«Δεν την ξεχνάω ποτέ αυτή τη στιγμή, γιατί μου έδωσε τόση χαρά εκείνη τη στιγμή, που πήγα στην κόρη μου και την αγκάλιασα τόσο μα τόσο σφιχτά», λέει η Λίλιαν Φωκά.
Η Λίλιαν Φωκά έδωσε συνέντευξη στην εφημερίδα Espresso και τον Νίκο Νικόλιζα. Η ηθοποιός και χορεύτρια μίλησε για την απόφασή της να σπουδάσει υποκριτική, ενώ αναφέρθηκε και στις δύσκολες στιγμές που βίωσε στο παρελθόν.
Και αποφασίζετε να σπουδάσετε…
Πρώτα αποφάσισα να γίνω μάνα. Σε ηλικία 19 ετών είχα την Κωνσταντίνα μου. Από ξαφνικό έρωτα. Δίδασκα χορό σε μια σχολή χορού και εκεί γνώρισα τον βιολογικό πατέρα της. Επειτα αποφασίζω να πάω σε δραματική σχολή όπου είχα τη μεγάλη ευλογία να έχω δασκάλα μου τη Νίκη Τριανταφυλλίδη. Μεγάλη μορφή στο θέατρο. Αμέσως με πήρε στο θέατρο που είχε δημιουργήσει και αρχίσαμε τη συνεργασία μας που για εμένα είναι περγαμηνή.
Πολλά νέα παιδιά «πρέπει» να περάσουν από διάφορα κρεβάτια για να αναδειχθούν. Είχατε τέτοιο κρούσμα;
Εγώ δεν έγινα τίποτα μέχρι σήμερα και κανείς δεν μπορεί να μου προσάψει το παραμικρό. Εγώ έτυχε και δεν έκανα ποτέ εμπορικό θέατρο. Δεν βγήκα ποτέ προς τα έξω. Δεν είχα τη μαγκιά για να κάνω βήματα μπροστά. Δεν είχα τη μαγκιά ούτε τα απλά πράγματα να κάνω για να γνωρίσω ανθρώπους. Επειτα, εμένα με πήγε «πίσω» το μεγάλωμα της κόρης μου Κωνσταντίνας που για μένα είναι ευλογία και ό,τι πολυτιμότερο για μια μάνα. Την περίοδο εκείνη που τη μεγάλωνα έπρεπε να επιβιώσουμε κι εγώ και η κόρη μου. Κι έτσι τα πρωινά πήγαινα και πουλούσα ημερολόγια για να μπορέσουμε να ζήσουμε.
Δυστυχώς δεν είχα υποστήριξη από τον πατέρα της. Και γι’ αυτό θεωρώ πως υπάρχει μόνο μητρικό ένστικτο και όχι πατρικό. Θυμάμαι ένα πρωί πήγα στα Πατήσια να πουλήσω την πραμάτεια μου. Τότε είχε δικό του θέατρο ο σπουδαίος Αντώνης Αντωνίου εκεί. Μπαίνω μέσα και με τη μία μου αγόρασε όλα τα ημερολόγια. Δεν την ξεχνάω ποτέ αυτή τη στιγμή, γιατί μου έδωσε τόση χαρά εκείνη τη στιγμή, που πήγα στην κόρη μου και την αγκάλιασα τόσο μα τόσο σφιχτά.
Η κόρη σας γνωρίζει πόσο δύσκολα τη μεγαλώσατε;
Ηταν περίπου 7 ετών η Κωνσταντίνα, όταν άρχισε μια μέρα να μου ζητάει διάφορα πράγματα που είχαν αρκετά χρήματα. Την κοίταξα, θυμάμαι, βαθιά μέσα στα μάτια και της λέω: «Θα πάμε στο Πεδίον του Αρεως να κάνουμε και μια άλλη δουλειά». Πηγαίνουμε, καθόμαστε σε ένα παγκάκι, της δίνω ημερολόγια και της λέω: «Πάμε τώρα να δεις πώς δουλεύω τα πρωινά για να μπορείς εσύ να έχεις όσα μου ζητάς». Και αρχίσαμε να πουλάμε μαζί ημερολόγια. Νομίζω αυτό ήταν το μεγαλύτερο μάθημα ζωής που έχω δώσει.
Η Κωνσταντίνα μεγάλωσε, απέκτησε τρία πτυχία, πήγε και σπούδασε υποκριτική και σκηνοθεσία στο Λος Αντζελες και με τα λεφτά που βγάζει στέλνει και σε εμένα με τον Σπύρο για να μπορέσουμε να ζήσουμε αξιοπρεπώς. Τις ελεύθερες ώρες της ξέρεις τι κάνει εκεί; Delivery με αυτοκίνητο σε όλα τα σπίτια.
