Ανοιχτή Επιστολή – Καταγγελία βουλευτή Ηλείας της ΝΔ Κωνσταντίνου Τζαβάρα κατά του Υπουργού Υποδομών και Μεταφορών της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ κ. Χρήστου Σπίρτζη
Είναι πράγματι αξιοθαύμαστος ο τρόπος με τον οποίο η γνώση της ιστορίας, η γνώση δηλαδή των γεγονότων του παρελθόντος, συμβάλει στην κατανόηση των πολιτικών εξελίξεων του παρόντος. Η Ιστορία έχει τη δύναμη να φωτίζει τόσο αποκαλυπτικά τα βιώματα της σημερινής πολιτικής και κοινωνικής ζωής, ώστε να δίνει αποστομωτικές απαντήσεις σε όποιον ανιστόρητα, μέσα από ιδεολογικές και πολιτικές πρακτικές του σήμερα επιχειρεί να επιβάλλει τη λήθη για το χθες.
Ιδού ένα διδακτικό παράδειγμα: Ο Μπενίτο Μουσολίνι, μέλος του αριστερού σοσιαλιστικού κόμματος, πιστός στις ιδέες του Καρλ Μαρξ και αρχισυντάκτης της εφημερίδας του σοσιαλιστικού κόμματος «Avanti» μέχρι το 1914, εξελίχθηκε εν συνεχεία σε ιδρυτή του Fasci di Combattimento το 1919 και το 1921 μπαίνει στη Βουλή ως αρχηγός του κόμματος Partito Nazionale Fascista. Στις 28 Οκτωβρίου 1922 ξεκινά τη «Μεγάλη Πορεία» προς τη Ρώμη, επικεφαλής 100.000 μελανοχιτώνων. Εισέρχεται στις 31 Οκτωβρίου στην αιώνια πόλη, όπου και με την απειλή εμφύλιας σύρραξης αναγκάζει τον βασιλιά Βιτόριο Εμανουέλλε Γ’ να τον διορίσει πρωθυπουργό της Ιταλίας, χωρίς να προκαλέσει την κατάλυση του δημοκρατικού πολιτεύματος. Ως πρωθυπουργός όμως οδηγεί σταδιακά την Ιταλία σε εγκαθίδρυση μονοκομματικού κράτους και στις 6 Νοεμβρίου 1926 ο πρώην σοσιαλιστής και πρώην μαρξιστής καταργεί τα κόμματα της αντιπολίτευσης, τα συνδικάτα, την ελευθερία του τύπου και του συνέρχεσθαι και εγκαθιδρύει το καθεστώς που είναι γνωστό στην ιστορία ως Φασισμός. Εν συνεχεία, ο Μουσολίνι καταργεί και τη Βουλή γιατί όπως διαπίστωσε «είναι δαπανηρή και φλύαρη» (πόση ομοιότητα με κάποιες σημερινές αντιπολιτικές κραυγές!), για να την αντικαταστήσει από τα γνωστά fasci, δηλαδή συνδέσμους που εκπροσωπούσαν διάφορες επαγγελματικές οργανώσεις της κοινωνίας.
Δυστυχώς, κοντεύει να συμπληρωθεί ένας αιώνας από τότε που συνέβησαν τα γεγονότα αυτά, που τραυμάτισαν ανεπανόρθωτα τη Δημοκρατία και το Πολιτισμό και παρόλο που η απόσταση από την αρχική σκηνή μεγαλώνει, εντούτοις το πνεύμα του φασισμού δεν έχει χαθεί. Είναι ένα φάντασμα που εξακολουθεί να πλανιέται πάνω από την Ευρώπη της κρίσης και να εμπνέει νοοτροπίες και πρακτικές που δικαιολογημένα προκαλούν ανησυχία και προβληματισμό για το μέλλον της δημοκρατίας. Ειδικότερα μάλιστα στη σημερινή Ελλάδα των μνημονίων το πνεύμα αυτό έχει εμπλουτιστεί και από το ρεύμα του εθνικολαϊκισμού, που στο πολιτικό πεδίο το εκπροσωπεί αυθεντικά η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ. Είναι το πνεύμα που επιδιώκει την πολιτική ισχύ μέσω του αποκλεισμού κάθε αντιπάλου, το πνεύμα που δηλητηριάζει τη κοινωνία με τον λόγο του μίσους και του διχασμού, το πνεύμα που κατονομάζει μόνιμα έναν εχθρό για να διεγείρει ταπεινά συναισθήματα στο πλήθος και να δώσει ταυτότητα στον εαυτό του, το πνεύμα που μισεί τη διαφορετική άποψη, που φθονεί και διαβάλλει την αντίθετη γνώμη.
Με όλες αυτές τις «αρετές» εκδηλώθηκε τη Δευτέρα μια πρωτοφανής για τα κοινοβουλευτικά χρονικά ιταμή επίθεση εναντίον των αντιπροσώπων του ηλειακού λαού στο ελληνικό Κοινοβούλιο, που έχουν εκλεγεί με τα ψηφοδέλτια της αντιπολίτευσης. Με απόφαση του ο Υπουργός Υποδομών κ. Σπίρτζης απέκλεισε αυθαίρετα, αντιδημοκρατικά, αντικοινοβουλευτικά και αντιδεοντολογικά τους βουλευτές της αντιπολίτευσης που εκλέγονται με τα κόμματα της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ από τη σύσκεψη των φορέων των νομών Ηλείας και Αχαΐας, που συγκλήθηκε μετά από αίτηση του Περιφερειάρχη Δυτικής Ελλάδας, για να εξετάσει τις αιτίες της μακροχρόνια καθυστέρησης της κατασκευής του αυτοκινητοδρόμου Πατρών-Πύργου.
Ο πρώην σοσιαλιστής και νυν ριζοσπάστης αριστερός υπουργός, επί πολλά έτη κορυφαίος συνδικαλιστικός παράγοντας στον επαγγελματικό χώρο των πολιτικών μηχανικών, είναι τόσο δημοκράτης ώστε να μην ανέχεται κανένα αντιπολιτευτικό λόγο. Δήλωσε χαρακτηριστικά ότι πήρε την πρωτοβουλία να μην καλέσει τους βουλευτές της αντιπολίτευσης, γιατί τόσο ο ένας όσο και ο άλλος έχουν επανειλημμένα καταθέσει εναντίον του ερωτήσεις στο πλαίσιο του κοινοβουλευτικού ελέγχου, δηλαδή του ελέγχου της εμπιστοσύνης που πρέπει να απολαμβάνει η κυβέρνηση εκ μέρους της Βουλής. Ομολόγησε δηλαδή την αποστροφή και την απέχθεια που αισθάνεται απέναντι στις κοινοβουλευτικές διαδικασίες και παραδέχτηκε ότι το μόνο όπλο που έχει για να τιμωρήσει αυτούς που τολμούν να του ασκούν κριτική είναι ο αποκλεισμός τους από κάθε συζήτηση.
Ο υπουργός αυτός, ως γνωστόν, είναι ο αποκλειστικά υπεύθυνος που σήμερα δεν λειτουργεί στην Ηλεία ο αυτοκινητόδρομος Πατρών – Πύργου. Είναι αυτός που αυθαίρετα, αδικαιολόγητα και καταχρηστικά ακύρωσε το Μάρτιο του 2015, μόλις μια ημέρα πριν ανοίξουν οι οικονομικές προσφορές των διαγωνιζομένων, τη δημοπρασία που είχε διεξαχθεί για τη κατασκευή του από τη κυβέρνηση Σαμαρά. Είναι αυτός που αδίστακτα πήρε μια τέτοια απόφαση, γιατί ενδιαφερόταν (όπως ο ίδιος έχει ομολογήσει) να μοιράσει το έργο σε περισσότερες τεχνικές εταιρείες και αδιαφορούσε για την έγκαιρη ολοκλήρωση του πιο σημαντικού για την ανάπτυξη της περιοχής μας τεχνικού έργου. Και όμως είναι αυτός που έχει εδώ και τέσσερα σχεδόν χρόνια την ιδιαίτερη νομική υποχρέωση να δράσει αποτελεσματικά, ώστε να απαλλαγεί επιτέλους η Ηλεία και όλη η Ελλάδα από το βαρύ φόρο αίματος που πληρώνει κάθε χρόνο στο Μολώχ της ασφάλτου, εξαιτίας της συνεχιζόμενης λειτουργίας του δρόμου-καρμανιόλα Πατρών – Πύργου. Είναι ο υπουργός που απολαμβάνει της εμπιστοσύνης ενός Πρωθυπουργού, ο οποίος τον Φεβρουάριο του 2018 εξήγγειλε από το δήθεν αναπτυξιακό συνέδριο της Πάτρας την άμεση έναρξη των εργασιών για την εκτέλεση του αυτοκινητοδρόμου Πατρών – Πύργου, παρόλο που εγνώριζε ότι κάτι τέτοιο ήταν αδύνατο. Αυτού του Πρωθυπουργού που πρόσφατα πήγε στην Κρήτη για να ελέγξει την πρόοδο των έργων που εξήγγειλε στα πλαίσια των αναπτυξιακών συνεδρίων. Ελπίζουμε γρήγορα να βρει το κουράγιο να έρθει και στην Ηλεία, για να διαπιστώσει ότι η πρόοδος των εργασιών του έργου που εξήγγειλε είναι αέρας κοπανιστός.
Αυτόν τον υπουργό που θεωρεί το υπούργημά του σατραπεία και τον θεσμικό του ρόλο αγγαρεία, αυτόν τον υπουργό που προκλητικά βάζει τον εαυτό του πάνω από τη Δημοκρατία και τον κοινοβουλευτισμό, έχω δημοκρατικό καθήκον ως βουλευτής της Νέας Δημοκρατίας στο νομό Ηλείας να τον παραδώσω στη γενική χλεύη των συμπολιτών μου.
