Ο Παναγιώτης Φασούλας γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη στις 12 Μαΐου του 1963 και υπήρξε ένας από τους σημαντικότερους καλαθοσφαιριστές της Ελλάδας και ένας από τους κορυφαίους σέντερ της Ευρώπης. Η καταγωγή του είναι από τα Γρεβενά. Ο πατέρας του ήταν στρατιωτικός κι έτσι αναγκάστηκε πολλές φορές να αλλάξει διαμονή.
Σπούδασε Διοίκηση επιχειρήσεων και μπάσκετ στις Η.Π.Α., στη βόρειο Καρολίνα (North Carolina State) και στο Τμήμα Γεωλογίας στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης.
Οι αθλητικές του δραστηριότητες ξεκίνησαν σε ηλικία 15 ετών αφού ήταν ιδιαιτέρως ψηλός για την ηλικία του. Ωστόσο έφτασε τα 2,13 m.
Προσωπική ζωή
Στις 8 Ιουλίου του 1995 παντρεύτηκε τη Μάσα Ζαχαρία – πρώην μοντέλο – και απέκτησαν μία κόρη, τη Μαριέλα (1997), και έναν γιο, τον Γιάννη (2000).
Η πορεία στο μπάσκετ
Στον ΠΑΟΚ Ο Παναγιώτης Φασούλας έμεινε από το 1979 έως το 1993 με εξαίρεση τη χρονιά 1985-1986 που έπαιξε στο North Carolina State University και έπειτα συνέχισε την καριέρα του στον Ολυμπιακό από το 1993 μέχρι το 1999. Το 1986 είχε επιλεγεί στη θέση 37 στον δεύτερο γύρο του ντραφτ του ΝΒΑ από τους Πόρτλαντ Τρεϊλ Μπλέιζερς.
Υπήρξε μέλος της Εθνικής Ομάδας μπάσκετ ανδρών της Ελλάδας για 17 χρόνια και ήταν από τους πρωταγωνιστές της κατάκτησης του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος στις 14 Ιουνίου του 1987 μαζί με τον Νίκο Γκάλη, τον Παναγιώτη Γιαννάκη, τον Φάνη Χριστοδούλου, τον Νίκο Φιλίππου και τ’ άλλα «παιδιά».
Στις 27 Αυγούστου 2016 μπήκε στο Hall of Fame της FIBA. Με αυτόν τον τρόπο έγινε ο δεύτερος Έλληνας που γνώρισε αυτή την τιμή, ύστερα από τον Νίκο Γκάλη, ο οποίος μπήκε το 2007.
Η ενασχόληση με τα κοινά
Την περίοδο 1978 – 1982 ο Παναγιώτης Φασούλας ήταν μέλος της ΚΝΕ (Κομμουνιστική Νεολαία Ελλάδας), ενώ ασχολήθηκε ενεργά και με τον αθλητικό συνδικαλισμό. Υπήρξε συνιδρυτής του ΠΣΑΚ (Πανελλήνιος Σύνδεσμος Αθλητών Καλαθοσφαίρισης) του οποίου διετέλεσε πρόεδρος για μία δεκαετία. Το 1990 εκλέχθηκε πρώτος δημοτικός σύμβουλος Θεσσαλονίκης με το συνδυασμό του Δημήτρη Φατούρου. Στις βουλευτικές εκλογές του 2000 εκλέχθηκε βουλευτής με το ΠΑΣΟΚ στην Α΄ Περιφέρεια Πειραιά. Το 2004 ήρθε και πάλι πρώτος σε σταυρούς στην ίδια περιφέρεια, χωρίς, όμως, να καταφέρει να εκλεγεί λόγω του εκλογικού νόμου. Στις δημοτικές και νομαρχιακές εκλογές της 15 Οκτωβρίου του 2006 εκλέχτηκε Δήμαρχος Πειραιά.
Ο καρκίνος του γιου του
Σήμερα ο γιος του Παναγιώτη και της Μάσας Φασούλα είναι υγιής, κούκλος και μιλά για την περιπέτειά του δίνοντας θάρρος στα παιδιά με την ίδια ασθένεια. Μάλιστα είναι εκείνος που προέτρεψε τον πατέρα του να κάνει το ίδιο. «Εμείς δεν το λέγαμε για να μη φέρουμε τον Γιάννη σε δύσκολη θέση. Ο μπασκεμπολίστας είχε πει στη συνάδελφο Δήμητρα Δάρδα: «Στις 27 Δεκεμβρίου 2004, με το τσουνάμι της νοτιοανατολικής Ασίας, διαγνώστηκε ο Γιάννης… Είναι πολύ πιο ισχυρό να θυμάσαι πότε ξεκίνησε χημειοθεραπεία το παιδί σου από το πότε έχεις επέτειο γάμου ή πότε εκλέχθηκες βουλευτής. Δεν είναι τόσο σημαντικά αυτά… Δεν υπάρχει χειρότερο πράγμα από το να σκεφτείς -για οποιονδήποτε άνθρωπο- ότι θα χάσεις το παιδί σου» είπε με παροιμιώδη ηρεμία ο Θεσσαλονικιός αθλητής και συνέχισε: «Διαγνώσθηκε με λεμφοβλαστική λευχαιμία. Μπήκαμε στο νοσοκομείο “Αγλαΐα Κυριακού”, το οποίο είναι εξαιρετικό νοσοκομείο, με εξαιρετικούς γιατρούς και νοσηλευτικό προσωπικό, και ξεκίνησε τις θεραπείες. Μείναμε τέσσερις μήνες.
Έγινε μια επιπλοκή που δεν υπήρχε τρόπος να αντιμετωπιστεί. Η Μάσα αποφάσισε ότι πρέπει να πάμε στο παιδικό νοσοκομείο “Saint Jude” στο Μαϊάμι. Κινήσαμε γη και ουρανό για να μας δεχθεί, καθώς είναι πολιτική τους να μη δέχονται παιδιά που έχουν ήδη αρχίσει θεραπεία κάπου αλλού. Τετάρτη βράδυ μάς δεχτήκανε και Παρασκευή πρωί φύγαμε με πτήση για Άμστερνταμ κι από εκεί για Μέμφις, για να μείνουμε κανένα τρίμηνο, αλλά μείναμε πέντε χρόνια» περιέγραψε ο Παναγιώτης Φασούλας.
Όλο αυτό το διάστημα η οικογένεια Φασούλα διέμεινε σε κανονικό σπίτι κι όχι μέσα στο νοσοκομείο. «Θέλαμε να αισθάνονται τα παιδιά (σ.σ.: έχουν μια μεγαλύτερη κόρη, τη Μαριέλα) ότι ήμασταν εκεί επειδή κάνουμε διακοπές, όχι επειδή μας έστειλε η κακιά μας η μοίρα… Ο Γιάννης ήταν ένα κανονικό παιδί. Πήγαινε στην παιδική χαρά, έπαιζε, είχε φίλους. Πήγαινε στο νοσοκομείο, καθόταν σε μια πολυθρόνα, έβλεπε κινούμενα σχέδια, του έβαζαν τα φάρμακα, τελειώναμε σε 20 λεπτά, φεύγαμε. Πηγαίναμε στην καφετέρια. Είναι σημαντικό να είσαι σε ένα όμορφο περιβάλλον, με κόσμο χαμογελαστό. Κάποιοι θα πουν “και δεν πρέπει να βλέπεις τη δυστυχία;”. Όχι, δεν πρέπει να τη βλέπεις όταν παλεύεις για να ξεπεράσεις τα προβλήματά σου» επέμεινε ο πρώην δήμαρχος Πειραιά.
Πονούσε
Η σύζυγός του Μάσα αποδείχθηκε μια ηρωίδα μαμά και σύζυγος και, όπως αφηγείται ο ίδιος, εκείνη έδινε τη λύση στα δύσκολα: «Ξυπνάμε μέσα στη νύχτα γιατί ακούμε φωνές. Ο Γιάννης πονούσε στο γόνατό του. Με το που ακούω γόνατο (κάνει την κίνηση “τέλος” με τα χέρια του) παραλύω καθισμένος στο κρεβάτι. Μου λέει η Μάσα: “Τι κάθεσαι; Πάρε το παιδί αγκαλιά”. Το παίρνω και πού να πάω; Με έβαλε με το ζόρι στο αυτοκίνητο, οδήγησε αυτή, πήγαμε στο νοσοκομείο. Ευτυχώς δεν ήταν τίποτα» είπε για ένα περιστατικό που συνέβη κατά τη διάρκεια της αρρώστιας του παιδιού και χαμήλωσε το βλέμμα.
Η μαμά του έκανε παραμύθι την περιπέτεια του μικρού
Ο 18χρονος, που ακολουθεί τα βήματα του μπαμπά του στο μπάσκετ, είναι μεγάλο ταλέντο: «Είναι survivor, αφού προσπαθεί διπλά και τριπλά να καλύψει τη χαμένη εκείνη πενταετία κάνοντας σκληρές προπονήσεις» ανέφερε με χαμόγελο ο πρώην βουλευτής.
Παρέμβαση
Τότε ο νεαρός μέσω Skype έκανε μια συγκινητική παρέμβαση: «Ήθελα να ξέρεις πόσο σημαντικός είσαι για εμένα, επειδή ήσουν πάντα δίπλα μου στα χειρότερα και στα καλύτερα. Είσαι εσύ που με έχεις εμπνεύσει να καταφέρω να σπουδάσω κι εγώ μπάσκετ. Σου υπόσχομαι ότι θα τα καταφέρω, γιατί σου μοιάζω πολύ. Ευχαριστώ που ήσασταν με τη μαμά πάντα δίπλα μου στις δύσκολες στιγμές. Ήθελα να πω σε όλα τα παιδιά που περνάνε τις δικές τους περιπέτειες να μη χάνουν ποτέ την ελπίδα τους, να είναι δυνατά και να έχουν πάντα θετική σκέψη».
Εκείνα τα πέντε πολύ δύσκολα χρόνια έγιναν πηγή έμπνευσης για την όμορφη Μάσα Ζαχαρία – Φασούλα. Τα βράδια που καθόταν ξύπνια στο νοσοκομείο του εξωτερικού έγραψε ένα παραμύθι με τίτλο «Dreamland», βασισμένο στα όνειρα του τετράχρονου τότε Γιάννη.
Είναι η αληθινή ιστορία του μικρού, με αφορμή την περιπέτεια της υγείας του, με τη συγγραφέα να αποθεώνει τη δύναμη της αγάπης, της φιλίας, τη δύναμη της πίστης στον ίδιο μας τον εαυτό!
πηγή:https://www.enimerotiko.gr/
