Ξεκινώντας από την αποστροφή του Alphonse de Lamartine, σήμερα-
παγκόσμια ημέρα της γυναίκας-αναστοχαζόμαστε τους αγώνες που έγιναν για
την εξάλειψη των προκαταλήψεων, των στερεοτύπων και των διακρίσεων και
αναλαμβάνουμε δράση για την οικοδόμηση ενός κόσμου πιο δίκαιου,
ισότιμου, χωρίς αποκλεισμούς και για τα δύο φύλα.
Τα στοιχεία για τη χώρα μας, ωστόσο, δεν είναι ενθαρρυντικά. Σύμφωνα με
έρευνα του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ, για το 2021, βρισκόμαστε στην
96 η θέση από τις 156 που μετρήθηκαν παγκοσμίως σε σχέση με το χάσμα των
δύο φύλων, καταλαμβάνοντας την χαμηλότερη βαθμολογία στην Ευρώπη,
μαζί με την Ουγγαρία (!).
Αυτό σημαίνει ότι οι Ελληνίδες δεν συμμετέχουν ισότιμα στην οικονομική ζωή
και τις οικονομικές ευκαιρίες και ότι εμποδίζονται σε μια σειρά κρίσιμων
τομέων που έχουν να κάνουν με το μορφωτικό επίπεδο, την υγεία και την
επιβίωση, αλλά και την πρόσβασή τους σε θέσεις πολιτικής εξουσίας.
Και η θέση των Ελληνίδων δεν αναμένεται να βελτιωθεί άμεσα, αφού μεγάλος
αριθμός έχει πληγεί σοβαρά από την πολυεπίπεδη υγειονομική και
[2]
οικονομική κρίση που βιώνουμε, λόγω της απώλειας αρκετών θέσεων
εργασίας και την απασχόλησή τους σε επισφαλείς θέσεις εργασίας.
Από την άλλη, η σημερινή κυβέρνηση αδρανεί χαρακτηριστικά, εξαντλώντας
την δράση της μόνο σε συμβολικές κινήσεις ανάδειξης αυτού του τόσο
σημαντικού ζητήματος.
Αν σε όλα τα παραπάνω προσθέσουμε και τις οικονομικές συνέπειες του
κλιμακούμενου πολέμου στην Ουκρανία, όπως και τα συχνότατα φαινόμενα
ενδοοικογενειακής βίας και γυναικοκτονιών, γίνεται αντιληπτό ότι η Ελλάδα
μπορεί μεν να ανήκει στους Έλληνες αλλά σίγουρα δεν ανήκει …στις
Ελληνίδες.
Η δεκαετία του 1980 υπήρξε κομβική για την θέση των Ελληνίδων, λόγω των
σημαντικών θεσμικών παρεμβάσεων των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ, στην
κατεύθυνση της επίτευξης της ισότητας μεταξύ των δύο φύλων.
Ωστόσο, σήμερα πρέπει να γίνουν πολλά, για να καλυφθεί ο χαμένος χρόνος
και να δοθούν οι κατάλληλες ευκαιρίες.
Ζητήματα όπως η τηλεργασία, η ισότητα των φύλων , η ψυχική υγεία και η μη
αμειβόμενη εργασία φροντίδας αποτελούν μέρος της ατζέντας της συζήτησης
γύρω από την παγκόσμια ημέρα της γυναίκας.
Στόχο αυτής της συζήτησης πρέπει να αποτελεί ένας κοινός τόπος, όπου η
ισότητα των δυο φύλων δεν θα αποτελεί πλέον αντικείμενο συζήτησης, αλλά
κάτι δεδομένο, χωρίς περιθώρια παρερμηνείας και βολικών «ναι μεν αλλά»…
