«Αργά βαδίζει ο Χριστός». Είναι τίτλος βιβλίου… λέει, του Αγίου
Νικολάου Βελιμίροβιτς. Ουδεμία συμπάθεια εις τα βιβλία και ούτε το
συγκεκριμένο έχω διαβάσει, δεν ξέρω τι γράφει, ούτε καν σε τι
αναφέρεται. Μα αυτή η φράση, αρκεί… Ως προς το περιεχόμενο και το
νόημά της. Ναι αρκεί, για ν’ αλλάξει μέχρι και τη ζωή ενός ανθρώπου. Ο
Χριστός δεν είναι «τακτική». Δεν είναι δηλαδή, μια πρόσκαιρη
κατάσταση. Δεν είναι μια «νίκη» στο τώρα που ενδεχομένως να
εξυψώσει και κάπως τον εγωισμό ή τη ματαιοδοξία μας. Δεν είναι ένα
φως πυροτεχνήματος.
Ο Χριστός φίλοι μου, είναι «στρατηγική». Η στρατηγική. Η απόλυτη
και πιο συγκλονιστική! Στρατηγική… αποτελεσματική και αποδοτική,
για την ίδια την ψυχή. Και η έννοια της στρατηγικής, αυτό ακριβώς είναι
που υποδηλώνει, ότι δηλαδή, δεν εντοπίζει… στο «τώρα», αλλά στο
«πάντα». Θέλει δρόμο για την Βασιλεία των Ουρανών. Γιατί είναι το
Φως το αληθινό και ανέσπερο, το αυθεντικό και αιώνιο! Είναι εκείνο το
φως που δε σε τυφλώνει, αλλά οδηγεί τον άνθρωπο στον θεόπνευστο
σκοπό του, της συνάντησης δηλαδή, με τον ίδιο το δημιουργό του. Τον
Μέγα λυτρωτή και Σωτήρα του. Θα περάσεις πολλά ενδεχομένως…
Αμαρτίες, εγωισμούς, πάθη, αλαζονείες, προβλήματα, πόνους, αδικίες,
κακίες, απαξιώσεις, ταπεινώσεις, προδοσίες, συκοφαντίες, μονοπάτια
κακοτράχαλα, χίλια μύρια όσα… Μα όταν φτάσεις στο τέρμα, όχι του
θανάτου, αλλά στην αυλή του Θεού… και νιώσεις, μετά από όλα όσα
μπορεί να ‘χεις υπομείνει, εκείνη τη θεϊκή λύτρωση, την ψυχική γαλήνη
και την πνευματική ηρεμία, τότε λοιπόν θα καταλάβεις, ίσως και ν’
αναφωνήσεις, πως… «αργά βαδίζει ο Χριστός»! Κι έτσι έρχεται ο
Λυτρωμός, γιατί Αυτός είναι… ο μόνος προορισμός.
