήριξη και η προσφορά του στον οικισμό Ανάληψη είναι
αδιαμφισβήτητη και πολλά στο χωριό του έχουν την προσωπική του
σφραγίδα. Η επιβράβευσή του σήμερα είναι η καθολική υποστήριξη των
συγχωριανών του και η ελπίδα τους στον δικό τους άνθρωπο, τον
ευεργέτη του χωριού τους, για να εκλεγεί Δήμαρχος Ήλιδας.

ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΗ, ΑΝΙΔΙΟΤΕΛΗΣ ΠΡΟΣΦΟΡΑ ΣΤΟΝ ΑΘΛΗΤΙΣΜΟ ΚΑΙ

ΤΗ ΝΕΑ ΓΕΝΙΑ

Γνωστή είναι και η πολυετής προσφορά του στα Αθλητικά Σωματεία και
τους Συλλόγους μας. Στήριζε πάντα και στηρίζει και σήμερα πολλές
αθλητικές ομάδες στον τόπο μας με οικονομική και υλική βοήθεια,
θέλοντας κατ’ επέκταση να στηρίξει τον αθλητισμό και τη νεολαία της
Ηλείας και ειδικά του Δήμου Ήλιδας.
Και έχει την δική του ξεχωριστή σημασία αυτό καθώς γνωρίζουμε ότι
συχνά, πολιτικοί παράγοντες, βουλευτές, Δήμαρχοι, Αντιδήμαρχοι, κλπ.
στην θεωρία λένε πολλά και… συγκινητικά, αλλά όταν έρθει η ώρα της
προσφοράς και απαιτείται να βάλουν το χέρι στην τσέπη για να
στηρίξουν ή να επιβραβεύσουν εμπράκτως, τότε «λάμπουν» δια της…
απουσίας τους!
Προσωπικά σέβομαι και αναγνωρίζω είτε σε φιλικό είτε σε
δημοσιογραφικό επίπεδο με τόσα χρόνια δουλειά την πορεία του
Δημήτρη. Είναι άλλωστε ο λόγος που βρίσκομαι ενεργά δίπλα του γιατί
καθημερινά τον βλέπω να έχει τη «δίψα» και την επιμονή να παράγει
έργο και να δει καλύτερα τον τόπο του.
Η απόφασή του να ασχοληθεί με την Αυτοδιοίκηση στην Ηλεία, και να
ανακοινώσει ήδη την υποψηφιότητά του για τον Δήμο Ήλιδας είναι
σημαντική. Θα ήταν ίσως ιδιαίτερα σημαντική και η ενεργός δράση του
από τα έδρανα του κοινοβουλίου αφού διαθέτει τη δυναμική, τη γνώση,
και την αναγνώριση σε κεντρικό επίπεδο διοίκησης στην Αθήνα.
Ωστόσο τόσο τα παραπάνω όσο και τα άλλα στοιχεία που αναδεικνύουν
μία συνεπή μαχητικότητα και ζήλο πάνω στα θέματα που διαχειρίζεται
μπορούν να δώσουν στον Δήμο Ήλιδας και στο «αύριο» της περιοχής
μια άλλη διάσταση, σε αλλαγή πορείας αναμφιβόλως προς το
καλύτερο…

Όσον αφορά τώρα κακοήθη σχόλια και ψιθύρους που γίνονται με την
μορφή του γνωστού… «κουτσομπολιού» αφού έτσι κρίνουν κάποιοι ότι
θα έχουν κάποιο λόγο ύπαρξης στα δρώμενα, είναι σαν να έρχεται η
επιβεβαίωση της ρήσης ουδείς «Άγιος άγιασε στον τόπο του». Η
εμφάνιση και η πορεία του Δημήτρη στην Ηλεία μπορεί να πέρασε από
φωτιά και σίδερο μέσω προσπαθειών μεμονωμένων σχολίων
κακοήθειας και αντιζηλίας που υπήρξαν κατά καιρούς, αλλά φαίνεται
πως τίποτα δεν μπορεί να τον αγγίξει.. Απεναντίας άντεξε και η
αναγνώριση πλέον στο πρόσωπό του είναι καθολική.
Τέλος, αξιοσημείωτη είναι η στάση ζωής του έως σήμερα, όπου
πορεύτηκε και πορεύεται χωρίς κομματικούς διαχωρισμούς απέναντι
στους συμπολίτες του και σε όποιον ζητά την βοήθεια του. Άλλωστε δεν
είναι τυχαίο που μότο του είναι:
«Δεν θελω κομματική ταμπέλα και διαχωρισμούς
λέει ενίοτε και προσθέτει: Θέλω να πηγαίνω στα
καφενεία και να κάθομαι να συζητώ ως φίλος με
όλους χωρίς στεγανά ή πράγματα που μας
χωρίζουν…»