Έκλεισε τα μεγάλα, χαμογελαστά, εκφραστικά μάτια του και πέρασε στην αιωνιότητα ο Αντρέας Ακτύπης (Κάρκουνας) σε ηλικία 82 ετών.
Τι να πρωτογράψει κάποιος γι αυτόν τον άνθρωπο. Τι να πρωτοθυμηθεί. Τις ιστορίες του, τις εμπειρίες του, το χιούμορ του, τα πειράγματά του;
Αστείρευτος σε όλα του.
Ήταν ο τελευταίος επιζών από τα επτά αδέλφια του Γιάννη και της Σταματίας Ακτύπη και ο μικρότερος. Και τώρα συναντήθηκαν όλοι μαζί ξανά. Μαζί και η γυναίκα του η Τασία. Όπως τότε. Στις μεγάλες χαρές και στις τραγωδίες. Στους γάμους, στις βαπτίσεις, στους σεισμούς, στην κατοχή, στον εμφύλιο και στην τουριστική ανάπτυξη.
Το 1977 με τη γυναίκα του την Τασία, στη γη που είχαν «οργώσει» από παιδιά, στον Αγ. Νικόλα των Βολιμών, είχαν μια καλύβα κι εκεί τηγάνιζαν τα ψάρια που έπιανε ο ίδιος και οι ντόπιοι ψαράδες με τις ψαρόβαρκές τους. Αλλά και αυγά με πατάτες. Φτωχικά και απλά.
Ηλεκτρικό στην περιοχή δεν υπήρχε και ήταν αυτός που έκανε την αίτηση για να φτάσει μέχρι εκεί το «φως«. Ούτε και δρόμος, παρά μόνο ένας χωματόδρομος, μικρός, με πολλές στροφές και επικίνδυνος.
Αρχές της δεκαετίας ΄80 άρχισε δειλά δειλά να χτίζει το «LA GROTTA» και το 1981 όταν το πλοίο Παναγιώτης (το παγκοσμίως γνωστό «Ναυάγιο«) προσάραξε λίγα μόλις μίλια μακριά από το λιμανάκι του Αγ. Νικολάου, εκεί στην παραλία του Ναυαγίου απ’ έξω, ήταν ο πρώτος που με το καΐκι του έσπευσε να αναζητήσει ναυαγούς κι ο πρώτος που μάζεψε τσιγάρα που επέπλεαν στη θάλασσα.
«Κούτες ολόκληρες, γέμισε η θάλασσα τσιγάρα«, συνήθιζε να λέει.
Kι όταν τον ρωτούσες για το «Ναυάγιο» έλεγε: «Παραλία δεν υπήρχε, ο «Παναγιώτης» τη δημιούργησε χρόνο με το χρόνο«. Κι είχε τόσες ιστορίες να διηγηθεί που τον άκουγες για ώρες.
Τα χρόνια περνούσαν, οι καιροί άλλαζαν και ο Αντρέας ο Κάρκουνας τους ακολουθούσε.
Το LA GROTTA μεγάλωνε. Παιδιά κι εγγόνια έμπαιναν… στο παιχνίδι.
Τα τελευταία χρόνια ήταν αυτός που έκοβε εισιτήρια για το πλοίο της γραμμής Αγ. Νικόλαος – Πεσσάδα.
Όλο το καλοκαίρι εκεί, μέσα στο λευκό φορτηγάκι του, με το χαμόγελο και τα πειράγματά του.
Κλείνει λοιπόν σήμερα ένας κύκλος δεκαετιών. Ενας κύκλος γλετζέδων, μπον βιβέρ, με τα λάθη τους και τα πάθη τους. Ενας κύκλος ανθρώπων πολυαγαπημένων που θα τους θυμόμαστε με ένα τεράστιο χαμόγελο.
Στα πέντε παιδιά του, τα 12 εγγόνια του και τα δύο δισέγγονα που έρχονται με το καλό, μα δεν τα πρόλαβε, απ όλους εμάς, την οικογένεια του imera zante και της «ΗΜΕΡΑΣ«, θερμά συλληπητήρια.
Κι από μένα αγαπημένε μου θείε, ΚΑΛΟ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ!
πηγή:https://www.imerazante.gr/
