Ο Στέλιος Πρασσάς είναι 91 ετών και φέτος θα τρέξει για 32η φορά τον Αυθεντικό Μαραθώνιο της Αθήνας. Είναι ένας αθλητής «παράδειγμα προς μίμηση» για κάθε γενιά καθώς κάθε μέρα για εκείνον είναι λόγος για να ζεις. Δεν τα παράτησε ποτέ, σφύζει από υγεία και περνάει τα πιο δυνατά μηνύνατα για την αξία του αθλητισμού. Στόχος του φέτος να τερματίσει στο ωραιότερο στάδιο του κόσμου, το Καλλιμάρμαρο, συνοδευόμενος στα τελευταία μέτρα από τα εγγόνια του.
Ο Στέλιος Πρασσάς γεννήθηκε το 1931 στην Αθήνα, όπου και μεγάλωσε. Από τα εφηβικά του χρόνια είχε βάλει τον αθλητισμό στην καθημερινότητά του, καθώς την περίοδο της Κατοχής το μόνο που μπορούσαν να παίξουν τα παιδιά ήταν ποδόσφαιρο. «Δεν είχαμε τίποτα άλλο να παίξουμε στην Αθήνα Είχαμε ένα τόπι και ήμασταν ξυπόλητοι.».
Κάθε απόγευμα μετά τη δουλειά έπαιρνε τον γιο του και έπαιζαν μπάλα στον Άγιο Κοσμά. Μέχρι που στα 58 του χρόνια ένας γείτονάς του, ο Μαφούνης Ηλίας, του είπε να τρέξει πέντε χιλιόμετρα. Μόλις ο γείτονάς του έμαθε τον χρόνο του στην μικρή απόσταση του είπε «Είσαι πρωταθλητής Ελλάδος. Θα συνεχίσεις. Θα σταματήσεις το ποδόσφαιρο μη σου σπάσουν τα πόδια. Θα ξεκινήσεις να τρέχεις» και κάπως έτσι ο κύριος Στέλιος ξεκίνησε να γράφει ιστορία…
Άρχισε να τρέχει σε όλους τους αγώνες της Ελλάδος. Από τα 59 του μέχρι σήμερα που «παρών» στον Αυθεντικό Μαραθώνιο της Αθήνας. Έχει τιμηθεί από πολλούς φορείς και συλλόγους για τις προσπάθειές του. Για τον κ. Πρασσά μιλάνε εφημερίδες και τηλεοράσεις. Το όνομά του είναι γραμμένο μέχρι και σε μπλούζα διεθνούς αγώνα δρόμου. Στην αίθουσα που φυλάει τις συμμετοχές του, τα βραβεία και τα μετάλλια του… φυλάει και την αγωνιστική ιστορία του.
Αξίζει να σημειωθεί ότι δεν έχει αντιμετωπίσει ποτέ κάποιο σοβαρό πρόβλημα υγείας και πως οι γιατροί τον θαυμάζουν στις τακτικές εξετάσεις που κάνει κάθε έξι μήνες. Ο ίδιος μάλιστα πιστεύει ότι οφείλει την καλή υγεία του στον αθλητισμό και αυτό του δίνει δύναμη και αγάπη για να συνεχίζει.
Από την αφετηρία μέχρι τον τερματισμό
Κάθε χρόνο στέκεται στο Block 1 και τρέχει άκρη ώστε να μην εμποδίζει και να μην εμποδίζεται από τους συναθλητές του. Στη διαδρομή είναι μόνος του όμως ταυτόχρονα έχει παρέα κάθε έναν αθλητή που συναντάει και αυτό του δίνει δύναμη. Στο 25ο χιλιόμετρο τον περιμένουν τα παιδιά του με τη γυναίκα του για να τον θαυμάσουν και να τον χειροκροτήσουν και έτσι συνεχίζει ακάθεκτος. Καθ΄ όλη τη διάρκεια που τρέχει δεν σκέφτεται τίποτα, απλά αφήνεται στη διαδρομή και ξεχνιέται. Ποτέ όλα αυτά τα χρόνια δεν του πέρασε στιγμή από το μυαλό να τα παρατήσει. Στόχος του είναι να τερματίσει στο κατάμεστο Καλλιμάρμαρο, στον «ναό», στο «ομορφότερο στάδιο σε όλο τον κόσμο», όπως το αποκαλεί ο κ. Στέλιος.
Αυτό όμως που προκαλεί συγκίνηση στον κ. Στέλιο Πρασσά είναι οι συνάνθρωποί του, οι οποίοι δίνουν μεγάλη προσπάθεια, όπως τα άτομα με ειδικές ανάγκες ή γονείς με τα παιδιά τους και κάθε λογής άνθρωποι, οι οποίοι αρχίζουν μαζί στην αφετηρία και καταφέρνουν να φτάσουν έως το τέλος και να τερματίσουν όπως ξεκίνησαν… παρέα. «Γι’ αυτό χαίρεσαι και αλλάζει η καρδιά σου, είναι πιο χαρούμενη. Φεύγεις και ξεχνιέσαι», λέει συγκινημένος.
Κάθε χρόνο την ώρα που μπαίνει στο Παναθηναϊκό Στάδιο τερματίζει μαζί με τα εγγόνια του. Η χαρά του είναι απερίγραπτη και η μεγαλύτερη που θα μπορούσε να πάρει. Ο κόσμος και τα μεγάφωνα φωνάζουν στον τερματισμό του και τότε ο μεγάλος μαραθωνοδρόμος σκέφτεται ότι αυτό του δίνει ζωή και κουράγιο περιμένοντας με ανυπομονησία και τον επόμενο μα και τον παρεπόμενο χρόνο για να ξανατρέξει.
«Να μη διστάζει κανείς να τρέξει. Δεν είναι πρωταθλητισμός αλλά αθλητισμός. Όσο μπορέσεις να τερματίσεις στον Ναό, να λες ότι τερμάτισες και ότι χαίρεσαι που έχεις κάνει κάτι στη ζωή»
