Το «ΟΧΙ» μου κα Λάτση
για το «τι» , για το «πως», για το «γιατί», για το «πότε» και για το πάντα!
Κ. Δήμαρχε,
αρχικά θα ήθελα να σας ενημερώσω ότι σε αυτή την πολύ ιδιαίτερη συνεδρίαση, έγινε και δική μου μαγνητοφώνηση, γιατί ήθελα να την αποτυπώσω με απόλυτη ακρίβεια, για πολιτικούς, ιστορικούς και προσωπικούς λόγους.
Κι αυτό επειδή –δυστυχώς- στον τόπο μας το γλείψιμο, η διαστρέβλωση κι η ρουφιανιά αποτελούν τριάδα ομοούσιο και αδιαίρετο.
Που είμαστε;….
Αλήθεια, τι είναι ο χώρος αυτός εδώ που βρισκόμαστε τώρα;
Είναι το Δημαρχείο μας που έχτισε ο Λάτσης. Μάλιστα.
Και για να δούμε ποιος σέβεται και ποιος ευτελίζει τις ΔΩΡΕΕΣ:
Και τι είναι η αίθουσα αυτή;
Είναι η αίθουσα συνεδρίασης του Δημοτικού Συμβουλίου, επειδή εσείς κ. Δήμαρχε, αποφασίσατε αυθαίρετα να αλλάξετε τη χρήση της και μετά από 30 χρόνια που ήταν ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ, να τη μετατρέψετε σε χώρο-αγορητήριό σας, εξοστρακίζοντας κάθε πνευματική δραστηριότητα από το ΛΑΤΣΕΙΟ ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΜΕΓΑΡΟ, προφανώς γιατί ένα θεματάκι με το πνεύμα και τους πνευματικούς ανθρώπους, τόχουμε…
Γιατί βγήκαμε προς άγραν ευεργετών;
κ. Δήμαρχε,
αναζητάς ευεργεσίες για την πόλη μας αφού δεν μπόρεσες να κάνεις αυτό που έπρεπε και σου το είχαμε επισημάνει πολλές φορές, εγώ και άλλοι δημοτικοί σύμβουλοι:
Δεν μπόρεσες-δεν θέλησες να οργανώσεις και στο Δήμο μας -όπως κάνουν οι δήμοι με προοπτική και αξιοπρέπεια- μια διεύθυνση ή ένα γραφείο έστω, αποκλειστικά για τα ΕΥΡΩΠΑΪΚΑ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΑ, για να εντάσσουμε κι εμείς έργα, που θα χρηματοδοτούνται από την Ευρωπαϊκή Ένωση για να μεταμορφωθεί η πόλη και τα χωριά μας.
- Δεν μας άκουσες. Χάθηκαν στην τετραετία σου -αλλά και πριν-
εκατομμύρια ευρώ που θα μπορούσαν να ομορφύνουν τον Πύργο μας και τα χωριά μας.
Και τώρα που δεν αξιοποίησες Ευρωπαϊκά προγράμματα και χρήματα, χρειάζεσαι «ευεργέτες» και μας καλείς σε λαϊκό προσκύνημα…
Είναι συγκοινωνούντα δοχεία αυτά κ. Δήμαρχε:
Έλλειψη επιδίωξης χρηματοδότησης από Ευρωπαϊκά Προγράμματα – Επαιτεία ευεργεσιών…
Το ένα φέρνει τ’ άλλο…
Με λύπη μου διαπιστώνω ότι είναι μειωμένη τώρα πια η ενόρασή σου κ. Δήμαρχε…
Επαιτεία ευεργετών, άρον-άρον, λοιπόν…
κ. Δήμαρχε
κι αυτή την επαιτεία ευεργεσιών που κάνεις την κάνεις με μια απίστευτη βιασύνη και τόση «πρεμούρα», τόση ανυπομονησία, τόσο τρελή επιθυμία, τόσο ασυγκράτητη λαχτάρα… που αγγίζει τα όρια της αναξιοπρέπειας.
Άλλαξες στο παρά 5, τόσο βεβιασμένα, τόσο αδέξια και τελείως «φωτογραφικά» τον κανονισμό απονομής του Χρυσού Κλειδιού της πόλης μας, που κατάντησες την υπόθεση «ΧΡΥΣΟ ΚΛΕΙΔΙ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ ΜΑΣ» μια προχειρότητα…
Ο τρόπος σου αυτός αφ’ ενός υποτιμά το πρόσωπο που θέλεις να τιμήσεις,
…από την άλλη όμως, αυτός ο τρόπος, αυτή η διαδικασία απαξιώνει και υποτιμά και την πόλη ολόκληρη και κουρελιάζει την αξιοπρέπεια μας.
Είναι τόσο εύκολη και τόσο …δεδομένη η πόλη μας ρε γαμώ το;!
Τι θα μπορούσε να γίνει με ευεργεσίες ;
– Όποιος αγαπά έναν τόπο και τους ανθρώπους του ανεβαίνει μια μέρα στο βουνό του Κατακόλου ή στην Ωλένη, αγναντεύει το Ιόνιο, κοιτά το λιμάνι, κοιτά τον ευλογημένο κάμπο μας, ρουφά από τον καθαρό μας αέρα, όσο προφθάνει πριν τον βρωμίσουν οι πετρελαιάδες… νιώθει και σκέπτεται…
- Όποιος αγαπά έναν τόπο και τους ανθρώπους του, τον βοηθά
με:
Έργα υποδομών, παραγωγικά και αναπτυξιακά έργα,
Έργα κοινής ωφέλειας,
Έργα για το κοινό καλό
Και το κάνει χωρίς να προσδοκά δουλικές τιμές!
Έτσι ο δωρητής μπαίνει στην καρδιά και στην μνήμη ενός υπερήφανου λαού και εκεί μένει αιώνια …
Γιατί γίνεται όλο αυτό, τώρα;
κ. Δήμαρχε
σου είπα στην προηγούμενη συνεδρίαση του δημοτικού συμβουλίου ότι η όποια αλλαγή του κανονισμού απονομής του «Χρυσού Κλειδιού» θα έχει αξία, αν γίνει από το μελλοντικό δημοτικό συμβούλιο που με τον νέο νόμο «ΚΛΕΙΣΘΕΝΗΣ» δεν θα είναι απλά «ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΕΝΟΣ ΑΝΔΡΟΣ», όπως είναι τώρα αλλά θα αποτελείται από μικρές ομάδες δημοτικών συμβούλων, οπότε έτσι θα έχει μεγάλη βαρύτητα κάθε απόφασή του. Γιατί δεν θα είναι απόφαση του ΕΝΟΣ ΑΝΔΡΟΣ…
Στο είπα αλλά δεν με άκουσες.
Tο μόνο ευχαριστώ που θέλω εγώ προσωπικά αλλά και άλλοι συμπολίτες μου να μεταφέρετε στην οικογένεια Λάτση είναι για την τακτική τους στις όποιες δωρεάν εργασίες κάνουν να χρησιμοποιούν απόλυτα δικά τους συνεργεία από άλλα μέρη, γιατί αυτό μας δείχνει ότι από πολύ παλιά γνωρίζουν καλά ότι δεν είναι σώφρον το να διαθέτουν τα χρήματά τους στην τοπική αυτοδιοίκηση, οπότε ευτυχώς έτσι προφυλάσσεται και η λαβωμένη μας αξιοπρέπεια από περαιτέρω πληγές…
Κι αφού είπα το ΓΙΑΤΙ «ΟΧΙ ΤΩΡΑ…» θα ξεκαθαρίσω βεβαίως ότι:
Εγώ θα ανήκω πάντα, στους ΠΟΤΕ!
Δεν γνωρίζω προσωπικά ούτε την τιμώμενη από τον Δήμαρχο κα Λάτση ούτε κανένα μέλος της ευρύτερης οικογενείας, για να έχω προσωπική άποψη για την φιλανθρωπία τους.
Κι ούτε μου χρειάζεται αυτή η γνωριμία, γιατί ΕΧΩ ΑΠΟΨΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΦΙΛΑΝΘΡΩΠΙΑ!
Είμαι ένας άνθρωπος που έξι χρόνια τώρα αφιέρωσα τη ζωή μου στο ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΦΡΟΝΤΙΣΤΗΡΙΟ ΠΥΡΓΟΥ, στο να βοηθώ με άλλους 50 εκπαιδευτικούς να μορφώνονται τα παιδιά των εξαθλιωμένων συμπολιτών με έναν τρόπο που αποτελεί ταυτόχρονα και προσπάθεια να διδάξουμε την πόλη:
να είναι υπερήφανη και αξιοπρεπής, με το να διαχωρίζει την ΟΡΙΖΟΝΤΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ (την αλληλοβοήθεια) από την ΦΙΛΑΝΘΡΩΠΙΑ ΑΠΟ ΤΑ ΠΑΝΩ…
*ΟΡΙΖΟΝΤΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ – ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ
*ΦΙΛΑΝΘΡΩΠΙΑ – ΔΟΥΛΙΚΟΤΗΤΑ
Αυτό είναι τα συγκρουόμενο κι εμείς στο Κοινωνικό δεν θα κουραστούμε να το διδάσκουμε…
Αφιερώνοντας τη ζωή μου στην ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ έμαθα καλά ότι η φιλανθρωπία των καπιταλιστών με Μαρίες Αντουανέτες και παντεσπάνια δεν είναι τίποτα περισσότερο από την προσπάθειά τους να «ξεπλυθούν» για την καπιταλιστική εκμετάλλευση – αφαίμαξη που έχουν κάνει…
…στην οδό Παράσχου… «Νίκος Κούρκουλος»
Αυτά τα λόγια που δεν διακινδύνευσα να διαβάσω στο δημοτικό Συμβούλιο Πύργου (το έμφραγμα…) αλλά υποσχέθηκα ότι θα αποστείλω και θα δημοσιοποιήσω , τα έγραψα με μεγάλη οδύνη σε ένα τετράδιο καθισμένος σε ένα χώρο πολύ γνωστό στην κα Λάτση, ΔΥΣΤΥΧΩΣ :
Στο μικρό καφέ της οδού Παράσχου στην Αθήνα, πλάι στο φαρμακείο του ΕΟΠΠΥ (εκεί από όπου παίρνουν τα φάρμακά τους οι καρκινοπαθείς)
…ακριβώς απέναντι από την είσοδο του Κέντρου Ημερήσιας Νοσηλείας Καρκινοπαθών ΝΙΚΟΣ ΚΟΥΡΚΟΥΛΟΣ, του Νοσοκομείου Άγιος Σάββας –που δημιουργήθηκε με δωρεά της…
Κάθισα και τα έγραψα εκεί που αυτή η καταραμένη αρρώστια εξίσωσε ΔΥΣΤΥΧΩΣ και την κα Λάτση με χιλιάδες συνανθρώπους μας… στον άνισο –και γι’ αυτήν, παρά τα πλούτη της- αγώνα με τον καρκίνο…
Καθισμένος εκεί λοιπόν προσπάθησα να την σκεφτώ και να σκεφτώ:… τι είναι αυτό που αξίζει και στην περίπτωσή της και της οικογενείας της;
- Να σταθώ στα χρόνια της κατοχής;
- Να σταθώ στα χρόνια μετά την δικτατορία και σε κάτι
προσλήψεις – άσυλο χουντικών βασανιστών στην Τζέντα της Σαουδικής Αραβίας;
- Να σταθώ στα τόσα χρόνια καπιταλιστικής εκμετάλλευσης
χιλιάδων ανθρώπων;
- ή να σταθώ στους θανάτους εργαζομένων για ένα κομμάτι ψωμί
στην Πετρόλα και στις άλλες φάμπρικές τους;…
Κι είπα:
ΟΧΙ! Σέβομαι την Ιστορία αλλά ΘΑ ΣΤΑΘΩ ΣΤΟ ΠΑΡΟΝ…
Κι έρχεται αδυσώπητο το παρόν και μου φωνάζει:
να ΨΗΦΙΣΩ «ΟΧΙ» στο Δημοτικό Συμβούλιο:
– Εκπροσωπώ αυτή τη στιγμή εκατοντάδες συμπολίτες μου που ΤΩΡΑ με κατασχέσεις και πλειστηριασμούς, χάνουν τα σπίτια και την πατρική γη τους, γιατί είναι θύματα του πιο βρώμικου σύγχρονου καπιταλιστικού παιγνιδιού, που παίζεται στην κατεχόμενη και πάλι πατρίδας μας.
Σε αυτό το βρώμικο καπιταλιστικό παιγνίδι έπαιξε πρωταγωνιστικό ρόλο στη χώρα μας ΚΑΙ η EUROBANK.
(…δεν αλλάζει τίποτα με το ποιος έχει χθες, σήμερα, αύριο ή στο επόμενο πεντάλεπτο τις μετοχές…)
Στο όνομα όλων αυτών που χάνουμε σπίτια και πατρική γη,
Στο όνομα όλων αυτών που από την θλίψη και την ψυχολογική πίεση γι’ αυτή την απώλεια παθαίνουμε εγκεφαλικά, εμφράγματα και καρκίνους αυτά τα χρόνια της «οικονομικής κρίσης»
ΘΑ ΠΩ σήμερα «ΟΧΙ» ΜΕ ΟΣΗ ΔΥΝΑΜΗ ΕΧΩ
(1 εβδομάδα πριν ήμουν στην εντατική… κι είμαι εδώ τώρα παρακούοντας τους γιατρούς, για να πω αυτό το ΟΧΙ)
Πάρτε το δικό μου κλειδί…
Κι αν θεωρείτε ότι πρέπει κ. Δήμαρχε να δώσετε στην κα Λάτση ή στην Οικογένεια Λάτση ένα κλειδί από την πόλη… Μην κουρελιάζετε άλλο την πόλη μας.
Να σας διευκολύνω:
Αποστέλλω στον κ. πρόεδρο του Δημοτικού Συμβουλίου τα κλειδιά του σπιτιού μου, να της τα δώσετε μαζί με το ψήφισμά σας, ΑΠΟ ΤΩΡΑ, αφού –ούτως ή άλλως – στο μέλλον η EUROBANK θα το πάρει…
ΔΩΣΤΕ ΤΗΣ ΤΑ ΚΛΕΙΔΙΑ ΤΟΥ ΣΠΙΤΙΟΥ ΜΟΥ , λοιπόν
Αλλά ΛΥΠΗΘΕΙΤΕ ή ΣΕΒΑΣΤΕΙΤΕ ΤΗΝ ΠΟΛΗ…
Επιμύθιο…
Κι επιτέλους κ. Δήμαρχε, έλεος με τις αλλαγές ονομασιών, έλεος!
Δώσατε το ΛΑΤΣΗΣ όνομα σε δρόμο, όνομα σε πλατεία. Πρέπει τώρα να γίνει και όνομα του λιμανιού;;;
κ. Δήμαρχε
στον Θεόδωρο Κολοκοτρώνη στην πόλη μας κάναμε την τιμή να ονομάσουμε μια πλατεία και μια οδό. Στο Λάτση θα δώσετε περισσότερα κι από τον Κολοκοτρώνη;
Κι αν κάνετε όλα αυτά για την οικογένεια Λάτση, τότε για την οικογένεια Αγγελόπουλου με την τεράστια επένδυση και τις θέσεις εργασίας τι θα πρέπει να ψηφίσουμε; Να αλλάξουμε το όνομα του Ιονίου Πελάγους;
Κι αν δεν μπορείτε να διαχειριστείτε αυτήν την εμμονή κι επιμένετε τόσο πολύ και σε νέα ονοματοδοσία, για επιπλέον τιμή στο Λάτση, ένα μόνο δικαιούστε να αλλάξετε κι έχετε μια ιστορική ευκαιρία να το κάνετε.
Αφού το θεωρείτε τόσο καλό για την πόλη, κάντε το:
Αλλάξτε το επώνυμό σας κ. Δήμαρχε
Διώξτε αυτό το …περιττό ΓΙΩΤΑ –Ι- κι από Λιατσής κάντε το ΛΑΤΣΗΣ να ησυχάσετε κι εσείς κι εμείς.
