ΓΙΑΤΙ ΕΙΜΑΙ ΥΠΟΨΗΦΙΟΣ ΜΕ ΤΟΝ ΣΤΑΘΗ ΚΑΝΝΗ.
ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΜΟΝΟΣ ΑΛΛΑ ΜΙΑ ΟΜΑΔΑ ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ.
Όταν καλείσαι να ασχοληθείς με τα κοινά σκέφτεσαι,γιατί; Tι μπορεί να αλλάξει από όσα γνωρίζω μέχρι τώρα; Συνηθισμένος σε μια παθητική διαχείριση της καθημερινότητας και με ελάχιστες καινοτόμες προτάσεις ή πράξεις,ζω σε μια πόλη που υστερεί δραματικά σε όλους τους τομείς.
Συνήθισα να βλέπω τα σκουπίδια στους δρόμους,συνήθισα να βλέπω τα άθλια πεζοδρόμια σε πολλές γειτονιές αλλά και κεντρικά σημεία,τις κακοφωτισμένες οδούς,τις εγκαταλειμμένες γωνιές που είναι όμορφες αλλά δεν έχουν πια ρούχα να αλλάξουν,τρύπησαν,πάλιωσαν και ασχήμισαν. Συνήθισα να ζω σε μια πόλη που τις νύχτες ερημώνει.Συνήθισα να βλέπω την κακογουστιά να κυριαρχεί και την ασυδοσία να επισκιάζει τα πάντα.Να φεύγουν οι νέοι και να μην θέλουν να γυρίσουν πίσω.Κι οι μεγαλύτεροι να ζουν με τις αναμνήσεις μιας άλλης πόλης,με λιγότερα χρήματα στην τσέπη αλλά με περισσότερη διάθεση για πολλά,ακόμα κι αν φάνταζαν απραγματοποίητα.
Και συνήθισα τόσο καιρό να μιλάω με φίλους και γνωστούς για το κακό μας το χάλι και συνήθισα να εκτονώνω αυτόν τον θυμό και την απογοήτευση μαζί, στο facebook.Εκεί που όλοι μοιραζόμαστε τις σκέψεις μας και μιλάμε για το τι δεν πάει καλά σε αυτή την πόλη.
Και μέχρι πότε θα εκτονώνουμε αυτή την αγανάκτηση σε μια ψηφιακή εικονική πραγματικότητα; Η ζωή είναι έξω από την οθόνη.Η πόλη δεν αναζητά likes ή emoticons. Η πόλη αναζητά τους ανθρώπους της.Και φωνάζει πολύ καιρό σε όλους μας «κάντε κάτι γιατί δεν αναπνέω παρά με δυσκολία πια».Την πνίξαμε στα σκουπίδια,την βρομίσαμε,την πληγώσαμε.Την αφήσαμε να ζει με τα μεγαλεία μιας ένδοξης εποχής του μαύρου χρυσού,την σταφίδα,τότε που ήταν πραγματική πρωτεύουσα.Την αφήσαμε χωρίς ταυτότητα.Να αναζητά τα παιδιά της,εκείνα που γεννήθηκαν από τα σπλάχνα της,εκείνα που υποδέχθηκε φιλόξενα από άλλα μέρη,εκείνα που τα μεγάλωσε κι ήταν περήφανη γι’αυτά.Για τους εμπόρους και τους βιομηχάνους,τους εργάτες και τους αγρότες,τους επιστήμονες,τους επαγγελματίες,τους εργαζόμενους σε κάθε τομέα,τους καλλιτέχνες,τους συγγραφείς και τους ποιητές,τους ανθρώπους που ο καθένας τους άφησε κάτι σε αυτό τον τόπο.Είναι όλοι τους οι πρόγονοί μας.Αυτοί που έχτισαν αυτή την πόλη,αυτοί που μόχθησαν σε αυτή την πόλη,αυτοί που δημιούργησαν εμάς και για εμάς.
Ε λοιπόν για όλους αυτούς και για την πόλη στην οποία γεννήθηκα,ζω και μεγαλώνω,δεν έχω άλλη υπομονή να λέω,ας καθίσω στην ησυχία μου κι ας αφήσω τους «άλλους» να ασχοληθούν.Κανείς κανονικά δεν πρέπει να πει ας αφήσω τους άλλους,γιατί δεν υπάρχουν άλλοι,παρά εμείς.Απλά κάποιοι φάνηκαν κατώτεροι των περιστάσεων.Και τους αφήσαμε ως «άλλους» να διοικούν μια πόλη όπως αυτοί νόμιζαν.Και νόμιζαν πως έκαναν το σωστό.Χρειάζονταν όμως κι άλλες φωνές,κι άλλες ιδέες,κι άλλες απόψεις,χρειάζονταν περισσότερη δύναμη,περισσότερη στήριξη,μεγαλύτερη ορμή.Δεν την είχαν,γιατί οι περισσότεροι από εμάς απογοητευμένοι από ένα γενικότερο κλίμα απαξίωσης αποφεύγαμε τόσα χρόνια να ασχοληθούμε με τον τόπο μας ενώ τον βλέπαμε να μαραζώνει χρόνο με τον χρόνο.Και δεν έχει αλλάξει αυτή η αίσθηση.Αν ρωτήσω δέκα ανθρώπους,οι εννιά θα μου πουν ότι όλοι είναι ίδιοι και τίποτα δεν θα αλλάξει σε αυτόν τον τόπο.Μέσα μας όμως υπάρχει και η διάθεση και η ορμή.Και με τις διαπιστώσεις δεν βγήκε ποτέ τίποτα.
Ή θα εκτεθώ ή θα σιωπήσω.Κι αποφάσισα να εκτεθώ.Κόντρα σε όλες τις φωνές που μιλούν για ένα κατεστημένο,για ανήθικους πολιτικούς,για ανίκανους άρχοντες,για παράγοντες και παραγοντίσκους.Δεν με αγγίζει τίποτα από αυτά μπροστά στην τεράστια θέληση που έχω να δω αυτόν τον τόπο επιτέλους να ανασαίνει.Και δεν είναι όλα μαύρα και δεν είναι όλα μια απάτη.Οι άνθρωποι που κατέρχονται στον δήμο Πύργου,δεν είναι ούτε απατεώνες,ούτε ανήθικοι,ούτε τυχάρπαστοι.Ο καθένας έχει μια διαδρομή και μια πορεία.Ο καθένας είναι ο φίλος μας,ο συγγενής μας,ο γείτονάς μας,ο συμπολίτης μας.Και προσπαθεί.Κανείς πια δεν έχει τα μάτια κλειστά για να μην βλέπει τι συμβαίνει στην πόλη και στα χωριά.
Η συμμετοχή στα κοινά είναι τιμή.Η ψήφος είναι τιμή.Και υποχρέωση.Σε εμπιστεύεται ο συμπολίτης σου για να προσπαθήσεις με κάθε τρόπο να κάνεις καλύτερη την ζωή όλων.Σε αυτή την διαδικασία με επέλεξε και με την σειρά μου επέλεξα να σταθώ δίπλα σε έναν άνθρωπο που είναι ότι όλοι μας.Δίπλα σε έναν άνθρωπο που γεννήθηκε,ζει και δουλεύει σε αυτη την πόλη όπως όλοι μας.Δίπλα σε έναν άνθρωπο που τον ακούω από την πρώτη στιγμή να λέει,πείτε μου τις ιδέες σας,πείτε μου τις προτάσεις σας,μιλήστε ελεύθερα.Ένας άνθρωπος που λέει κάθε μέρα,είμαστε ομάδα κι όχι μονάδα,εγώ! Που λέει ότι δεν είναι θαυματοποιός,που δεν θα λύσει δια μαγείας όλα τα προβλήματα.Που είναι γνώστης της κατάστασης,που έχει θητεύσει στο παρελθόν στον δήμο κι επανέρχεται.Και θα πει κάποιος,γιατί επανέρχεσαι αγαπητέ Στάθη; Γιατί ο Στάθης,και τον αποκαλώ με το μικρό του γιατί έτσι μιλάμε όλοι μαζί του,είναι γέννημα θρέμμα Πυργιώτης,γιατί δουλεύει εδώ,γιατί δημιούργησε μια οικογένεια εδώ και γιατί θέλει κι αυτός όπως όλοι μας,τον Πύργο και όλα τα χωριά να έχουν ένα καλύτερο αύριο.Γιατί ο Στάθης δεν είναι άγνωστος,ενώ εγώ μπορεί.Δίπλα του όμως νιώθω ότι έχω έναν φίλο και πιστεύω πως το νιώθουν όλοι όσοι είμαστε δίπλα του σε αυτόν τον αγώνα,που θα σου πει ότι χωρίς εσένα δεν μπορεί να προχωρήσει,χωρίς εμάς,χωρίς τον κόσμο,δεν μπορεί.Γιατί είναι ένας άνθρωπος που έχει μάθει να ζει μέσα στον κόσμο,μέσα στην κοινωνία.Κι η κοινωνία είναι ένα σύνολο κι όχι μια μονάδα που λειτουργεί αυτόνομα και εγωιστικά.
Ο Στάθης έχει έναν σκοπό,ένα στόχο.Την επαναφορά της πόλης σε μια κανονικότητα πρώτα απ’όλα.Η πόλη βρίσκεται σε πλήρη αποδιοργάνωση.Όλα υπολειτουργούν.Από την καθαριότητα και τον αθλητισμό ως τις υπηρεσίες και τις κοινωνικές,πολιτιστικές και άλλες δομές.Στην ομάδα στην οποία συμμετέχω μαζί με πολλούς εκλεκτούς και αξιόλογους ανθρώπους σκεφτόμαστε και σχεδιάζουμε την επόμενη μέρα.Γνωρίζουμε καλά τα προβλήματα,τα ελλείμματα και τα λάθη.Είμαστε μια ομάδα που ξέρει ότι δεν υπάρχουν περιθώρια για άλλα πισωγυρίσματα.Είμαστε μια ομάδα που έχει αναλάβει την ευθύνη να φέρει στον δήμο Πύργου όλα όσα του στέρησαν όσοι δεν μπόρεσαν να συμβαδίσουν με την εποχή.Οι νέες τεχνολογίες,οι καινοτόμες προτάσεις,η οικολογική διάσταση,οι ανανεώσιμες πηγές ενέργειας,η εξοικονόμηση πόρων,η πλήρης εκμετάλλευση ευρωπαϊκών προγραμμάτων,οι κατευθύνσεις στον αγροτικό τομέα για σύγχρονες μορφές καλλιεργειών και άνοδο του αγροτικού εισοδήματος είναι οι βασικοί πυλώνες ενός ολοκληρωμένου σχεδίου.
Κι ο Στάθης έχει ένα μεγάλο στόχο.Να κάνει ολόκληρο τον δήμο Πύργου πρωταγωνιστή επιτέλους του νομού και υποστηρικτή όλων.Γιατί η Ηλεία είναι ο Πύργος και ο Πύργος η Ηλεία.Γιατί θέλει να δημιουργήσει τις βάσεις για έναν άλλο Πύργο και μια άλλη Ηλεία.Και αυτός ο στόχος δεν είναι ουτοπικός.Δεν είναι δυσδιάκριτος,δεν είναι μακρινός.Είναι δίπλα μας,είναι γύρω μας,είναι μπροστά μας.Είναι η δύναμη που έχει αυτός ο τόπος,είναι οι άνθρωποι του,είναι τα τεράστια πλεονεκτήματα.Είναι το Κατάκολο και η Ολυμπία,είναι οι παραλίες,οι τεράστιες αγροτικές εκτάσεις,τα χωριά του δήμου,το καθένα με την ιστορία του και την δυναμική του,τα προϊόντα του τόπου,ο πολιτιστικός πλούτος.
Σύντομα θα μιλήσει και θα μιλήσουμε και όλοι μαζί του γι’αυτό τον στόχο,γι’αυτό το σχέδιο.Δεν ξεκινήσαμε απλά για να διαχειριστούμε μια τελματωμένη κατάσταση.Ξεκινήσαμε γιατί μπορούμε να δημιουργήσουμε.Τα μεγάλα λόγια και οι υποσχέσεις τελείωσαν προ πολλού.Έχουμε μπροστά μας αγώνα δρόμου να προλάβουμε τις εξελίξεις.Έχουμε αγώνα δρόμου να ανακτήσουμε την χαμένη μας δύναμη.Έχουμε δουλειά μπροστά μας και όχι λόγια.Δεν θα πλειοδοτήσουμε σε προτάσεις.Κι ούτε θα υποσχεθούμε τα πάντα.Ή θα πούμε την αλήθεια ή θα κοιταζόμαστε σε έναν καθρέφτη και θα λέμε πόσο ωραία τα είπαμε και σήμερα.Όμως ο καθρέφτης δεν λέει ποτέ ψέμματα.Κι ο καθρέφτης είναι ο κόσμος,είναι η ίδια η πόλη.Μας κοιτάζει κάθε μέρα και μας λέει κοιτάξτε με.Με βλέπετε στον εαυτό σας.Εγώ είμαι εσείς.Κι όταν ρώτησα τον εαυτό μου μπροστά στην πόλη αν μπορεί να πάρει μέρος σε αυτόν τον αγώνα,είπα ναι μπορούμε.Γιατί μόνος μου δεν θα μπορούσα τίποτα.Όλοι μαζί όμως μπορούμε. Ας είναι η αρχή του τέλους αυτή.Πιο κάτω δεν έχει αυτή η πόλη.Ολική επαναφορά και μόνο.
