Ο επιχειρηματίας περιγράφει όσα έγιναν το βράδυ της απαγωγής του και όσα πέρασε επί 70 ημέρες από τους δράστες – «Εγώ εκεί που λύγιζα πάντοτε ήταν όταν σκεφτόμουν τα παιδιά μου»
Ο 40χρονος μιλά για τον τρόπο που τον παγίδευσαν οι απαγωγείς αλλά και για τα όσα πέρασε επί 70 ημέρες στα χέρια τους. Παράλληλα, αποκαλύπτει ότι οι δράστες της απαγωγής τον παρακολουθούσαν καιρό πριν τον παγιδεύσουν.
«Έμαθα ότι μου είχαν βάλει GPS στο αυτοκίνητο. Tracker, τώρα το έμαθα,δεν το ήξερα. Με ρώτησε η ανακρίτρια προχθές “το ξέρεις ότι σου είχαν βάλει GPS;” λέω “όχι”», λέει στο protothema.gr ο Γιώργος Κυπαρίσσης και θυμάται τον τρόπο με τον οποίο τον παγίδευσαν οι απαγωγείς το μοιραίο βράδυ ντυμένοι αστυνομικοί της ΟΠΚΕ.
«Είχα πάει για φαγητό. Από εκεί έφυγα, ανέβηκα για το σπίτι μου. Ξαφνικά βλέπω ένα τζιπάκι μαύρο από πίσω μου στο δρόμο. Μου έκανε νόημα με το φάρο, είχε ενα όπως έχουν οι ΟΠΚΕ πάνω στο τζάμι. Μου έκαναν νόημα να σταματήσω. Κατέβηκε ένας με μια λάμπα, ένα φακό μου έκανε έτσι και κατέβηκα κάτω, μου έβαλαν χειροπέδες. Και μετά του λέω ‘γιατί μου βάζεις χειροπέδες; ” μου λέει’ μην μιλάς’ και μετά βλέπω ενα φορτηγάκι Dublo. Και ξαφνικά κατεβαίνουν από το Dublo κάτω, μου βάζουν τις χειροπέδες και με πέταξαν μέσα στο φορτηγάκι», τονίζει ο 40χρονος επιχειρηματίας και κάνει λόγο για 6-7 άτομα που ήταν ντυμένα με αλεξίσφαιρα γιλέκα αλλά και στολές οι οποίες είχαν πάνω το σήμα Police.
«Μου έβαλαν τις ταινίες στο κεφάλι»
Πάρα τον πανικό του ο Γιώργος Κυπαρίσσης αντιλήφθηκε ότι οι δράστες έβαλαν φωτιά στα αυτοκίνητα που χρησιμοποίησαν για την απαγωγή καθώς μύρισε τη βενζίνη την ώρα που οι κακοποιοί τον είχαν σε κατάσταση ασφυξίας.
«Μου έβγαλαν την κουκούλα και μου έβαλαν ταινίες στο κεφάλι. Μου έδωσαν και κάτι ψιλές γιατί ψιλοαντιστάθηκα στην αρχή. Μετά με πήγαν σε ένα μέρος. Από ο, τι κατάλαβα εκεί κάηκαν τα αυτοκίνητα γιατί μύρισα τη βενζίνη. Έριξαν πολλή βενζίνη. Με έβαλαν μετά μέσα σε ένα άλλο αυτοκίνητο και με πήγαν εκεί στο κρησφύγετο», προσθέτει.
Ο Γιώργος Κυπαρίσσης μόλις προχθές έμαθε από τους φίλους του στο Μενίδι πως οι άνθρωποι που τον κρατούσαν όμηρο για 2,5 μήνες είναι γείτονές του.
«Έμαθα ότι τα δύο παιδιά, και δεν το έμαθα από κανέναν, τα έμαθα από τη γειτονιά, ο ένας έμενε δύο τετράγωνα πιο πάνω από το μαγαζί μου, ο άλλος μένει στο Μενίδι και η κοπέλα είναι το ενός η σύζυγος», εξηγεί ο 40χρονος.
«Από σένα θα πάρουμε δύο εκατομμύρια»
Οι απαγωγείς από την πρώτη στιγμή είπαν στον 40χρονο το ποσό που ζητούσαν ως λύτρα προκειμένου να τον απελευθερώσουν. Παράλληλα, τον έβαζαν να μιλάει στην οικογένειά του βιντεοσκοπώντας τα μηνύματα και φορώντας του μια εφημερίδα στο λαιμό ώστε να φαίνεται η ημερομηνία που γυρίστηκε το βίντεο.
«Καταρχήν εγώ δεν μίλαγα. Αυτοί μου είπαν μια φορά αυτό, όλες οι συνεννοήσεις γινόταν με τους γονείς μου. Για τα δύο εκατομμύρια έμαθα την πρώτη ημέρα που με πήραν. “Από εσένα θα πάρουμε δύο εκατομμύρια”, μου είπαν. Δεμένος εγώ με χειροπέδες, με είχαν πάρει 5-10 λεπτά. Μου έκαναν ένα βίντεο, με πήγαν σε ένα άλλο σπίτι, με είχαν δύο ημέρες εκεί κάτω στο πάτωμα. Εκεί μίλησα, μου υπαγορεύαν αυτοί τι θα πω. Αυτό γινόταν επειδή έχω καταλάβει από τα βίντεο που έστειλαν στον αδελφό μου, μου έβαζαν μια εφημερίδα μπροστά γιατί εγώ δεν ήξερα τι μου έβαζαν μπροστά. Για να βλέπουν ότι είναι σημερινή εφημερίδα».
Όπως τονίζει στο protothema.gr, δεν άκουσε ποτέ τους απαγωγείς να συνομιλούν μεταξύ τους γιατί έβαζαν δυνατά την τηλεόραση ενώ εξηγεί πως ούτε είδε αλλά και ούτε προσπάθησε να δει τα πρόσωπά τους.
«Εκεί που λύγιζα πάντοτε ήταν όταν σκεφτόμουν τα παιδιά μου»
«Κοιτούσα να μην υποπτευθούν ότι εγώ τους έχω κοιτάξει ποτέ. Δηλαδή, σε αυτές τις ιστορίες δεν σηκώνουν μαγκιές γιατί τη μαγκιά θα την πληρώνεις με τη ζωή σου. Οπότε επειδή έχω και δύο παιδιά και είναι η ζωή μου όλη αυτά κοιτούσα να καταλάβουν αυτοί ότι εγώ δεν μπορώ να δω φάτσες. Και δεν τους έχω δει κιόλας, δεν ήθελα κιόλας. Ήθελα να τελειώσει αυτή η ιστορία με ωραίο τρόπο, να πάνε αυτοί σπίτι τους και εγώ και από εκεί πέρα η Ελληνική Αστυνομία να κάνει τη δουλειά της», σημειώνει ο νεαρός επιχειρηματίας.
Ο Γιώργος Κυπαρίσσης, φανερά συγκινημένος, εξομολογείται πως αυτό που τον λύγιζε κάθε φορά που ένιωθε πως μπορεί να βρεθεί νεκρός ήταν τα παιδιά του.
«Έμεινα 3-4 ημέρες με χειροπέδες. Μετά με έβαλαν στο κρεβάτι δεμένο και με είχαν με μια αλυσίδα. Εγώ εκεί που λύγιζα πάντοτε ήταν όταν σκεφτόμουν τα παιδιά μου. Εκεί λύγιζα. Ακόμα και τώρα που το σκέφτομαι με πιάνει», λέει ο 40χρονος.
