Δεν πρόκειται να σταματήσουν οι διεκδικήσεις για την επιστροφή των σχολών
της Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης και για την αλλαγή της απαράδεκτης κι
ανεκδιήγητης απόφασης με την οποία μόνο ο Νομός Ηλείας από όλη τη χώρα
έχει μείνει πλέον χωρίς Πανεπιστημιακές Σχολές, τονίζει ο Δήμαρχος Πύργου
Παναγιώτης Αντωνακόπουλος.
Περιγράφοντας όμως ταυτόχρονα και τις πραγματικές συνθήκες που αυτή τη
στιγμή έχουν διαμορφωθεί. Και σε σχετικές δηλώσεις του τόνισε:
– «Το κλείσιμο των Πανεπιστημιακών Σχολών στον Πύργο και την Ηλεία
επήλθε με έκδοση Προεδρικού Διατάγματος και προπομπός αυτού ήταν ο
νόμος στη Βουλή για την εκπαιδευτική μεταρρύθμιση.
Τα …κατόπιν εορτής είναι “άσφαιρα πυρά” και δεν έχουν στόχο κανένα.
Το θέμα είχε μια διάσταση όταν εμείς το παλεύαμε σχεδόν μόνοι μας, και όλοι
αυτοί που σήμερα μας λένε να αντιδράσουμε «μετά θάνατον», ήταν απόντες!
Για άλλη μια φορά αποδεικνύεται ότι όλοι μιλάνε εκ του ασφαλούς για να
εκφράσουν την όποια αρνητική στάση έχουν σε πρόσωπα ή πράγματα, χωρίς
να μπορούν να την τεκμηριώσουν σε αλήθειες και αντικειμενικά στοιχεία.
Αυτά τα «κατόπιν εορτής» – εκτός από μια κίνηση που κάνουμε και
προσφεύγουμε στο ΣτΕ για να ακυρώσουμε το ΠΔ που δυστυχώς είναι πολύ
χρονοβόρα – είναι ανούσια και άνευ αντικειμένου πλέον
Ας θυμηθούμε τότε ποιοί έκαναν τί, ποιοί ήταν παρόντες και ποιοί απόντες…
Η υποκρισία δεν έχει καμία θέση σε ένα τόσο σοβαρό ζήτημα!
Επειδή γίνονται π.χ. στο Αίγιο κάποιες αντιδράσεις κατόπιν εορτής, έχουν
κάποια αξία; Εμείς κάναμε τόσες ενέργειες πριν! Κάθε φορά
ετεροπροσδιοριζόμαστε και ότι κάνουν άλλοι είναι καλύτερο απ’ ότι κάνουμε
εμείς;
Δεν κάναμε άπειρες συσκέψεις και επισκέψεις;
Δεν εκδώσαμε ψηφίσματα;
Δεν τοποθετηθήκαμε δημόσια πάρα πολλές φορές;
Δεν κάναμε καλέσματα σε φορείς και δεν κάναμε συγκεντρώσεις;
Δεν προτείναμε να κλείσει η αγορά, που δεν έκλεισε;
Δεν κάναμε συναντήσεις στο Υπουργείο Παιδείας;
Δεν καταλαβαίνουν ότι το πρόβλημα είναι μια νέα πολιτική θεώρηση της
Πανεπιστημιακής εκπαίδευσης που λειτουργεί με όρους οικονομίας και όχι
κοινωνίας; Επίσης κάποιοι δεν βλέπουν την πραγματικότητα, που έχει να
κάνει με τη μεγάλη μείωση του μαθητικού πληθυσμού.
Αν δ ε ν θέλουμε να δούμε την πραγματικότητα και το πρόβλημα, δεν έχουμε
δικαίωμα να κάνουμε τον δημόσιο κριτή και να έχουμε δημόσιο λόγο.
Δεν έχει κανέναν ουσιαστικό λόγο να κάνουμε …θεατρινισμούς για
εντυπωσιασμό εκ των υστέρων! Ποιόν έχουν αποδέκτη όλα αυτά και τι τελικά
επηρεάζουν; Τον προγραμματισμό της Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης;
Ότι ήταν να γίνει έγινε π ρ ι ν. Να μας πουν τι πρωτοβουλίες πήραν κάποιοι
που δεν τους αφαιρεί κανείς το δικαίωμα να το κάνουν; Δημοτικές
παρατάξεις, σύλλογοι, φορείς…
Δυστυχώς κοινωνική δυναμική δεν υπήρξε!
Δεν σημαίνει ότι επειδή στο Αίγιο γίνονται αυτές οι κινήσεις κατόπιν εορτής,
έχει νόημα. Μπορεί να πάνε και κατηγορούμενοι για παρεμπόδιση
εφαρμογής του νόμου. Αυτό διασφαλίζει μια πρόσκαιρη διασημότητα, μια
επανάσταση άνευ ουσίας.
Εγώ δεν είμαι αυτής της «σχολής». Είμαι της άποψης να κάνω τον αγώνα όταν
υπάρχει λόγος για να έχουμε αποτελέσματα. Και δεν δεχόμαστε μαθήματα
επαναστατικότητας από ανθρώπους που έχουν λάμψει δια της απουσίας τους
σε προσκλητήρια κοινωνικών αγώνων της δημοκρατικής ευπρέπειας!».
