Ήρθε η στιγμή, που θα ευχηθούμε να αποτελέσει την αρχή, ώστε η πιο διάσημη παραλία του πλανήτη, να λειτουργήσει ως ενας οργανωμένος επισκέψιμος τόπος, ως μία οργανωμένη ευρωπαϊκή παραλία, ως ένας αξιοπρεπής προορισμός.
Επί δεκαετίες, η περιοχή αποτελεί την τουριστική καλοκαιρινή σημαία της Ελλάδας σε κάθε σημείο του πλανήτη.
Εκατομμύρια αναρτήσεις, φωτογραφίες, προβολή και δημοσιότητα, αξίας εκατομμυρίων ευρώ.
Ένα τυχαίο γεγονός, μετέτρεψε μια μοναδική παραλία, στην διάσημη σημερινή μορφή της. Ένα σκουριασμένο πλοίο αγκαλιασμένο από την ολόλευκη άμμο, με φόντο το απέραντο γαλάζιο, με την πλάτη ενός πανέμορφου μεγαλοπρεπή βράχου.
Η πρόσβαση και από ψηλά (ξηρά) και από κοντά (θάλασσα).
Ποιος αμφισβητεί ότι το 70% η Ζάκυνθος οφείλει στο Ναυάγιο την τουριστική της ζήτηση;
Δεν ιδρώνει κανένα αυτί
Μια δεκαετία τώρα, «τρωγόμαστε» δημοσιογραφικά, ώστε να αναλάβει πρωτοβουλία η Ευρώπη, το κράτος, ο ΕΟΤ, η Περιφέρεια Ιονίων Νήσων, ο Δήμος Ζακύνθου… Κάποιος επιτέλους!
Πριν αρκετά χρόνια, θρηνήσαμε ανθρώπινες ζωές, όταν ένα περιηγητικό πλοιάριο, το «Ιάσων», βούλιαξε στην περιοχή, παίρνοντας μαζί του αρκετές ανθρώπινες ζωές…
Πρίν λίγους μήνες, θρηνήσαμε ανθρώπους που έπεσαν από τα βράχια για μια selfie…
Γκρινιάζουμε, ότι «ο Παναγιώτης» (το Ναυάγιο), είναι πλέον ένα μάτσο σκουριασμένα σίδερα και εφόσον αποτελεί «τουριστικό μνημείο» χρειάζεται φροντίδα, συντήρηση και κανόνες προφύλαξης για την διάσωσή του…
Φωνάζουμε πως η βαθιά και άγρια παραλία δεν έχει κανόνες λειτουργίας, ναυαγοσώστες, ωράρια, υγιεινή και προφύλαξη.
Καταγγέλλουμε ότι ο απόκρημνος βράχος, είναι εντελώς αφύλαχτος και κατά μήκος εκατοντάδων μέτρων «προσφέρεται» για ατυχήματα που στοιχίζουν ανθρώπινες ζωές…
Και όλα αυτά… πέφτουν στο κενό, ή μάλλον στην ανάλωση συζητήσεων και σαφώς μικροπρέπειας, μικροπολιτικής, ανικανότητας και συμφερόντων…
Συμφερόντων, που έχουν να κάνουν με μικρά οικονομικά οφέλη, σε σχέση με αυτά που πραγματικά μπορεί να προσφέρει το Ναυάγιο, αν και εφόσον λειτουργούσε ως οργανωμένη παραλία, αξιοθέατο και περιοχή.
Η θαλάσσια εκδρομή
Σύμφωνα με ανθρώπους της ημερήσιας κρουαζιέρας, την παραλία του Ναυαγίου, τους μήνες αιχμής (pick), φθάνουν να την επισκέπτονται ακόμη και 10.000 τουρίστες ημερησίως!!!
Γύρω από αυτή τη ζήτηση, έχει στηθεί ένα απύθμενος χορός κέρδους, ο οποίος δυστυχώς (όπως όλα σε αυτή τη χώρα) δεν έχει όρους, κανόνες, ασφάλεια και κυρίως ηθική.
Χρειάζεται ένας ανοιχτός διάλογος χωρίς αποκλεισμούς.
Τα μεγάλα ημερόπλοια, δηλώνουν χρόνια τώρα, υποστηρικτές της θέσπισης όρων και ανταποδοτικής παροχής των αυτονόητων, τηρώντας αυστηρούς κανόνες, ώστε ο επιβάτης – περιηγητής, να χαίρει κάποιων ποιοτικών και ασφαλών κριτηρίων. Οι σοβαρές εταιρίες προσπαθούν να τηρούν οργανόγραμμα, όμως σε πολλές περιπτώσεις, λόγω ανταγωνισμού και αυτές καταστρατηγούν τα δεδομένα. Το τοπίο έχει δημιουργήσει σοβαρές επενδύσεις στην θαλάσσια ημερήσια κρουαζιέρα και είναι πολλές οι φορές που οι επιχειρηματίες έχουν προσφερθεί να αναλάβουν πρωτοβουλίες,να συμβάλουν σε λύσεις και να συμμετέχουν ενεργά σε οποιαδήποτε δομημένη οργάνωση της κατάστασης.
Εκείνοι που αγαπούν την περιοχή, αλλά – λίγο πολύ – λειτουργούν από ανεξέλεγκτα μέχρι εντελώς αυθόρμητα, είναι σε πλειοψηφία (δεν αφορά όλους) οι ιδιοκτήτες μικρών σκαφών που πηγαινοέρχονται στο Ναυάγιο. Με το καθημερινό «άγχος» για να προλάβουν επιβάτες και κέρδη, από διάφορα σημεία του νησιού… Όμως και αυτοί θα ευεργετηθούν και θα νοιώσουν ασφαλείς σε κάθε επένδυση τους, αν ο τόπος λειτουργήσει με κανόνες και έλεγχο.
Είναι θαύμα, που μέχρι σήμερα δεν έχουμε θρηνήσει ανθρώπινες ζωές. Τα καταγεγραμμένα συμβάντα, είναι εκδορές και τραυματισμοί.
Και να φανταστεί κανείς, πως οι προπέλες που γυρίζουν δίπλα από τους λουόμενους είναι εκατοντάδες σε καθημερινή βάση…
Αστυνόμευση ώρα μηδέν
Το Λιμεναρχείο Ζακύνθου, φθάνει στην περιοχή, μόνο όταν υπάρχουν καταγγελίες λουομένων ή επαγγελματιών (οι τελευταίοι συνήθως καταγγέλλουν ο ένας τον άλλον), εφόσον δεν υπάρχουν θεσπισμένοι κανόνες φύλαξης και καταστολής της παραβατικότητας στην πιο πολυσύχναστη παραλία της Μεσογείου!!!
Αντίθετα, η νομοθεσία, επιβάλει σχεδόν μόνιμη περιπολία του Λιμεναρχείου στον κόλπο του Λαγανά, για την παραβατικότητα και την διάσωση του προστατευόμενου είδους της θαλάσσιας χελώνας Caretta – caretta!
Τι θα έπρεπε να έχει γίνει
Τουλάχιστον, μέχρι σήμερα, σε κάθε ευνομούμενο κράτος, περιφέρεια, δήμο (εκτός από περιοχές στην Αφρική ή την Ασία) θα έπρεπε να έχουν θεσπιστεί κανόνες ή αν θέλετε, να εφαρμοστεί ένα δομημένο οργανόγραμμα λειτουργίας – προφύλαξης, με εξασφάλιση λειτουργικών δαπανών, αλλά και σοβαρού κέρδους για την Τοπική Αυτοδιοίκηση.
1. Η περιοχή έπρεπε να διατηρεί ναυαγοσώστες και να έχει σημεία πρώτων βοηθειών.
2. Η παραλία έπρεπε να έχει δομημένη συλλογή απορριμάτων και χημικές τουαλέτες.
3. Έπρεπε να υπάρχουν τοποθετημένα όρια (σχοινιά και σημαδούρες) σε συγκεκριμένη επιστημονικά χαραγμένη απόσταση από τους βράχους.
4. Να μπουν συρματόσχοινα και 24ωρη φύλαξη στην ξηρά, στο πάνω μέρος του βράχου (χερσαία περιοχή) που πλησιάζουν επισκέπτες για φωτογραφίες από ψηλά.
5. Μόνιμη συντήρηση και προφύλαξη με οριοθέτηση, του πλοίου στην παραλία.
6. Οριοθετημένα σημεία αγκυροβολίου και αφιξοαναχωρήσεων σε ασφαλή απόσταση από λουόμενους.
7. Μικρό αντίτιμο επί της τιμής των εισιτηρίων, προς την τοπική αυτοδιοίκηση ή ακόμη και προς φορέα διαχείρισης της παραλίας, με ανταποδοτικό σκοπό αυτοχρηματοδότησης των παραπάνω (ίσως και άλλων) αναγκών.
Είναι βέβαιο, πως η περιοχή χρειάζεται μια σοβαρή μελέτη ως προς την διαχείριση, ποιότητα, ασφάλεια και συντήρησης της.
Η «φαγωμάρα», μέχρι σήμερα, έχει οδηγήσει μόνο σε σενάρια:
…Θα έρθει ο Εμίρης να διαχειριστεί το Ναυάγιο….
…Θέλει η εκκλησία να το νοικιάσει γιατί έχει οφέλη και είναι δικό της…
…Θέλουν οι ντόπιοι, να κάνουν τα δικά τους για να πουλάνε μέλι και κινέζικα σουβενίρ…
…Θέλουν οι βαρκάρηδες και τα ημερόπλοια να κάνουν κουμάντο επενδύοντας και ρυθμίζοντας της θαλάσσιες προσεγγίσεις…
Και όλα αυτά, σε ένα ακαθόριστο μέλλον με ριχό βάθος χρόνου….
Ήρθε η ώρα;
Τέτοιες στιγμές και ώρες, όλα αυτά, αναμοχλεύονται στην προσπάθεια να αλλάξει κάτι.
Να «σπάσουν αυγά» και να βρεθεί ένας αποφασιστικός τρόπος, που θα βάλει στη θέση τους αυτονόητα πράγματα…
Είναι «ηλίθιο», αναχρονιστικό και αδόκιμο, να μην αναγνωρίζουμε και να μην θέλουμε να μπουν ακόμη και ιδιώτες στην περιοχή, με την νόμιμη λογική ΣΔΙΤ (συνεργασία δημόσιου και ιδιωτικού τομέα). Σήμερα ο Έλληνας πολίτης απολαμβάνει π.χ. την γέφυρα του Ρίο, που φτιάχτηκε από τέτοιες συνεργασίες, με μια μακροχρόνια εκμετάλλευση για την απόσβεσή της… Κι εμείς συνεχίσουμε απωθούμε τέτοιες λογικές… Μόνο έτσι, θα λειτουργήσει τέτοιο έργο.
Ο Δήμος και η Περιφέρεια ή ακόμη και ο ΕΟΤ, αν αναλάβουν να λειτουργήσουν την παραλία… θα επιφέρουν περισσότερα πλήγματα, μοιράζοντας χάρες, ρουσφέτια και κάνοντας στραβά μάτια στη λογική της ψηφοθηρίας… και των συμπέθερων… Δεν πρόκειται να ελεγχθεί τίποτα αξιοκρατικά και με σεβασμό στην οργάνωση και τον επισκέπτη.
Ας μπει σήμερα ένα τέλος και να γίνει μια αρχή
Με «τη βοήθεια του Αγίου Διονυσίου», σωθήκαμε πάλι και δεν θρηνήσαμε ζωές. Δεν κλάψαμε ανθρώπους που ήρθαν να διασκεδάσουν, να χαρούν, να περάσουν ανέμελα και όμορφα και να αφήσουν τα χρήματά τους σε εταιρίες και ιδιώτες, στο ελληνικό δημόσιο, συμβάλλοντας στην οικονομική άνθιση της Ζακύνθου και της χώρας μας.
Αν είχαμε θύματα, η παραλία θα έκλεινε για φέτος και του χρόνου… βλέπαμε…
Ας το λάβουμε υπόψιν και αυτή τη φορά να πάρουμε αποφάσεις!
Σπ. Καμπιώτης
πηγή:www.imerazante.gr
