Διαβάστε το εκτενές δημοσίευμα της Εφημερίδας των Συντακτών για την αγοραπωλησία στα ορεινά και τις δηλώσεις αρχών του νησιού που μίλησαν για το θέμα στη δημοσιογράφο Μάγδα Κλαυδιανού.
Το δημοσίευμα της Εφημερίδας των Συντακτών για την αγοραπωλησία στα ορεινά
Ζάκυνθος: 15.000 στρέμματα στου… Χάρου τα δόντια
Εκτάσεις που ανήκουν σε ιδιώτες, στην Εκκλησία και το Δημόσιο μεταβιβάστηκαν το 2014 από κάποιον κύριο Γεώργιο Χάρο, που παρουσίασε ως τίτλο κυριότητας ένα αμετάφραστο διάταγμα εποχής Ενετοκρατίας, σε εταιρεία Λιβανέζου επιχειρηματία που θέλει να επενδύσει τουριστικά στην περιοχή πάνω από τη διάσημη παραλία «Ναυάγιο» ● Οι πραγματικοί ιδιοκτήτες τρέχουν εδώ και πέντε χρόνια στα δικαστήρια για να βρουν το δίκιο τους κόντρα σε διάφορους παράγοντες.
Μπορεί κάποιος να πουλήσει κάτι που δεν του ανήκει; Μπορεί ένα δάσος να μετατραπεί σε… χλοοτάπητα; Μπορεί κάποιος να ξυπνήσει ένα πρωί και να έχει χάσει ερήμην του την πατρική περιουσία του; Οπως φαίνεται, μπορεί, αν κάπου τριγύρω υπάρχει μια παραλία που κάθε κόκκος από την άμμο της, κάθε κύμα της, κάθε «πίξελ» από το ηλιοβασίλεμα μετριέται σε χρυσάφι.
Παραφράζοντας λίγο τον Κοέλιο, θα μπορούσαμε να πούμε ότι «όταν θέλεις κάτι πολύ [και διαθέτεις πολλά χρήματα], όλοι οι αρμόδιοι “συνωμοτούν” για να γίνει».
Το τελευταίο διάστημα, ακούμε συνεχώς ότι «η συνετή νέα κυβέρνηση θα ξεμπλοκάρει τις παγωμένες επενδύσεις». Η πολυδιαφημισμένη «Ανάπτυξη για όλους» έρχεται με άγριες διαθέσεις.
Ας δούμε, λοιπόν, μία από τις παγωμένες αυτές επενδύσεις που (ακούγεται ότι) προτίθεται να δρομολογήσει ο νέος υπ. Ανάπτυξης, Αδ. Γεωργιάδης.
Πρόκειται για την αγοραπωλησία έκτασης 15.000 στρ. στη ΒΔ ορεινή Ζάκυνθο, γνωστή ως «επένδυση του εμίρη του Κατάρ», οι εμπλεκόμενοι στην οποία φαίνεται ότι ασπάζονται το δόγμα «Οταν η πραγματικότητα δεν μας βολεύει, τόσο το χειρότερο για την πραγματικότητα…», αλλιώς δεν εξηγείται το ότι «εξαφάνισαν» δάση, ρέματα, αρχαιολογικά μνημεία, δρόμους και κτίσματα από το τοπογραφικό του συμβολαίου αγοραπωλησίας.
«Μεγάλο φαγοπότι»
Με μακρά θητεία στη θέση του υπεύθυνου της Γραμματείας Κοινωφελών Ιδρυμάτων (Κληροδοτημάτων) της Ι. Μ. Ζακύνθου, ο κοινωνιολόγος, συγγραφέας-ερευνητής Σπύρος Ξένος, που μοιάζει να γνωρίζει καλά την υπόθεση αυτή, αφού τα τελευταία χρόνια έχει εντρυφήσει στο θέμα με υπομονή και συνέπεια, μας παραθέτει το ιστορικό της επίμαχης αγοραπωλησίας:
«Κατ’ αρχάς, θα ήθελα να πω ότι η ιστορία αυτή συνοψίζει όλα τα χαρακτηριστικά της ελληνικής κακοδαιμονίας και θα μπορούσε να έχει τίτλο “Το μεγάλο φαγοπότι”. Στις 7 Μαΐου 2014, λοιπόν, συντάχθηκε συμβόλαιο αγοραπωλησίας μεταξύ του Γεωργίου Χάρου και της εταιρείας ακινήτων Pimana S.A. (συμφερόντων του Λιβανέζου Κριστιάν Κομέρ, ιδιοκτήτη πολλών εταιρειών, όπως π.χ. Pimara, Pimamar κ.ά.), εκπροσωπούμενης από τη διευθύνουσα σύμβουλό της, Τζουμάνα Μπεσάρα, ενώπιον της συμβολαιογράφου Αθηνών Νικολέττας Γυφτοπούλου-Ψύχα.
»Σύμφωνα με αυτό, ο φερόμενος ως “πωλητής” Γ. Χάρος μεταβιβάζει στην Pimana S.A. έκταση 14.387 στρ. στη ΒΔ Ζάκυνθο, που ξεκινά από τις κοινότητες Εξωχώρας, Μαριών και Αναφωνητρίας, φτάνοντας έως την κοινότητα Βολιμών, συμπεριλαμβάνοντας στα “πωληθέντα” και το μοναστήρι του Κάτου Αϊ-Γιώργη των Κρημνών, τον Ι.Ν. Σπηλιάς Αγίου Γερασίμου, δρόμους, δάση, ρέματα καθώς και τις διάσημες παραλίες “Ναυάγιο”, “Πόρτο Βρώμη” κ.ά.
»Ο κ. Χάρος, ως αποδεικτικό της κυριότητάς του επί της εκτάσεως, επικαλείται “διάταγμα” της Ενετικής Πολιτείας (του 1783), με το οποίο φέρεται να παραχωρείται στον πρόγονό του Στυλιανό Φλαμπουριάρη η Μονή Αναφωνητρίας και η ακίνητη περιουσία της στην ορεινή Ζάκυνθο. Το έγγραφο αυτό, γραμμένο στην ενετική διάλεκτο, δεν κατέστη, δήθεν, δυνατόν να μεταφραστεί από το υπ. Εξωτερικών, οπότε προσκομίστηκε –και έγινε δεκτό από τις Αρχές!– αμετάφραστο (τύφλα να ’χουν τα χρυσόβουλα, δηλαδή!).
»Ωστόσο, στην πραγματικότητα, η κτηματική περιουσία της Μονής Αναφωνητρίας δόθηκε, κατόπιν δημοπρασίας, στον Στ. Φλαμπουριάρη μόνο για επιστασία και φροντίδα και όχι ως κυριότητα. Τα χρόνια περνούν, τα τιμάρια καταργούνται και οι Φλαμπουριαρέοι εγκλωβίζονται στη δίνη της χρεοκοπίας. Το 1961 πεθαίνει και ο τελευταίος από τα παιδιά του Στ. Δ. Φλαμπουριάρη, Ανδρέας, ο οποίος φέρεται να μεταβιβάζει με διαθήκη στη σύζυγό του και τα παιδιά τους Ελευθέριο, Ρόζα και Σοφία όλη την περιουσία του. Μετά τον θάνατο και της τελευταίας κληρονόμου του Ανδρέα Στ. Φλαμπουριάρη, Σοφίας (1989), ο Γ. Χάρος, γιος της Ρόζας και ανιψιός της Σοφίας Φλαμπουριάρη, αποδέχεται εκ της κληρονομιάς της θείας του 79 στρ. γύρω από τη Μονή Αναφωνητρίας, όλα τοπογραφημένα από τον αγρονόμο-μηχανικό Χ. Ταλιάνη. Αλλά –ω του θαύματος!– το 2014, λίγες μόνο μέρες πριν από την υπογραφή του επίμαχου συμβολαίου με την Pimana S.A., ο Γ. Χάρος “ανακαλύπτει” ότι τελικά έχει κληρονομήσει… 15.000 στρ. και σπεύδει να τα αποδεχθεί.
»Εν κατακλείδι, και σύμφωνα με όλα τα διαθέσιμα, μέχρι στιγμής, αποδεικτικά στοιχεία, ο κ. Χάρος είχε στη διάθεσή του μόνο 79 στρ. καλλιέργειες και 1.000 στρ. άγριων τόπων και δασών (όλα στην κοινότητα Αναφωνητρίας). Τα υπόλοιπα 13.308 στρ. αποτελούσαν –και αποτελούν ακόμη– αδιαμφισβήτητη ιδιοκτησία των κατοίκων των κοινοτήτων Εξωχώρας, Μαριών, Αναφωνητρίας και Βολιμών, της Ι.Μ. Αγίου Γεωργίου Κρημνών αλλά και (ως κοινοτικοί βοσκότοποι) του Δήμου Ζακύνθου, με τοπογραφημένα όρια.
Οι αντιδράσεις
»Οταν η Ιερά Μητρόπολις Ζακύνθου έμαθε τα τεκταινόμενα, από κοινού με την Ι.Μ. Αγίου Γεωργίου Κρημνών και με τη στήριξη των πρόσθετων παρεμβάσεων της Περιφέρειας Ιονίων Νήσων, του Δήμου Ζακύνθου, των δεκάδων κατοίκων της περιοχής αλλά και, κυρίως, του ελληνικού Δημοσίου, προχώρησαν στην κατάθεση μηνυτήριας αναφοράς ενώπιον της εισαγγελέως του Αρείου Πάγου (13.11.2014), στην αίτηση λήψης Ασφαλιστικών Μέτρων (6.4.2015) καθώς και στην κατάθεση αγωγής ενώπιον του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Ζακύνθου (14.9.2015).
»Τα αποτελέσματα των ενεργειών αυτών ήταν: 1) Στις 20.7.2015 εκδόθηκε απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Ζακύνθου, η οποία καταρρίπτει τους ισχυρισμούς του πωλητή περί ιδιοκτησίας στην πωληθείσα έκταση και απαγορεύει στην Pimana S.A. οποιαδήποτε νομική και πραγματική μεταβολή της έκτασης μέχρι να εκδοθεί η τελική απόφαση του δικαστηρίου. 2) Με δύο δικογραφίες ασκήθηκαν από την Εισαγγελία Πρωτοδικών Αθηνών (κατόπιν παραγγελίας του οικ. εισαγγελέα Γαληνού Μπρη) ποινικές διώξεις για βαρύτατα κακουργήματα εις βάρος όλων των συντελεστών της αγοραπωλησίας και 3) με απόφαση του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Ζακύνθου (22.5.2018), ορίστηκε πραγματογνωμοσύνη σχετικά με τον προσδιορισμό της θέσης, της έκτασης και των ορίων του Κάτου Αϊ-Γιώργη των Κρημνών, διατάσσοντας την επανάληψη της δίκης σχετικά με το αίτημα αναγνώρισης της νομής του ναού επί τμήματος της πωληθείσης εκτάσεως.
»Αναμένοντας την απόφαση του δικαστηρίου και έχοντας έτοιμη την αγωγή αναγνώρισης κυριότητας της Ι.Μ. Αγίου Γεωργίου των Κρημνών, συνοδεόμενη από αποδεικτικά στοιχεία που δεν μπορούν να αμφισβητηθούν, έλαβα γνώση από τον τοπικό Τύπο ότι οι εκπρόσωποι, λέει, της αγοράστριας εταιρείας θα διορθώσουν τα όρια της έκτασης που αγόρασαν και, από 15.000 στρ., αυτή θα περιοριστεί στα 9.000 στρέμματα! Προτείνω, λοιπόν, στους εκπροσώπους της εταιρείας να συνεχίσουν τη “διόρθωση” της έκτασης, λαμβάνοντας υπόψη τους και τις παλαιότερες αποφάσεις του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Ζακύνθου, τις αποζημιώσεις όσων είχαν πληγεί από πυρκαγιά, τις αποφάσεις της Επιθεώρησης Δασών Πατρών κ.ά.
»Σε ό,τι με αφορά, έχω ήδη συνεννοηθεί με τους δικηγόρους της Ι.Μ. Ζακύνθου, με σκοπό να καταθέσουν όλα τα στοιχεία της έρευνάς μου στον εισαγγελέα Διαφθοράς, εντός του Σεπτεμβρίου 2019. Θα συνεχίσω τις προσπάθειες για την ακύρωση του συμβολαίου, διότι αδυνατώ να συμβιβαστώ με την υφαρπαγή των περιουσιών των φτωχών αγροτών της ορεινής ζώνης και με την ιδέα ότι ο ιδρώτας και το αίμα τους μπορούν να αποτιμηθούν ή να εκποιηθούν!
»Θα ήθελα, τέλος, να τονίσω ότι αυτή η αγοραπωλησία δεν συνιστά μια απλή, έστω και απατηλή, μεταβίβαση ακινήτου. Αυτή η ιστορία είναι ενδεικτική της απληστίας και του θράσους του οργανωμένου οικονομικού εγκλήματος στη Ζάκυνθο και οι πρωταγωνιστές της βρίσκονται ακόμη εκτός του κάδρου της ελληνικής Δικαιοσύνης!»
«Στις Βολίμες δεν είχαμε ποτέ Φλαμπουριάρη!»
Η φόρτιση και η οργή ήταν ολοφάνερες στα λόγια των μελών της οικογένειας Θεοδόση-Βουρλίτση, κατοίκων της κοινότητας Βολιμών, με τους οποίους μιλήσαμε.
Στο οδοιπορικό που κάναμε μαζί τους, δεν σταμάτησαν να λένε κάθε τόσο: «Αυτά ανήκαν από πολύ παλιά στο μοναστήρι, το οποίο, μάλιστα, σε δύσκολες περιόδους είχε σώσει τους κατοίκους από την πείνα».
Μας εξηγούσαν ότι στο δικαστήριο δεν τους άφησαν να μιλήσουν και να υπερασπιστούν το δίκιο τους.
«Από το πουθενά ξεκίνησε αυτή η ιστορία. Εμείς δεν είχαμε ποτέ Φλαμπουριάρη στο χωριό μας. Πώς “πήδηξε” από την Αναφωνήτρια στις Βολίμες; Δε λέμε να μην έρθει η ανάπτυξη, αλλά να ’ρθει με “σέστο” [με τρόπο], όπως και σε άλλα μέρη της ορεινής Ζακύνθου. Οποιος θέλει, ας την πουλήσει την περιουσία του, όχι να του την αρπάξουν! […] Οταν είχαν αρχίσει να κυκλοφορούν οι φήμες ότι κάτι γίνεται με την περιοχή, εκείνοι που είχαν συνεργαστεί και υποδείξει στην εταιρεία ακόμα και τα ακριβή σύνορα των χωραφιών, μας έλεγαν: “Μην τ’ ακούτε αυτά! Ποιος μπορεί να αγοράσει 15.000 στρ. σήμερα;”. Και μέσα στο δικαστήριο, την ώρα που φωνάζαμε, ο ίδιος ο Χάρος μάς είπε: “Μην ανησυχείτε, θα τα τακτοποιήσουμε όλα για τους ιδιώτες”. Παραδεχόταν, δηλαδή, ότι είχανε κάνει “κουτσουκέλα”. Παρ’ όλα αυτά, οι δικαστές κάνανε ότι δεν ακούνε. […] Εμείς έχουμε συμβόλαια, συμφωνητικά, εκείνοι τι έχουν; […] Σημειωτέον, ο Χάρος είναι τόσο πονηρός, που τη δική του, την πραγματική, περιουσία (τα 80 στρέμματα, δηλαδή), την άφησε έξω από την αγοραπωλησία. Τόσο θράσος!»
«Θα φτάσουμε μέχρι τα Ευρωπαϊκά Δικαστήρια»
«Δέχτηκα απειλητικό μήνυμα μετά τις συνομιλίες με “εκπρόσωπο” της εταιρείας. Για ό,τι πάθω θα φταίει η Pimana»
Ο μητροπολίτης Δωδώνης (τέως Ζακύνθου) Χρυσόστομος, ξεκινώντας με τη ρήση του αποστόλου Παύλου «ουκ έστι καλόν, εάν μη καλώς γένοιτο», λέει με σαφήνεια:
«Αν έρχεται ο καθένας και λέει “αυτό είναι δικό μου, γιατί το αγόρασα από κάποιον που μου είπε ότι είναι δικό του”, εμείς πρέπει να συμφωνήσουμε; […] Εδώ μιλάμε για ληστεία! […] Για να καταλάβετε, ο έφορος Ζακύνθου εκτίμησε ότι 15.000 στρ. αξίζουν 9 εκατ. ευρώ, ενώ, αντίστοιχα, ο έφορος της Ιθάκης εκτίμησε 5.000 στρ. για 100 εκατ. ευρώ.
»[…] Εμείς είμαστε υπέρ της ανάπτυξης, αλλά της σωστής. Αφότου πήγαμε στον Αρειο Πάγο για να κάνουμε την καταγγελία, ζήτησε να συναντηθούμε ένας κύριος που υποτίθεται ότι ήταν εκπρόσωπος της εταιρείας. Με ρώτησε τι “θέλω” για να συμφωνήσω. Του είπα “το μόνο που θέλω είναι να παραιτηθείτε από το συμβόλαιο και, αν θέλετε να επενδύσετε, μπορούμε ή να σας νοικιάσουμε ή να σας πουλήσουμε την έκταση – νόμιμα όμως, με την έγκριση της Συνόδου, δημοπρασία κ.λπ., όχι έτσι”. Μετά τη συνάντηση αυτή, μου στείλανε απειλητικό μήνυμα αλλά, με τη βοήθεια της ΕΥΠ και της Διεύθυνσης Δίωξης Ηλεκτρονικού Εγκλήματος, βρήκαμε τον αποστολέα.
»[…] Σε περίπτωση που η Εκκλησία δικαιωθεί από το δικαστήριο, θα συνεχίσουμε να είμαστε αρωγοί, αλλά δεν θα ηγούμεθα της διαδικασίας όπως τώρα. […] Δυστυχώς, αν ελέγξετε το ποιόν αυτών που υποστηρίζουν την επένδυση και τον εμίρη, θα καταλάβετε πολλά. Π.χ., ο δασάρχης που εμπλέκεται (ο οποίος, μάλιστα, στο παρελθόν μού είχε ζητήσει μίζα για να κάνει τη δουλειά του) κατέχει πάρα πολλά ακίνητα στη Ζάκυνθο και κανένας δεν αναρωτήθηκε από πού τα βρήκε.
»[…] Είμαι από τη φύση μου αισιόδοξος. Πιστεύω ότι, μόνο όταν θα σταματήσει να υπάρχει Δικαιοσύνη στην Ελλάδα, θα γίνει αυτό που θέλει αυτός ο κύριος. Εμείς θα φτάσουμε μέχρι τα Ευρωπαϊκά Δικαστήρια για να δικαιωθούμε. Εχω πει: “Για ό,τι πάθω θα φταίει η Pimana”. Αλλωστε, το απειλητικό μήνυμα που είχα δεχθεί έχει κατατεθεί στη δικογραφία.
»[…] Υστερα από κάποια δημοσιεύματα που αφορούσαν την επένδυση, συναντήσαμε, στις αρχές Αυγούστου 2019, τον κ. Γεωργιάδη και του καταστήσαμε σαφές το όλο θέμα. Εκείνος μας είπε αν θέλουμε να συναντηθούμε, στο γραφείο του, με τους αντιδίκους και απαντήσαμε θετικά. Επίσης του δώσαμε αναλυτικά στοιχεία για τη ροή της μήνυσης (από τον Δικηγορικό Σύλλογο), όπου φαίνεται σε ποιο στάδιο βρίσκονται οι διώξεις, οπότε τώρα δεν μπορεί να δηλώσει άγνοια».
«Μπακάληδες έβγαλαν την προδικαστική απόφαση!»
Αμείλικτα ερωτήματα για τη δικαστική εξέλιξη της υπόθεσης και τη στάση του δασαρχείου διατυπώνει ο πρόεδρος της επιτροπής κατοίκων της κοινότητας Μαριών Δημήτρης (Ακης) Μποζίκης
Ο Δημήτρης (Ακης) Μποζίκης, πυροσβέστης, πρόεδρος της Επιτροπής Κατοίκων της κοινότητας Μαριών, είναι πολύ αποκαλυπτικός:
«Εγώ είδα την περιουσία μου, το 2014, να έχει πουληθεί ερήμην μου και για το συμβόλαιο ανάμεσα στον Χάρο και την Pimana έμαθα μήνες αργότερα. Μαζί με άλλους, προχωρήσαμε με έκτακτη παρέμβαση επί της αγωγής της εκκλησίας για την ακύρωση του συμβολαίου. Μέχρι αυτή τη στιγμή έχει βγει μια προδικαστική απόφαση που τη θεωρώ άδικη, αν όχι μπακαλίστικη. Εξηγούμαι: Πρώτον, η συμβολαιογράφος δέχεται να κάνει συμβόλαιο με τίτλους ιδιοκτησίας γραμμένους σε ενετική διάλεκτο, επί 15.000 στρεμμάτων. Εμείς έχουμε τίτλους κατοχής από τεμάχια που είχαμε αγοράσει από την περιουσία του μοναστηριού της Αγίας Αικατερίνης του Σινά στην περιοχή, το 1959. Τότε δεν αντέδρασε κανείς. Δεν έπρεπε να αντιδράσει ο κ. Χάρος, που υποτίθεται του ανήκαν;
»Δεύτερον, στο τοπογραφικό του συμβολαίου, οι δρόμοι, αν και δημοτικοί/κοινοτικοί, χαρακτηρίστηκαν από τον δασάρχη “αντιπυρικές ζώνες”. Επίσης, έχουν εξαφανιστεί τα ρέματα και τα κτίσματα· υπάρχουν κτίσματα του 1800 αλλά και του 2000 και μετά. Ο τοπογράφος-αγρονόμος, μάλιστα, έχει δώσει βεβαίωση ότι δεν υπάρχει κτίσμα στη συγκεκριμένη περιοχή.
»Τρίτον, ο έφορος έχει χαρακτηρίσει αγροτεμάχιο αυτή την έκταση των 15.000 στρεμμάτων, ενιαίο! Τέταρτον, όσον αφορά το δασαρχείο, όταν ζητήθηκε πιστοποιητικό περί ακαΐας της περιοχής, ο δασάρχης έδωσε ένα που έγραφε ότι περίπου το 70% έχει καεί και έχει κηρυχθεί αναδασωτέο. Το πιστοποιητικό αυτό, όμως, δεν συμπεριελήφθη στο συμβόλαιο. Επίσης, ζητήσανε από το δασαρχείο αποχαρακτηρισμό της έκτασης, αφού η Εφορία το είχε αντιμετωπίσει ως αγροτεμάχιο, το οποίο, όμως, αποχαρακτήρισε μόνο 900 στρ. και όλο το υπόλοιπο το άφησε ως δάσος. Για τη μεταβίβαση, όμως, δάσους πάνω από 50 στρ., πρέπει να προτιμηθεί το κράτος ως πρώτος αγοραστής, το οποίο σε αυτή την περίπτωση εκπροσωπείται από το δασαρχείο – φαύλος κύκλος! Ρωτήθηκε, λοιπόν, το δασαρχείο αν ενδιαφέρεται, αλλά επί δύο μήνες δεν είχε απαντήσει, οπότε η εταιρεία επικαλέστηκε κωλυσιεργία του Δημοσίου και έτσι προχώρησε το συμβόλαιο. […] Με την ευκαιρία, εύχομαι σε όλους τους Ελληνες να μην τους τύχει να δικαστούν από τους ίδιους δικαστές που έβγαλαν τη συγκεκριμένη απόφαση (και σε παρακαλώ να το γράψεις αυτό).
»[…] Από το 2014, αρχίσαμε έναν αγώνα, ενημέρωσης κατ’ αρχάς, γιατί κανένας δεν μπορούσε να πιστέψει ότι είχε πουληθεί η περιουσία του πατέρα του. Φτιάξαμε, λοιπόν, μια συντονιστική επιτροπή και το 2015 επισκεφτήκαμε την εισαγγελέα Ζακύνθου, τον γ.γ. για την Καταπολέμηση της Διαφθοράς, Γιώργο Βασιλειάδη, τον τότε βουλευτή κύριο Κοντονή, πριν γίνει υπουργός, αλλά δεν καταφέραμε τίποτα, παρότι προσπαθήσαμε.
»Θέλω να τονίσω κάτι: για να καταλάβουμε τι είναι αυτή η εταιρεία, μπορούμε να δούμε το ποιόν αυτών που αυτοπροσδιορίζονται ως εκπρόσωποί της εδώ. Είναι κάποιοι πρώην εκλεγμένοι στην Τοπική Αυτοδιοίκηση, εις βάρος των οποίων εκκρεμούν δικαστικές αποφάσεις για κατάχρηση δημόσιου χρήματος, κάποιοι δημοσιογράφοι πληρωμένοι και κάποιοι άλλοι που το επάγγελμά τους είναι να πηγαίνουν ως ψευδομάρτυρες στα δικαστήρια και να πουλάνε και ποδοσφαιρικούς αγώνες μερικές φορές (αυτό να το γράψεις σε παρακαλώ)».
«Μας πούλησε η προηγούμενη δημοτική αρχή»
Ο νέος πρόεδρος της κοινότητας Μαριών Δ. Μποζίκης στηλιτεύει τη στάση που τήρησε ο δήμος Ζακύνθου, στον οποίο ανήκουν 8.600 στρέμματα, όπως υποστηρίζει ο δημοτικός σύμβουλος Α. Κασσιμάτης
Ο Αντώνης Κασσιμάτης, δημοτικός σύμβουλος Ζακύνθου με την παράταξη «Ζάκυνθος – Ανατροπή – Αναγέννηση» και άοκνος πολέμιος της αρπαγής στο όνομα της «επένδυσης», μας λέει:
«Ως δημοτικός σύμβουλος, θα σηκώσω μετ’ επιτάσεως το θέμα ξανά με τη νέα δημοτική αρχή, στο πρώτο, κιόλας, δημοτικό συμβούλιο. Το ερώτημα είναι: Εμείς ως δήμος που (έστω και όψιμα, υπό πίεση) έχουμε κάνει πρόσθετη παρέμβαση στην αγωγή της Εκκλησίας, σκοπεύουμε να υπερασπιστούμε ξανά στο δικαστήριο αυτά που λέμε ότι μας ανήκουν; Δηλαδή 2.600 στρ. στις Μαριές και άλλα 6.000 στην περιοχή της Αναφωνήτριας, σύμφωνα με το τοπογραφικό σχεδιάγραμμα του Διονυσίου Τουρκάκη, προϊσταμένου του Τμ. Δημοτικού Κτηματολογίου – Δημοτικής Περιουσίας του δήμου μας». Για την ανάδειξη του θέματος στο Περιφερειακό Συμβούλιο θα εργαστεί και ο τέως περιφερειάρχης Θόδωρος Γαλιατσάτος, όπως μας δήλωσε.
Στο ίδιο κλίμα, ο Δημήτρης Μποζίκης, νέος πρόεδρος της κοινότητας Μαριών, μας επισημαίνει τον «περίεργο» ρόλο που έπαιξε η προηγούμενη δημοτική αρχή, «που σιωπηρά ήταν υπέρ της επένδυσης και ήρθε σε επαφή κρυφά με τους ανθρώπους της εταιρείας. Ηταν εσκεμμένη η κίνηση του δήμου να μη συμπεριλάβει τοπογραφικό των εκτάσεών του στο δικόγραφο, με αποτέλεσμα να εξαιρεθεί από τη δίκη. […] Εμείς δεν ψηφίσαμε κάποιους για να μας πουλήσουνε, αλλά μας πουλήσανε».
Ιδιαίτερη μνεία στη συνεισφορά και τον αγώνα τού τέως αντιπεριφερειάρχη Λευτέρη Νιοτόπουλου, που έδωσε μεγάλη μάχη στο δικαστήριο και ήταν ο συνδετικός κρίκος ανάμεσα στον κόσμο, το Δημόσιο και την Εκκλησία, κάνει ο Παναγιώτης Τσουκαλάς-Μαντζαβίνος, κάτοικος Αναφωνητρίας και μέλος της Επιτροπής Κατοίκων:
«Ο Νιοτόπουλος ήταν ο μόνος από τις Αρχές που πρωτοστάτησε σε αυτή την ιστορία. Σε αυτόν απευθυνθήκαμε για να ορίσει δικηγόρο να ψάξει αυτή την ιστορία, γιατί μέχρι τότε (2014) μόνο φήμες ακούγαμε. Ο δικηγόρος πήγε στο Υποθηκοφυλακείο Ζακύνθου, βρήκε το συμβόλαιο και το τοπογραφικό, μας τα παρέδωσε και εμείς ενημερώσαμε τον κόσμο. Η εικόνα του Λευτέρη Νιοτόπουλου να καταθέτει όλο το πρωί στο δικαστήριο, όρθιος, ήταν συγκλονιστική. Του χρωστάμε πολλά».
Επίσης, επισημαίνει ότι «υπήρχε αναλυτική έκθεση-τεκμηρίωση του μηχανικού του Δ. Ζακύνθου, Διον. Τουρκάκη, σχετικά με τη δημοτική περιουσία στην επίμαχη έκταση των 15.000 στρ., που όμως δεν χρησιμοποιήθηκε στο δικαστήριο από τη δικηγόρο του δήμου».
Με τον νέο δήμαρχο Ζακύνθου, Νικήτα Αρετάκη, όπως και με τον νέο κοινοτάρχη Βολιμών, Νίκο Θεοδόση, μολονότι προσπαθήσαμε, δεν κατέστη δυνατό να μιλήσουμε και να μας εκθέσουν τη γνώμη τους όσον αφορά τη συγκεκριμένη επένδυση.
