Συστηματικές προσπάθειες καταβάλλει η Περιφέρεια Δυτικής Ελλάδας μέσω του Αντιπεριφερειάρχη Επιχειρηματικότητας Έρευνας και Καινοτομίας Φωκίωνα Ζαΐμη για τη διατήρηση και ανάδειξη του Κάστρου του Ρίου (Καστέλι του Μοριά) ή Φρουρίου. Ειδικότερα παρεμβάσεις απαιτούνται για τη διάνοιξη της δυτικής τάφρου, που επί δεκαετίες έχει φράξει λόγω προσχώσεων, με αποτέλεσμα την επικίνδυνη στασιμότητα των νερών,ενώ απαραίτητη είναι η ανάπλαση της δυτικής εισόδου με έργα προσβασιμότητας. Η χρηματοδότηση για τις απαιτούμενες εργασίες ανάδειξης του ιστορικού μνημείουέχει εξασφαλιστεί καθώς οι εργασίες θα ενταχθούν στο πλαίσιο υλοποίησης του ευρωπαϊκού έργου Interreg Ελλάδα-Ιταλία «CROSS THE GAP: ACCESSIBILITY FOR SOCIAL AND CULTURAL INCLUSION». Ωστόσο, αυτό που απαιτείται είναι να δοθεί και το πράσινο φως από το Υπουργείο Πολιτισμού.
Ο κ. Ζαΐμης δήλωσε σχετικά:«Το θετικό είναι ότι βρέθηκαν οι πόροι για να ικανοποιήσουμε ένα χρόνιο αίτημα της τοπικής κοινότητας, των πολιτιστικών συλλόγων του Ρίου και ευρύτερα.Έχουμε ήδη ολοκληρώσει όλες τις απαιτούμενες μελέτες, όμως ο χρόνος λειτουργεί πιεστικά σε κάθε έργο ή υποέργο που εντάσσεται σε ευρωπαϊκά προγράμματα καθώς, η εκτέλεσή του τελεί υπό ασφυκτικά χρονικά περιθώρια. Γι αυτό ζητάμε, μέσω σχετικής επιστολής στον Γενικό Γραμματέα Πολιτισμού Γεώργιο Διδασκάλου να τεθεί άμεσα στη ημερήσια διάταξη του ΚΑΣ το θέμα προκειμένου να λάβει την απαραίτητη αδειοδότηση και να μην τεθεί εν κινδύνω, εν όλω ή έστω και εν μέρει, η επαρκής χρηματοδότηση. Μάλιστα, έχω ενημερώσει ότι θα παραστώ και ο ίδιος στην επιτροπή ΚΑΣ του Υπουργείου Πολιτισμού για να συμβάλλω ώστε να έχουμε θετικό αποτέλεσμα να προχωρήσει το έργο και να μην χαθεί περαιτέρω πολύτιμος χρόνος».
Η ιστορική του αξία είναι σημαντική: Το Φρούριο του Ρίου ή Καστέλι του Μοριά κατασκευάστηκε πάνω στα ερείπια του Ναού του Ποσειδώνα το έτος 1499, ως οχυρωματικό έργο του Σουλτάνου Βαγιαζήλ Β’, ώστε, σε συνδυασμό με το Κάστρο του Αντίρριου που κείται απέναντι, να ελέγχεται το θαλάσσιο πέρασμα, από το Ιόνιο Πέλαγος στον Κορινθιακό Κόλπο, που λεγόταν «ΚιουτσούκΤσανάκ Καλέ», δηλαδή «Μικρά Δαρδανέλλια» και έχει φυσική τάφρο.
