Πόση χαρά μπορεί να νιώθει ένας μπαμπάς με την κόρη του αγκαλιά, σε ένα γήπεδο όπου δοξάστηκε όσο ελάχιστοι στην ιστορία του παγκόσμιου αθλητισμού!
Τίποτα δεν είναι δεδομένο, τίποτα δεν κρατάει για πάντα και τίποτα δεν είναι αδύνατο. Είτε η απόλυτη ευτυχία είτε η απόλυτη δυστυχία.
Σήμερα, όλοι μας, θα αγκαλιάσουμε λίγο πιο σφιχτά τα παιδιά μας, τους συντρόφους μας, τους φίλους μας, τους γονείς μας. Αύριο, ίσως δούμε όσους έχουμε να δούμε καιρό. Μεθαύριο, ελπίζω να μην έχουμε ξεχάσει τους «ανθρώπους μας».
Αυτό το γαμημένο «μούδιασμα», αυτήν η καταραμένη «παγωμάρα», που νιώθουμε διαβάζοντας την είδηση ότι ο Κobe και η 13χρονη κόρη του, Gianna, σκοτώθηκαν, πηγαίνοντας σε μια προπόνηση μπάσκετ.
Ο μπαμπάς και το κοριτσάκι του. Μαζί…
Δεν έχουν καμία διαφορά με κανέναν γονιό που αγκαλιάζει το παιδί του.
Μη χάνετε χρόνο, μη σπαταλάτε τις στιγμές, αφήστε πίσω γελοίους καβγάδες και ασήμαντες διαφορές και μη διστάζετε να λέτε στους ανθρώπους σας πόσο τους αγαπάτε και πόσο τους νοιάζεστε.
Το έχετε ανάγκη και εσείς και αυτοί!
κυρΓκατζέττας
