Φέτος συμπληρώνονται 66 χρόνια από την εκτέλεση του Νίκου Μπελογιάννη, που μαζί με τους συντρόφους του, το Μπάτση, τον Αργυριάδη, τον Καλούμενο, πήρε τη θέση του δίπλα στους αλύγιστους της ταξικής πάλης.
Το Σάββατο 21 Απριλίου στις 7.30 μ.μ. θα πραγματοποιηθεί η εκδηλωση τιμής στον Νίκο Μπελογιάννη στην ομώνυμη πλατεία της Αμαλιάδας, την ομιλία θα κάνει ο Βίκτωρας Θωμόπουλος, μέλος της ΕΠ Δυτικής Ελλάδας του ΚΚΕ.
Τιμάμε στο πρόσωπο του Ν. Μπελογιάννη την ιστορία του εργατικού και κομμουνιστικού κινήματος στην Ελλάδα. Ο Μπελογιάννης αναδείχθηκε μέσα απ’ την ηρωική πάλη του λαού μας, του ΚΚΕ. Ήταν σάρκα απ’ τη σάρκα τους. Οι λαογέννητοι ηγέτες, σαν τον Μπελογιάννη, που έδωσαν και τη ζωή τους για την υπόθεση της εργατικής τάξης, του σοσιαλισμού, αποτελούν το ζωντανό παράδειγμα της αστείρευτης δύναμης που έχει η ταξική πάλη, όταν οι εκμεταλλευόμενοι και καταπιεσμένοι παίρνουν την τύχη και το μέλλον στα δικά τους χέρια.
Σήμερα διανύουμε μια περίοδο που δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι εγκυμονεί πολύ σοβαρές εξελίξεις. Η όξυνση των ανταγωνισμών στο κυνήγι του κέρδους, σε περιφερειακό και διεθνές επίπεδο, η πιθανότητα ενός γενικευμένου πολέμου, που είναι το αναγκαίο συμπλήρωμα του καπιταλιστικού ανταγωνισμού, ιδιαίτερα σε συνθήκες κρίσης, αποτελούν την εύφλεκτη ύλη που συσσωρεύεται, την περίοδο που διανύουμε και ιδιαίτερα στην περιοχή μας.
Η Ιστορία έχει αποδείξει ότι σε τέτοιες περιόδους κρίσεων, ιμπεριαλιστικών πολέμων, αστάθειας του πολιτικού συστήματος, απότομης επιδείνωσης της ζωής των εργαζομένων, μπορούν να δημιουργηθούν συνθήκες γρήγορης αφύπνισης των λαϊκών μαζών, όχι φυσικά αυτόματα, αλλά και ως αποτέλεσμα της δράσης του εργατικού – λαϊκού κινήματος, και ιδιαίτερα της πρωτοπορίας, του Κομμουνιστικού Κόμματος.
Σήμερα, λοιπόν, η καθημερινή δράση, ο καθημερινός αγώνας που αναπτύσσεται στο έδαφος των οξυμένων προβλημάτων του λαού μας, πρέπει να συμβάλει στη συγκέντρωση δυνάμεων, στοχεύοντας τον πραγματικό αντίπαλο, το κεφάλαιο και την εξουσία του, να κατευθύνεται στην κατάργηση της καπιταλιστικής ιδιοκτησίας, στην κοινωνική ιδιοκτησία στα συγκεντρωμένα μέσα παραγωγής, τον κεντρικό σχεδιασμό, την εργατική – λαϊκή εξουσία.
