Ο γιορτασμός της επετείου του Πολυτεχνείου είναι πιο επίκαιρος από ποτέ. Όχι ως επετειακή εκδήλωση, ή απλά ως εκδήλωση τιμής και μνήμης στα θύματα της χούντας, αλλά, και κυρίως, επειδή τα αιτήματα της μεγαλειώδους εξέγερσης που προετοίμασε την πτώση της επανέρχονται επιτακτικά στην επικαιρότητα.
Στελέχη της σημερινής κυβέρνησης επιχειρούν να δυσφημίσουν και να σβήσουν την εξέγερση του Πολυτεχνείου από την συλλογική μνήμη. Σε αυτήν τους την προσπάθεια βρίσκουν στήριξη από το σύνολο της κυβέρνησης και ιδιαίτερα από τον υπουργό «Προστασίας του Πολίτη», Μ. Χρυσοχοίδη, που απαγορεύει τον γιορτασμό του Πολυτεχνείου, για λόγους «αποφυγής του συνωστισμού». Ο συνωστισμός όμως που φοβάται, δεν είναι ο συνωστισμός που συναντάμε στις στάσεις των λεωφορείων, στα γηροκομεία, σε κλειστά στρατόπεδα προσφύγων, σε κλειστούς εργασιακούς χώρους χωρίς ουσιαστικά μέτρα υγειονομικής προστασίας, σε πλείστους τομείς της καθημερινής μας ζωής. Είναι ο συνωστισμός των συλλογικών διεκδικήσεων και αγώνων, ακόμα κι όταν οι άνθρωποι που συμμετέχουν παίρνουν όλα τα μέτρα ατομικής και συλλογικής προστασίας.
Η φετινή επέτειος του Πολυτεχνείου βρίσκει την ευρύτερη γεωγραφική περιοχή μας στο επίκεντρο νέων ιμπεριαλιστικών σχεδιασμών από το ΝΑΤΟ και τους συμμάχους του, που απειλούν να διευρύνουν τους πολέμους. Η συμμαχία της κυβέρνησης της ΝΔ (αλλά και της προηγούμενης κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ) με το Ισραήλ, εντείνει τους κινδύνους και καθιστά την χώρα μας εμπλεκόμενο μέρος αυτών των ιμπεριαλιστικών σχεδιασμών, που απειλούν να ανατινάξουν ακόμα περισσότερο την ειρήνη.
Οι παραμονές της φετινής επετείου του Πολυτεχνείου βρήκαν την κυβέρνηση έτοιμη να επαναφέρει το χουντικό σπουδαστικό τμήμα της Ασφάλειας, για να καταστείλει τους αγώνες των σπουδαστών.
Η κυβέρνηση υιοθετεί μια όλο και πιο αυταρχική πολιτική, καταργώντας δημοκρατικά, εργασιακά και κοινωνικά δικαιώματα. Χρησιμοποιώντας την πραγματική απειλή του κορωνοϊού ως ευκαιρία, νομοθετεί εν μέσω του υποχρεωτικού εγκλεισμού και της πανδημίας για να καταργήσει το δικαίωμα στην διαδήλωση, στις συνδικαλιστικές ελευθερίες, στην απεργία. Γιατί φοβάται τις εξεγερσιακές συνέπειες της πολιτικής της, που οδηγούν τις λαϊκές τάξεις σε όλο και μεγαλύτερη εξαθλίωση.
Ταυτόχρονα, με στήριγμά της τους καναλάρχες προς τους οποίους διοχετεύει άφθονο χρήμα, διατυμπανίζει τα ψίχουλα που μοιράζει σε ένα μικρό μέρος αυτών που πλήττονται, προσπαθώντας να συγκαλύψει τις ευθύνες της για την εκτεταμένη διάλυση της οικονομίας του δημόσιου συστήματος υγείας προς όφελος των ιδιωτών επιχειρηματιών της υγείας. Πολιτική που αποδεικνύεται κοντόθωρη ακόμα και για το ίδιο το σύστημα, καθώς η πολιτική της ΝΔ κινείται στον αντίποδα αυτών που όφειλε να πράξει (θωράκιση της δημόσιας υγείας, προσλήψεις γιατρών και νοσοκομειακών, μαζικά τεστ στον πληθυσμό). Έχει ως μοναδικό «φάρμακο» για την πανδημία την καταστολή και την θεωρία της απόλυτης ατομικής ευθύνης. Συνδυάζοντας την μάλιστα με την επικίνδυνη θεωρία των «δύο άκρων», που ταυτίζει τις μαζικές συλλογικές διεκδικήσεις με τη δράση της ναζιστικής «Χρυσής Αυγής» που αναγκάστηκε να καταδικάσει, αφού πρώτα στελέχη της υπέθαλψαν συστηματικά την δράση της.
Με τον νου και την ψυχή μας στραμμένη στα θύματα της πανδημίας, στους
εργασιακούς κλάδους που οδηγούνται σε μαρασμό και σε κλείσιμο, στους παλιούς
και νέους ανέργους, στους ηλικιωμένους που πεθαίνουν σε γηροκομεία, τους
επαγγελματίες και αυτοαπασχολούμενους στους πρόσφυγες που συνωστίζονται σε
στρατόπεδα – φυλακές, για την ίδια την αυτοπροστασία μας από τις πολιτικές της
κυβέρνησης που μας αφήνουν απροστάτευτους απέναντι στην πανδημία και με ένα
ζοφερό μέλλον την επόμενη μέρα, δηλώνουμε ότι η πορεία του Πολυτεχνείου πρέπει
και φέτος να γίνει και να μεταβληθεί σε αφετηρία αγώνων και διεκδικήσεων.
Υιοθετώντας όλα τα μέσα ατομικής και συλλογικής προστασίας που χρειάζονται και
προβλέπονται.
Ενάντια στον ιμπεριαλισμό, στο ΝΑΤΟ και τους συμμάχους του, ενάντια στις απειλές
του πολέμου και υπέρ της ειρήνης.
Ενάντια στις αντικοινωνικές και αντεργατικές πολιτικές της κυβέρνησης, στο ολοκληρωτικό κράτος που οικοδομεί, και υπέρ της προστασίας των δημοκρατικών, εργασιακών, συνδικαλιστικών και κοινωνικών δικαιωμάτων και ελευθεριών. Ενάντια στην ιδιωτικοποίηση της υγείας και υπέρ της ενίσχυσης του δημόσιου συστήματος υγείας.
