Φοβάμαι ότι κάποιοι δεν έχουν τι να κάνουν, δεν έχουν λόγο ύπαρξης, ίσως και να παρασιτούν. Τα ηλεκτρονικά μέσα δικτύωσης – ενημέρωσης είναι η δεύτερη μεγαλύτερη επανάσταση του 20ου αιώνα. Λόγια του μεγάλου Λεωνίδα Κύρκου ο οποίος συμπλήρωνε ότι «Η πρώτη – η Οκτωβριανή- μας απογοήτευσε, η δεύτερη ας είναι προς όφελος της ανθρωπότητας και να μην χρησιμοποιηθεί έτσι ώστε να βλάψει ή και να καταστρέψει τον Άνθρωπο και τον τόπο». Μάλλον ήταν προφήτης.
Στη Ζάκυνθο αφαιρέθηκαν 18 γαλάζιες σημαίες. Τι άλλαξε φέτος σε σύγκριση με τα προηγούμενα χρόνια; Στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης λιθοβολήθηκαν οι παραλίες της Ζακύνθου από «δήθεν» φίλους. Μα πώς είναι δυνατόν να έχουν σκοπό να βλάψουν ή/και να καταστρέψουν τη Ζάκυνθο; Πέτυχαν να σπιλώσουν υπολήψεις ιδιωτών αλλά και το σύνολο της τοπικής αυτοδιοίκησης διαχρονικά. Καταστρέφοντας και ζημιώνοντας απέδειξαν ότι χρειάζονται άλλοι «Σωτήρες» για να διορθώσουν την καμένη γη, που αυτοί άναψαν το πρώτο σπίρτο.
Ωστόσο δεν θα πρέπει να θεωρηθεί ότι το σύνολο των ιδιωτών αλλά και των ανθρώπων που εκπροσώπησαν τη Ζάκυνθο δεν έχουν ευθύνες για τα άλυτα προβλήματα του νησιού. Διαφορετικό όμως είναι να βοηθήσεις να λυθούν τα προβλήματα καλοπροαίρετα με Ηθική και Αξίες και άλλο να μηδενίζεις για να επανέλθεις. Η θεωρία του «αναδύομαι από τις στάχτες» δεν είναι ανώδυνη, θέλει προσοχή. Ας προσέξουν οι υποψήφιοι στις δημοτικές, περιφερειακές και βουλευτικές εκλογές του 2019, να μην χρησιμοποιήσουν το τουριστικό προϊόν της Ζακύνθου σαν σάκο του μποξ.
Ας μην ξεχνάμε, άλλωστε, ότι από το 1900 έως το 1980 από τη μη τουριστική Ζάκυνθο ξενιτεύτηκαν οι μισές ζακυνθινές οικογένειες. Αντίθετα, από την οκταετή κρίση η τουριστική Ζάκυνθος δεν «πόνεσε» όσο άλλες περιοχές. Η μιζέρια είναι κακός σύμβουλος και η αχαριστία τιμωρείται.
Και για να μην θεωρητικολογούμε, προτείνουμε. Ο Υπουργός, ο Δήμαρχος και ο Αντιπεριφερειάρχης, όπως έλυσαν επιτυχώς το θέμα της πλατείας Σολωμού και των στερεών αποβλήτων ας λύσουν και το μείζον για όλη τη Ζάκυνθο πρόβλημα των υγρών αποβλήτων. Οι 18 γαλάζιες σημαίες είναι θέμα του Δήμου και λύνεται με μικρό κόστος. Η συμμετοχή των ιδιωτών πρέπει να είναι οικονομική, με δημοτικό φόρο ανά τουριστικό δωμάτιο. Αρκετά πληρώνουμε, ας πληρώσουμε επί πλέον αρκεί η Ζάκυνθος να παραμείνει στους πέντε πιο αξιόλογους τουριστικούς προορισμούς της Ελλάδας.
Όσον αφορά τη συμμετοχή επιχειρηματιών στα κοινά, προσωπικά με κρατά παντελώς αδιάφορο. Περισσότερα μπορώ να προσφέρω δημιουργώντας θέσεις εργασίας και ενισχύοντας τα κρατικά ταμεία με 8,5 εκατομμύρια ευρώ ετησίως. Μόνο για το 2018 καταβάλλουμε ως Όμιλος 100.000 ένσημα. Οι 700 εργαζόμενοι μας και οι 700 έμμεσοι συνεργάτες μας, αναγνωρίζουν την προσφορά μας και μας προτρέπουν να βλέπουμε μπροστά. Εσύ, Γιώργο εργάτη που με ρώτησες «πόσες φρατζόλες ψωμί προσφέρουμε ημερησίως με τον ιδρώτα σας», σου απαντώ ότι προσφέρουμε μερικές χιλιάδες. Κι εσύ Δημήτρη που κατεβαίνεις στην χώρα κάθε εβδομάδα για να προσευχηθείς στον Άγιο διότι έχεις δουλειά, είσαι πιο χρήσιμος από τα παράσιτα και τους αργόσχολους. Ας μας πουν αυτοί, τι έκαναν στη ζωή τους και εις βάρος ποιων έζησαν; Το μόνο που έμαθαν είναι να κάνουν ποδήλατο στις πλάτες αυτών που προσπαθούν να πάνε τις κοινωνίες μπροστά.
Η εταιρική ευθύνη έχει επιβληθεί με νόμο στην Αμερική. Στον Όμιλο μας δεν χρειάστηκε. Προτεραιότητα μας είναι ο Άνθρωπος, ο Πολιτισμός, ο Αθλητισμός και το Περιβάλλον. Δυο αποχετευτικά δίκτυα, κυρίως του Πλάνου και λιγότερο του Αργασιού, κατασκευάστηκαν με τη σημαντική συμμετοχή μας. Στηρίξαμε και στηρίζουμε ποικιλοτρόπως πολιτιστικές και αθλητικές δράσεις στο νησί. Ο δε τρόπος ζωής μας είναι αυτός που όλη η Ζάκυνθος γνωρίζει.
Εάν και ο πλέον δύσπιστος δεν πείσθηκε, τον προσκαλώ σε γεύμα και σε πολιτισμένο διάλογο. Ευχαριστώ όλους όσους βοηθούν να λυθούν τα προβλήματα της Ζακύνθου μέσα από την καλοπροαίρετη κριτική. Προσοχή όμως να μην γίνει ανεπανόρθωτη ζημιά. Η δημιουργία προσφέρει ικανοποίηση, ευτυχία και ισορροπία. Η εμπάθεια, η ζήλεια και το μίσος είναι χαρακτηριστικά μη ισορροπημένων ατόμων, διαταραγμένων οικογενειών και προβληματικών κοινωνιών. Η στοχοποίηση είναι Φασισμός, κύριοι «δήθεν» Δημοκράτες.
