Το Σπήλαιο των Λιμνών Βρίσκεται κοντά στο χωριό Καστριά της Αχαΐας, 16,5 χλμ. από τα Καλάβρυτα.
Το 1964, κάτοικοι των Καστριών ανέβηκαν για πρώτη φορά στο δεύτερο όροφο με ξυλόσκαλες από αναβαθμίδα 9 μετρων.
Η εξερεύνηση έγινε από τον Ε.Ο.Σ. (Ελληνικό Ορειβατικό Σύνδεσμο) με τον καθηγητή Ι. Μελέντη και η χαρτογράφηση από την Ε.Σ.Ε. (Ελληνική Σπηλαιολογική Εταιρεία) με την σπηλαιολόγο Άννα Πετροχείλου. Στον κάτω όροφο του σπηλαίου βρέθηκαν απολιθωμένα οστά ανθρώπου και διαφόρων ζώων.
Το τμήμα αυτό προορίζεται για βιοσπηλαιολογικό εργαστήριο διεθνούς προβολής.
Η αξιοποίησή του άρχισε το 1981 από τον Ελληνικό Οργανισμό Τουρισμού. Σήμερα την ευθύνη της λειτουργίας του την έχει ο Δήμος Καλαβρύτων.
Το Σπήλαιο των Λιμνών έχει κάτι το αποκλειστικά δικό του. Οι 13 αλλεπάλληλες κλιμακωτές λίμνες του το καθιστούν μοναδικό στο είδος του στον κόσμο.
Το αξιοποιημένο μήκος του σπηλαίου ανέρχεται σε 500 μ. ενώ το συνολικό μήκος του είναι 1.980 μ.
Ο επισκέπτης μπαίνει στο σπήλαιο από τεχνητή σήραγγα που καταλήγει κατευθείαν στον δεύτερο όροφο από σύνολο τριών.
Η διάβαση των λιμνών γίνεται από υπερυψωμένες τεχνητές γέφυρες.
Ο μύθος λεει πως οι κόρες του βασιλιά της Τίρυνθας Προίτου, Λυσίππη, Ιφινόη και Ιφιάνασσα, καυχήθηκαν ότι ήσαν ωραιότερες από τη θεά Ήρα και περιφρόνησαν τη λατρεία του Διονύσου.
Η σύντροφος του Δία δε συγχώρεσε την αλαζονεία τους και σάλεψε τα λογικά τους, με συνέπεια να πιστέψουν πως ήσαν δαμάλες και τρέχοντας σε βουνά και λιβάδια της Πελοποννήσου, μεταδίδανε μανία παιδοκτονίας στις γυναίκες της Αργολίδας.
Κάποτε φτάσανε στο σπήλαιο των Αροάνιων, όπου τις βρήκε ο Μελάμποδας και τις θεράπευσε.
Στη συνέχεια τις οδήγησε στο χωριό Λουσσοί.
