Η Αμαλιάδα είναι μία μικρή πόλη της Δυτικής Ελλάδας με 17.000 κατοίκους, κυρίως αγρότες που καλλιεργούν πατάτες, καρπούζια, ελιές και πορτοκάλια.

Το ιατρείο της Θεώνης Γεωργοπούλου βρίσκεται στην κεντρική πλατεία της πόλης, στον πρώτο όροφο ενός μικρού κτιρίου. Σχεδόν όλα τα ιδιωτικά ιατρεία της Αμαλιάδας βρίσκονται στην ίδια πλατεία και σχεδόν όλοι οι κάτοικοι της πόλης γνωρίζουν τους γιατρούς με τα μικρά τους ονόματα.

«Εμένα όλοι με φωνάζουν Θεώνη και οι περισσότεροι από τους συμπολίτες μου που νόσησαν στη διάρκεια της πανδημίας, πέρασαν από το ιατρείο μου», λέει η Γεωργοπούλου, που είναι η μοναδική ειδική πνευμονολόγος – φυματιολόγος στην Αμαλιάδα.

 Η Γεωργοπούλου δεν θα ξεχάσει ποτέ όσα έζησε μέσα στο ιατρείο της, ένα χώρο 50 τετραγωνικών μέτρων, στις 28 Φεβρουαρίου 2020. Ήταν Παρασκευή και ήταν η πρώτη πράξη του δράματος της πανδημίας COVID-19 στην Ελλάδα. Ένα γκρουπ από την Αμαλιάδα που ταξίδεψε για τουρισμό στο Ισραήλ, είχε μόλις επιστρέψει.

«Το πρώτο τηλεφώνημα έγινε Παρασκευή πρωί. Με ενημέρωσε ένας ασθενής μου, χρόνια ασθενής μου, ότι έχει πυρετό και ότι θα ήθελε ένα ραντεβού. Επειδή υπήρχε συνωστισμός λόγω της γρίπης, τον παρακάλεσα να έρθει μεσημεριανή ώρα. Ήρθε και ακολουθήσαμε την πορεία των εξετάσεων που οφείλαμε να κάνουμε. Δύο ημέρες αργότερα χρειάστηκε να δω τη σύζυγο του πρώτου ασθενούς με βήχα, μόνο βήχα. Τίποτε άλλο. Χωρίς πυρετό, χωρίς άλλα συμπτώματα. Πολύ έντονο βήχα. Και τρεις ημέρες αργότερα, τη μέρα που επισημοποιήθηκε ότι έχουμε το πρώτο κρούσμα Covid-19 στη Ελλάδα, είχα την τελευταία ασθενή από το γκρουπ σε αυτό εδώ το γραφείο.»

«Αυτά τα δύο χρόνια δεν άλλαξε μόνο η ζωή μου. Με άλλαξαν ως άνθρωπο»

Η πνευμονολόγος από τη μικρή πόλη της δυτικής Ελλάδας δάκρυσε σε μία τηλεοπτική συνέντευξη την Άνοιξη του 2020, μιλώντας για την απώλεια αυτού του πρώτου ασθενούς από κορονοϊό. «Δεν ξέρω αν ήταν το πιο δύσκολο περιστατικό στη ζωή μου, αλλά ήταν σίγουρα το πιο δύσκολα διαχειρίσιμο περιστατικό. Μιλάμε για τον καθηγητή μου των μαθηματικών στο Γυμνάσιο, για έναν φίλο, δάσκαλο, συνοδοιπόρο συνδικαλιστικούς αγώνες επί 30-40 χρόνια. Από τότε που ήμουν 13 μέχρι τώρα που είμαι 54 ετών. Σε αυτόν τον άνθρωπο οφείλω ένα μεγάλο ευχαριστώ, γιατί ακόμα και φεύγοντας με δίδαξε. Μου έμαθε πράγματα με τα οποία μπόρεσα να είμαι χρήσιμη στους συμπολίτες μου αυτά τα δύο χρόνια, αλλά και για το υπόλοιπο της ζωής μου», επαναλαμβάνει σήμερα.

Huffpost: Δύο χρόνια μετά το ξέσπασμα της πανδημίας, ποια είναι η μεγαλύτερη αλλαγή στη ζωή σας, σε σύγκριση με το παρελθόν;

Δύο χρόνια μετά έχουν άλλάξει τα πάντα στην καθημερινότητά μας και, κυρίως, στις ανθρώπινες επαφές μας. Στα χέρια που δεν σφίγγουμε, στις αγκαλιές που δεν παίρνουμε από τους ανθρώπους που αγαπάμε, στον τρόπο που αποφεύγουμε ανεμβολίαστους φίλους μας. Αν χωρίζαμε σε ”προ” και ”μετά” εμφάνισης του εμβολίου αυτή την περίοδο, θα έλεγα ότι η αγωνία και ο θόρυβος των πρώτων μηνών αντικαταστάθηκε από το δώρο της επιστήμης. Δειλά δειλά, ξανανιώθουμε ασφάλεια και χαρά στα σπίτια μας, με τους γονείς μας και με τα παιδιά μας.

Huffpost: H εμπειρία του Covid-19 σας άλλαξε, ως άνθρωπο και ως γιατρό;

Έγινα πιο ανεκτική στον ανθρώπινο φόβο, αλλά δεν ελέγχω πάντα τον θυμό μου, απέναντι στην υπερ-πληροφόρηση και στην παραπληροφόρηση σε σχέση με τον Covid-19. Ως γιατρός, χειρίζομαι πλέον την τηλεϊατρική και την τηλεσυμβουλευτική περισσότερες ώρες από όσες θα ήθελα.Και βέβαια έγινα «Κορονογιατρίνα», όπως λέει η κόρη μου, αντί πνευμονολόγος – φυματιολόγος, που γράφει η πινακίδα στο ιατρείο μου».

Huffpost: Συχνά περιγράφουμε την εμπειρία της πανδημίας ως εφιάλτη, από τον οποίο θα θέλαμε να ξυπνήσουμε. Υπάρχει κάτι θετικό, κάτι καλό που μπορείτε να πείτε ότι σας αφήνει αυτή η δύσκολη εμπειρία; 

Γνώση. Καθημερινά περισσότερη γνώση. Και βέβαια, στα θετικά είναι η στενότερη συνεργασία και η αλληλεγγύη με τους συναδέλφους μου, αλλά και με όλο το υγειονομικό προσωπικό που έχει στρατευθεί απέναντι στον ιό.

Huffpost: Είστε η γιατρός που εξέτασε τον άνθρωπο που έχει καταγραφεί ως το πρώτο θύμα της πανδημίας στην Ελλάδα. Σας δίδαξε κάτι αυτή η τραγική στιγμή;
Η αξία της υγείας δεν μπαίνει σε ζυγαριά και η ενίσχυση των δομών υγείας όλων των βαθμίδων πρέπει να είναι προτεραιότητα στην Ελλάδα και στον κόσμο. Έχω απεριόριστες αντοχές και επιδιώκω το καλύτερο για τους ασθενείς μου. Κάθε φορά που ένας ασθενής με βαριά συμπτώματα Covid κερδίσει τη μάχη, σκέφτομαι εκείνη την πρώτη τραγική περίοδο και λέω ότι, τουλάχιστον τώρα, είμαστε περισσότερο έμπειροι απέναντι σε αυτή τη νόσο.

Huffpost: Όταν σας είχα συναντήσεi για πρώτη φορά πριν από 23 μήνες στην Αμαλιάδα, στο ιατρείο σας, μου είπατε ότι πιστεύετε πως θα νικήσουμε τον κορονοϊό. Τελικά, νικήσαμε; Και ποιό ήταν το τίμημα;

Δυστυχώς ο αγώνας συνεχίζεται. Όσο κι αν έχουμε κουραστεί και αν θέλουμε να αγνοήσουμε τον κορονοϊό, αυτός συνεχίζει να επιτίθεται. Η επιστήμη νίκησε με το εμβόλιο και με τα φάρμακα, που δοκιμάζονται με επιτυχία. Πολλοί άνθρωποι χάθηκαν, πολλοί λαβώθηκαν. Όλοι αλλάξαμε. Και θα χρειαστεί λίγος χρόνος ακόμα για να αφήσουμε πίσω μας την πανδημία.