Η εντυπωσιακή συμμετοχή ψηφοφόρων στις εκλογές του ΚΙΝΑΛ, η οποία υπερέβη αυτή του 2017, ήταν μια ξεκάθαρη ένδειξη πως χρειάζεται ένας κομματικός χώρος που να εκφράζει κάτι διαφορετικό από ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ.
Οι 270 000 πολίτες έστειλαν ένα πολύ ισχυρό αίτημα για ανανέωση, οποιαδήποτε ανανέωση και διεμήνυσαν ότι ο κόσμος της κεντροαριστεράς, του κέντρου ή του μεσαίου χώρου, όπως και αν λέγεται, αναζητά διέξοδο μακριά από τον ΣΥΡΙΖΑ.
Η συμμετοχή αυτή ενισχύθηκε σημαντικά από την απώλεια της Φώφης Γεννηματά που συγκλόνισε την κοινή γνώμη και άνοιξε απρόσμενες προοπτικές στο ΠΑΣΟΚ.
Οι πολίτες που πήγαν στην κάλπη ανέδειξαν επικρατέστερο, μακράν, τον Νίκο Ανδρουλάκη και του έδωσαν απερίφραστα και μαζικά εντολή επανεκκίνησης της κεντροαριστεράς.
Πρόκειται για την βαρύτερη ήττα που υφίσταται ο Γιώργος Παπανδρέου στην πολιτική του διαδρομή. Δεν είχε αντιληφθεί το αίτημα για ανανέωση, έκανε το μοιραίο λάθος να φλερτάρει με τον ΣΥΡΙΖΑ, επανέφερε και θύμισε τα ολέθρια κεφάλαια της διακυβέρνησής του, και το πλήρωσε. Στο εξής, ο πρώην πρωθυπουργός θα εκφράζει αποκλειστικά και μόνο τον παλιό κόσμο. Και αυτό θα διατρανωθεί στον δεύτερο γύρο, την επόμενη Κυριακή.
Προφανώς είναι μεγάλος ο δρόμος που πρέπει να διανύσει ο Νίκος Ανδρουλάκης για να συγκρατήσει αυτές τις χιλιάδες ανθρώπων, που προσέτρεξαν με προσδοκίες, και να προσελκύσει ακόμη περισσότερους (κυρίως από τον ΣΥΡΙΖΑ). Η επικράτησή του δίνει, ωστόσο, το έναυσμα μιας νέας πορείας που θα καταγράφεται πλέον καθημερινά στο πεδίο.
Ο Νίκος Ανδρουλάκης μπορεί να είναι σαρξ εξ της σαρκός του ΠΑΣΟΚ, αλλά παραμένει ένας άφθαρτος πολιτικός. Δεν συμμετείχε ποτέ στη νομή της εξουσίας, δεν ενεπλάκη σε κομματικούς καβγάδες. Επιβίωσε στον κομματικό μύλο με το σπαθί του και παρά το γεγονός ότι απουσίασε για χρόνια στις Βρυξέλλες. Σίγουρα τον βοήθησε στην επικράτησή του ο ήπιος χαρακτήρας του και η μετριοπάθεια στις τοποθετήσεις. Αποφεύγει συστηματικά τις αντιπαραθέσεις και η πολιτική του συμπεριφορά τον τοποθετεί στο «μέτωπο της λογικής» που έχει ανάγκη η χώρα.
Δεν είναι τηλεοπτικό ταλέντο, αλλά αυτό μπορεί να αναδειχθεί και ένα πλεονέκτημα για το επόμενο διάστημα: απέναντι στον έξαλλο και υπερβολικό Τσίπρα, με τις ρητορικές κορώνες και την κραυγαλέα μίμηση του παπανδρεϊσμού, ένας συγκρατημένος ηγέτης στο ΠΑΣΟΚ είναι προτιμότερος για την κεντροαριστερά. Διχαστικός ο Τσίπρας, μετριοπαθής και ποτέ ακραίος ούτε επί της ουσίας, ούτε υφολογικά ο Νίκος Ανδρουλάκης. Τοξικός ο Τσίπρας, ενωτικός και συναινετικός, καθόλου φανατικός ο νέος αρχηγός του ΠΑΣΟΚ.
Ο Ανδρουλάκης προέρχεται από την εκσυγχρονική κεντροαριστερά και έχει, ταυτόχρονα, ισχυρό «αριστερό» πρόσημο. Αυτό είναι το μόνο σενάριο που δεν βολεύει τον ΣΥΡΙΖΑ, αφού δεν θα μπορεί στο εξής να μιλάει ως μοναδικός εκφραστής της Κεντροαριστεράς. Και δεν χρειάζεται να είναι κανείς μάντης για να συμπεράνει ότι η επικράτηση του μετριοπαθούς Ανδρουλάκη θα κάνει τον ΣΥΡΙΖΑ ακόμη πιο ακραίο και διχαστικό, θα τον στριμώξει στη γωνία της πόλωσης.
Οι χιλιάδες ψηφοφόροι που στήθηκαν στις ουρές την Κυριακή, υπομονετικά, παρά την πανδημία, δίνουν μια ευκαιρία στο τρίτο κόμμα της Βουλής. Στέλνουν το μήνυμα ότι ο χώρος της κεντροαριστεράς παραμένει κενός, εξ αιτίας των αλλοπρόσαλλων πολιτικών επιλογών του Αλέξη Τσίπρα και του ΣΥΡΙΖΑ. Είναι ενδεικτικές οι πρώτες αντιδράσεις από την αξιωματική αντιπολίτευση, από αμήχανες ως εξόφθαλμα ακραίες. Ο Αλέξης Τσίπρας γνωρίζει ότι αν εκλεγεί ο Νίκος Ανδρουλάκης στο ΠΑΣΟΚ, το αφήγημα περί προοδευτικής συμμαχίας πάει περίπατο. Κανένα σενάριο δεν θα μπορεί να ευοδωθεί πλέον με πρωταγωνιστή τον ίδιο, που τόσο επιπόλαια αυτοαποκαλείται ο «αυριανός Πρωθυπουργός».
πηγή:https://www.iefimerida.gr/
