Τη «Νύχτα των λύκων» ζουν κάθε βράδυ οι κάτοικοι της Καλαμιάς Κοζάνης, καθώς αγέλες κατεβαίνουν στο χωριό, αρπάζουν σκυλιά και αιγοπρόβατα, και τρομοκρατούν μικρούς και μεγάλους.
«Είχαμε ένα αδέσποτο σκυλί, που το στειρώσαμε και το φροντίζαμε τρεις οικογένειες. Εδώ και λίγες μέρες ο αγαπημένος Λιάπης έχει εξαφανιστεί και δεν βρήκαμε ούτε κοκαλάκι του. Ένα κοριτσάκι έχασε επίσης το σκυλάκι της, ενώ κτηνοτρόφος μας είπε ότι λύκοι του έφαγαν δύο γίδια και ένα τσοπανόσκυλο», ανέφερε ο πρόεδρος της τοπικής κοινότητας Καλαμαριάς, Αθανάσιος Πενογλίδης.
Οι περίπου 100 μόνιμοι κάτοικοι του χωριού ακούν τις βραδινές ώρες τα ουρλιαχτά των λύκων, ενώ πρόσφατα κάποιοι από αυτούς κλειδώθηκαν στο καφενείο όταν μια μικρή αγέλη με έξι λύκους αποφάσισε να… κάνει μια βόλτα στην κεντρική πλατεία.
Η Καλαμιά είναι ένα μικρό, ορεινό χωριό τους πρόποδές του όρους Κέδρωμα, το οποίο ανήκει στην οροσειρά του Βιτσίου. Από τα νότια περνούν η Εγνατία Οδός και η εθνική οδός Κοζάνης-Ιωαννίνων, ενώ απέχει 12 χιλιόμετρα από την Κοζάνη, στον δήμο της οποίας ανήκει. Ο κ. Πενογλίδης έχει ενημερώσει τον δήμο και το Δασαρχείο Κοζάνης και η Κτηνιατρική Διεύθυνση της Περιφέρειας Δυτικής Μακεδονίας συνιστά στους κατοίκους να μην αφήνουν τρόφιμα έξω από τα σπίτια τους, ούτε σκουπίδια εκτεθειμένα στην ύπαιθρο, γιατί οι λύκοι βρίσκουν έτσι εύκολα τροφή.
«Ο πληθυσμός του λύκου ανακάμπτει στη χώρα μας και τα στοιχεία είναι ενθαρρυντικά για το είδος. Αρκεί να σκεφτεί κανείς ότι πέρσι είδαμε για πρώτη φορά λύκο στη Νέα Μηχανιώνα, μερικά χιλιόμετρα έξω από τη Θεσσαλονίκη» δηλώνει ο επιστημονικός υπεύθυνος του ΑΡΚΤΟΥΡΟΥ, Αλέξανδρος Καραμανλίδης.
Προσθέτει επίσης πως το φαινόμενο της ανάκαμψης του πληθυσμού παρατηρείται σε όλη την Ευρώπη και είναι ενδεικτικό πως ο λύκος «επέστρεψε» μετά από 200 χρόνια σε Ολλανδία, Δανία και Βέλγιο. Επιπλέον βελτιώθηκαν τα μέτρα προστασίας του ζώου και μπορεί πλέον να διαβιοί με ασφάλεια στην ύπαιθρο, ενώ λόγω του μεγάλου ανταγωνισμού μεταξύ των ατόμων, τα νεαρά ζώα κατεβαίνουν χαμηλά αναζητώντας τροφή.
«Οι… επισκέψεις αρκούδας σε κατοικημένες περιοχές είναι πιο συχνές από ό,τι των λύκων. Γενικά, ο λύκος δεν πλησιάζει εύκολα σε σπίτια ή αγροικίες, αλλά επειδή εξαπλώνεται ο πληθυσμός τους δεν μας προξενεί εντύπωση η σποραδική εμφάνισή του σε ορεινές και ημιορεινές περιοχές, κοντά σε κατοικημένα σημεία» αναφέρει ο κ. Καραμανλίδης.
Σύμφωνα με τη νομοθεσία -και σε αντίθεση με την αρκούδα που τυγχάνει απόλυτης προστασίας-, ο λύκος είναι αυστηρά προστατευόμενο είδος από τη Λαμία και προς τα νότια.
Στη χώρα μας η εξάπλωσή του εκτείνεται σε όλο σχεδόν το ηπειρωτικό ανάγλυφο βόρεια της Βοιωτίας και τα εκατοντάδες άτομα ζουν σε μικρές και απομονωμένες μεταξύ τους ομάδας, με εντονότερη την παρουσία τους σε σημεία όπου υπάρχει νομαδική κτηνοτροφία ή όπου υπάρχουν μεγάλα ορεινά συγκροτήματα, χωρίς έντονη ανθρώπινη παρουσία.
Ο λύκος τρέχει πολύ γρήγορα (ως 45 χλμ./ώρα) και κολυμπά πολύ καλά, φτάνει σε μήκος το 1,5 μέτρο, ζει σε αγέλες για καλύτερα αποτελέσματα στο κυνήγι, αρχηγός είναι το πιο δυνατό ζώο της αγέλης -αρσενικό ή θηλυκό-, εντοπίζει το θήραμά του ακόμη και από απόσταση 3 χλμ, από την μυρωδιά, ενώ ένας λύκος μπορεί να ακούσει το ουρλιαχτό ενός άλλου από απόσταση 10 χλμ, όταν ο άνθρωπος αντιλαμβάνεται απόλυτη σιωπή.
