Αλλά ένας 47χρονος είναι πιο ειδικός από κάθε κριτικό κινηματογράφου, για να εκτιμήσει την ερμηνεία του ηθοποιού, διότι πάσχει από την ίδια παθολογική διαταραχή γέλιου, όπως και ο Τζόκερ με αποτέλεσμα να γελάει ανεξέλεγκτα σε διάφορες στιγμές κάθε μέρα.
Το παθολογικό γέλιο του Τζόκερ και η αμηχανία στην πραγματική ζωή
Ονομάζεται Scott Lotan και ζει στην Virginia Beach των ΗΠΑ. Το ανεξέλεγκτο γέλιο του είναι ένα σύμπτωμα της πολλαπλής σκλήρυνσης με την οποία διαγνώστηκε. Ο ίδιος λέει ότι ένα τέτοιο “επεισόδιο” παθολογικού γέλιου μπορεί να διαρκέσει έως και 10 λεπτά. Εκτός του ότι είναι μια εξαντλητική και επώδυνη πάθηση για τον 47χρονο, η διαταραχή συχνά τον οδηγεί σε δυσάρεστες καταστάσεις.
Μιλώντας στο LADbible, είπε: “Μου έχει συμβεί να μην με εξυπηρετούν σε εστιατόρια και μου ζητήθηκε να φύγω επειδή οι σερβιτόροι ένιωθαν άβολα. Πολλές φορές, αν είμαι έξω για ένα ποτό με φίλους, υπάρχει πάντα κάποιος που νομίζει ότι με το γέλιο μου τον κοροϊδεύω και προσπαθεί να ξεκι
νήσει καυγά μαζί μου”.
Το πόσο τραγική μπορεί να είναι αυτή η “διαταραχή γέλιου” φάνηκε στο αυτοκινητιστικό δυστύχημα, που του συνέβη αμέσως μετά το πάρτι για τον αρραβώνα με την γυναίκα της ζωής του το 2003:
“Φύγαμε από το πάρτι με το αυτοκίνητο και μας χτύπησε ένας μεθυσμένος οδηγός. Η αρραβωνιαστικιά μου σκοτώθηκε επιτόπου και η μητέρα μου τρεις μέρες αργότερα. Θυμάμαι να είμαι στην σκηνή του δυστυχήματος και να γελάω ανεξέλεγκτα καθώς με ανέκριναν οι αστυνομικοί. Στην κηδεία για την μητέρα μου και την αρραβωνιαστικιά μου, αναγκάστηκα να απομακρυνθώ από τους υπόλοιπους, καθώς δεν μπορούσα να συγκρατήσω το γέλιο μου. Προσπαθώ να θυμάμαι ότι δεν φταίω και ότι δεν μπρώ να το ελέγξω, αλλά ξέρω ότι οι άλλοι φρικάρουν γύρω μου και το να τους εξηγώ κάθε φορά ότι δεν είμαι ψυχοπαθής, είναι δύσκολο”.
Η ταινία Joker έφερε στο προσκήνιο αυτή την ευρέως παρεξηγημένη διαταραχή. Πολλοί θεατές δήλωσαν ενθουσιασμένοι με τον “Arthur Fleck” του Joaquin Phoenix, αλλά ο 47χρονος Scott Lotan λέει ήταν κάτι παραπάνω για τον ίδιο: ήταν σαν να κοιτάει τον εαυτό του στον καθρέφτη.
“Νομίζω ότι ο Joaquin Phoenix έκανε σπουδαία δουλειά για να καταλάβει την αδυναμία του να σταματήσεις να γελάς, ανεξάρτητα από τις περιστάσεις. Ταυτίστηκα με την σκηνή στο λεωφορείο, επειδή θυμήθηκα το πώς αισθάνθηκα κατά τις ημέρες του ατυχήματος, με τους ανθρώπους γύρω μου να με κοιτούν περίεργα κι εγώ να προσπαθώ να τους εξηγήσω. Δυστυχώς οι προκαταλήψεις ότι είσαι εξαρτημένος από τα ναρκωτικά, ή απλώς ένας εξευτελισμένος τρελός, σε γεμίζουν με ένα αίσθημα απομόνωσης και απογοήτευσης. Αυτή η έλλειψη κατανόησης από τους άλλους, κάποιες φορές κατά τη διάρκεια της ταινίας με έκανε να νιώθω σαν να βλέπω την αντανάκλαση του εαυτού μου στον καθρέφτη”.
Ο Scott Lotan πρόσθεσε ότι η απεικόνιση της διαταραχής από τον Phoenix ήταν τόσο ακριβής, ώστε έπιασε ακόμα και τον άβολο πνιγμό κατά τα επεισόδια γέλιου.
Είπε: “Ο πνιγμός έρχεται από την προσπάθεια να πάρεις ανάσα. Επίσης, συσσωρεύεται σάλιο στο στόμα και καθώς παίρνεις αναπνοή, το σάλιο εισέρχεται στον αεραγωγό. Τότε κουνάω το κεφάλι μου για να προσπαθήσω να ανακουφίσω την πίεση και αυτό μερικές φορές που κόβει την ανάσα”.
