Η κυρία Αναστασία, μια ηλικιωμένη γυναίκα, αναζητά οικογένειες που αντιμετωπίζουν προβλήματα και στέλνει λίγα χρήματα για να τους βοηθήσει, με μοναδικό όρο, να μην μάθει κανείς ποια είναι. Η κυρία Υποκρισία που έκανε έναν πλούσιο γάμο, ζει πλέον με οικονομική άνεση, ανάμεσα σ’ αστραφτερά φώτα, αλλά με ψυχοφάρμακα. Η κυρά – Σωτηρία προσεύχεται γι’ αυτούς που την ταπεινώνουν, νιώθοντας την ευλογία να μεγαλώσει ο μισθός της στους ουρανούς. Η κυρά – Γιώργαινα εξακολουθεί να σηκώνει τον Σταυρό της ανεβαίνοντας τον δικό της Γολγοθά, φροντίζοντας το ανάπηρο παιδί της. Η Ταπείνωση, μια νεαρή κοπέλα που αρνήθηκε τα πλούτη που της έταζαν, αναζητά πλέον μια αξιοπρεπή εργασία προκειμένου να στηρίξει το σπίτι της. Η Αξιοπρέπεια… που ‘ναι όνομα και πράγμα που λέμε, αυτή η νέα μητέρα που αρνήθηκε να προδώσει τους συναγωνιστές της με αντάλλαγμα τη δική της βολή και συνεχίζει να μετράει τα κέρματα όταν μεσάζει ο μήνας. Μια άλλη κυρία, ονόματα δεν λέμε – υπολήψεις δεν θίγουμε… που λέει το νεοελληνικό ρητό, αναλώνεται στο κουτσομπολιό, προκειμένου να ξεφύγει από τα δικά της προβλήματα. Η κυρία Υπερηφάνεια, έσπευσε στον προϊστάμενο της για να καταδείξει το λάθος μιας συναδέλφου της, ώστε να τύχει μεγαλύτερης εύνοιας από τους ανωτέρους της.
Χριστός γεννάται… Ανάλογα με την ψυχή και τη βιοτή τού κάθε ανθρώπου… και ο εορτασμός των Χριστουγέννων! Ο καθείς επιλέγει τα Χριστούγεννα που του αξίζουν. Αλλά ο Χριστός γεννάται για όλους. Δοξάσατε! Ζητώντας το έλεός Του, τέτοιοι που είμαστε. Ποτέ δεν είναι αργά… Κι αν δεν προλαβαίνουμε το δεκαοχτώ, έρχεται το δυο χιλιάδες δεκαεννιά. Αν θα υπάρχουμε βέβαια, μέχρι τότε… Κι ας μεσολαβούν μόνο λίγες μέρες ή και ώρες ακόμη. Μην αργείτε αλλά και μην βιάζεστε, μην αγχώνεστε αλλά και μην φοβάστε. Όλοι κάποια στιγμή θα φύγουμε κι όλα… εδώ θα μείνουν. Κάτω απ’ τον Θεό είμαστε… Γενηθήτω το θέλημά Του.
Με τιμή
Νικόλαος Διαμαντόπουλος
Επικεφαλής Ανεξαρτησίας Ήλιδας
