Κάποτε στα πανηγύρια είχαμε τρεις σταθερές αξίες: τη μπάντα που έπαιζε «Καψούρα με παράτησες», την πλαστική καρέκλα που έσπαγε κάτω από τον θείο Τάκη, και την ψησταριά που κάπνιζε σαν παλιό τρένο Καλαμάτα–Αθήνα. Ε, λοιπόν, ένα από αυτά φαίνεται πως πάει… άδοξα.
Ο λόγος; Ο νόμος 4849/2021, ο οποίος ήρθε για να βάλει “τάξη” στο υπαίθριο εμπόριο και μαζί του να μαζέψει και τα σουβλάκια. Σύμφωνα με τη νέα νομοθεσία, οι διοργανωτές πανηγυριών –όπως πολιτιστικοί σύλλογοι, χωριανοί και λοιποί εθελοντές ψήστες– δεν μπορούν πλέον να στήνουν τις δικές τους ψησταριές. Αντί για τον μπάρμπα-Λάμπη με τη σαγιονάρα και το αναποδογυρισμένο καπέλο, η παράδοση απαιτεί πλέον… επαγγελματία catering με τιμολόγιο και HACCP.
Όμως δεν σταματάει εκεί η υπόθεση.
Το κράτος –σε μια κίνηση ματ– πέταξε το μπαλάκι στους Δήμους. Ναι, σωστά διάβασες. Από εδώ και πέρα ο κάθε Δήμος αποφασίζει ποιο πανηγύρι θα γίνει, ποιο όχι, ποιος θα ψήσει και ποιος όχι. Ουσιαστικά, η τύχη της τσίκνας είναι στα χέρια του εκάστοτε Δημάρχου και της τοπικής επιτροπής.
Οπότε, αν είχες σκοπό να ψήσεις σουβλάκια στο πανηγύρι του Προφήτη Ηλία φέτος, καλό είναι να ρωτήσεις πρώτα τον Δήμο αν επιτρέπεται να ανάψεις κάρβουνα ή αν πρέπει να το κάνεις… στο φούρνο σπίτι σου. Οι Δήμοι βγάζουν τους δικούς τους κανονισμούς και δίνουν τις άδειες – και όπως φαντάζεσαι, σε κάποιες περιοχές θα βλέπουμε catering με κοτόπουλο φιλέτο κι αλλού θα χορεύουμε γύρω από ψησταριά φαντομά.
Συμπέρασμα: Το κράτος δεν είπε “όχι” στο ψήσιμο, είπε “ας αποφασίσει ο Δήμος αν θα τσικνίσετε ή θα φάτε ντελίβερι”. Και κάπως έτσι, το πανηγύρι έγινε… διαγωνισμός εγκρίσεων.
